Η ιστορία του Πνευματικού Κέντρου του Άγιου Βασιλείου Πειραιώς.

Το πνευματικό κέντρο της ενορίας του Αγίου Βασιλείου Πειραιώς ήταν το πρώτο που είχε κατασκευαστεί χρονικά στην Μητρόπολη Πειραιώς και κάλυπτε όλες τις νεανικές και φιλανθρωπικές δραστηριότητες της εποχής και θεμελιώθηκε το 1961.

 

Πριν την ανέγερση του πνευματικού κέντρου υπήρχε ένα παλαιό κτίσμα που ο χρόνος του είχε προκαλέσει ανεπανόρθωτες φθορές και ήταν η οικία των κτητόρων του Ιερού Ναού του Αγίου Βασιλείου Πειραιώς του αείμνηστου Βασίλειου Γεωργακάκου και της συζύγου της Αικατερίνης Γεωργακάκου. Ο Βασίλειος Γεωργακάκος είχε συνάψει συμφωνία το 1837 με τον κτηματία Π. Καμπά στον οποίο και άνηκε το οικόπεδο που κτίστηκε ο Ιερός Ναός του Αγίου Βασιλείου Πειραιώς και το οικόπεδο του Πνευματικού Κέντρου όπου ήταν η κατοικία του. Η συμφωνία προέβλεπε την κατασκευή μικρού Ναού ο οποίος θα είχε προστάτη Άγιο τον Μέγα Βασίλειο και θα έπρεπε να κατασκευαστεί εντός έξι μηνών. Ο Βασίλειος και η Αικατερίνη Γεωργακάκου εκποιώντας και την προσωπική τους περιουσία και ύστερα από πολλούς κόπους και θυσίες κατορθώνουν να κτίσουν τον πρώτο μικρό ναΐσκο του Αγίου Βασιλείου και με τον θάνατο τους παραχωρείτε στην μετέπειτα ενορία του Αγίου Βασιλείου και η παράπλευρή οικία τους. Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι το η Αικατερίνη και ο Βασίλειος Γεωργακάκος ενταφιάστηκαν πίσω από το Ιερό του πρώτου μικρού Ναού όπως είναι και η παράδοση της Εκκλησίας μας για τους κτήτορες των ναών. Στις  3 Ιουλίου του 1980 σε εργασίες ανανέωσης του δαπέδου του Ναού μαζί με άλλα ευρήματα αποκαλύφθηκε και μια επιτύμβια πλάκα με σκαλισμένα τα στοιχεία ΒΑΣ. ΑΙΚ. ΓΕΩΡΓ, που πιθανότατα ήταν τα ονόματα των κτητόρων.

 
Το 1961 το εκκλησιαστικό συμβούλιο του ιερού ναού του Αγίου Βασιλείου Πειραιώς με πρόεδρο τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Ιγνάτιο Παπασπηλιόπουλο, αποφασίζει την κατεδάφιση της παλαιάς και κατεστραμμένης οικίας των κτητόρων του Ιερού Ναού και την ανέγερση πνευματικού κέντρου που θα κάλυπτε τις ποικίλες δραστηριότητες της ενορίας. Η θεμελίωση του  πρώτου Πνευματικό Κέντρο έγινε στις  19 Νοεμβρίου του 1961 και τα εγκαίνια του στις αρχές του 1963. Έκτοτε ξεκινάει μια πολύπλευρη και πλούσια δράση που είναι συνυφασμένη με την ζωή των ενοριτών και την ιστορία της πόλης μας.

Το πνευματικό μας κέντρο είχε δύο χρονικές ιστορικές περιόδους λειτουργίας με την πρώτη να αρχίζει το 1963 και να τελειώνει το 1978 και την δεύτερη να αρχίζει το 1978 και να τελειώνει το 1999 με την κατεδάφιση του παλαιού Πνευματικού Κέντρου και την ανέγερση νέου. Κατά την πρώτη περίοδο ( 1963-1977) στο πνευματικό κέντρο λειτούργησαν τα κατηχητικά σχολεία της ενορίας , πολιτιστικές εκδηλώσεις, συγκεντρώσεις των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων των σχολείων της ενορίας, συσσίτιο απόρων παιδιών και λαϊκό ιατρείο για τους μη ασφαλισμένους άπορους ενορίτες. Το λαϊκό ιατρείο πρωτοπόρα και σημαντική δράση για την εποχή το λειτουργούσαν τρείς εθελοντές γιατροί της ενορίας μας οι κ. Καβαντζάς Γεώργιος παιδίατρος, κ. Καφαντάρης Γεώργιος παθολόγος, κ. Παπασπηλιόπουλος Πολύκαρπος χειρούργος. Ο εξοπλισμός του ιατρείου ήταν προσωπική δωρεά του αείμνηστου πρώτου Μητροπολίτη Πειραιώς Χρυσόστομου Ταβλαδωράκη και  λειτουργούσε προσφέροντας δωρεάν εξετάσεις, φάρμακα και πρώτες βοήθειες.

Η δεύτερη περίοδος ( 1978-1999 ) ξεκινάει ουσιαστικά με την ενθρόνιση του νέου τότε Μητροπολίτη Πειραιώς Καλλίνικου που αγκαλιάζει τις νεανικές δραστηριότητες και τους δίνει με την παρουσία του ωθήσει και πεδίο ελευθερίας και δράσεις και συντελεί με τον τρόπο αυτό στην πολύπλευρη άνθηση νεανικών δραστηριοτήτων. Σταθμός στις νεανικές δραστηριότητες της ενορίας αποτελεί και η ανάληψη της Διεύθυνσης του Πνευματικού Κέντρου ( 1976 ) από τον Δάσκαλο Νίκο ( Καλλίνικο ) Μαυρολέων και στην συνέχεια και άλλων ικανότατων στελεχών          ( Μανώλης Βενετσιάνος, Πρόδρομος Δασιγένης, Γιώργος Κοντός, Νεκτάριος Βενιέρης, Κώστας Αναγνωστόπουλος, Χριστίνα Μπουγά, Πελαγία Κοντού, και άλλοι).

 Σε αυτή την δεύτερη περίοδο λειτουργούν: κατηχητικές δραστηριότητες, εντευκτήριο με καθημερινή λειτουργία για συζήτηση και παιχνίδι, νεανική χορωδία, θεατρική ομάδα, παραδοσιακά χορευτικά συγκροτήματα, αθλητικές δραστηριότητες ομάδων Ποδοσφαίρου και Βόλεϊ, έκδοση της εφημερίδας ΠΡΩΤΟΠΟΡΟΙ, μαθήματα χαλκογραφίας, αγιογραφίας, ξένων γλωσσών , μαθηματικών, ελληνικών και πολλά άλλα. Στο Πνευματικό Κέντρο επίσης λειτούργησαν σχολές γονέων,  σχολές επιμόρφωσης του Υπουργείου Πολιτισμού, κύκλοι Μελέτης Αγίας Γραφής, συσσίτια απόρων και διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις.

 
Το 1981 με τους σοβαρούς σεισμούς που έπληξαν την Αθήνα ο Ναός του Αγίου Βασιλείου κρίθηκε ακατάλληλος και για εννέα ολόκληρους μήνες το Πνευματικό Κέντρο λειτούργησε ως χώρος λατρείας. Λόγω των αυξημένων νεανικών δραστηριοτήτων και εκδηλώσεων το  Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του Ναού αποφάσισε στις 29 Ιουνίου του 1987 την αγορά του παραπλεύρως οικοπέδου του Πνευματικού Κέντρου για την επέκταση του. Ύστερα από πολλές περιπέτειες και δυσκολίες την Κυριακή 24 Ιανουαρίου του 1999 έγινε η κατάθεση του θεμέλιου λίθου από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πειραιώς Καλλίνικο και ξεκίνησε μια νέα εποχή με την ανέγερση λίγα χρόνια μετά του νέου Πνευματικού Κέντρου του Αγίου Βασιλείου Πειραιώς.

Το παλαιό Πνευματικό Κέντρο κατεδαφίστηκε και πέρασε στην ιστορία. Για πολλούς από εμάς ήταν ένας σπουδαίος και ιστορικός χώρος που ζήσαμε τα καλύτερα μας κοινά χρόνια, εκεί που  πρώτο περπατήσανε τα όνειρά μας. Γιορτές, μαθήματα, συζητήσεις, παιχνίδια, αστεία,, τραγούδια, ξενύχτια ήταν μια χαρούμενη καθημερινότητα μιας νεανικής ορμής που δίψαγε για αλήθεια και ζωή. Μια ζωή που συνεχίζετε με καινούργια όνειρα μα που δεν ξεχνάει την κοινή αφετηρία  παιδικής δίψας σε αποκαλύψεις…

Κώστας Ζουρδός