Η Ανάσταση του Χριστού και η δική μας Ψυχική Ανάσταση

 Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Ο βράχος και ο θεμέλιος της πίστεως μας είναι η Ανάστασης του Κυρίου. Είναι το αδιάσειστον και μεμαρτυρημένο γεγονός που άλλαξε την πανανθρώπινη Ιστορία. Τα παλαιά παρήλθον, «γέγονε τα πάντα καινά». Η Ανάστασης του Χριστού είναι κεφάλαιον των ελπίδων μας, είναι η συντριβή του θανάτου, «θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν» είναι η καθαίρεσις του Άδου «Άδου την καθαίρεσιν», είναι η απαρχή της ζωής. Φως ανέσπερον ακτινοβολείται από τον άδειο Τάφο του Αναστάντος Λυτρωτού, πηγή ζωής αναβλύζει. Το σκοτάδι χάνει την φοβερή μορφή του και ο ήλιος της Αναστάσεως φωτίζει ολόκληρη την οικουμένη. Όλος ο χριστιανικός κόσμος χαίρει και αγάλλεται: «Αναστάσεως ημέρα λαμπρυνθώμεν λαοί, Πάσχα Κυρίου Πάσχα».

«Έκανε την Εκκλησία σεβαστή και αγαπητή σε όλο τον ελληνικό λαό»

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Ένας χρόνος από την εκλογή του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου

Στις 28 Απριλίου 1998 συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την ημέρα της εκλογής του νέου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Χριστόδουλου. Πέρασε ένας χρόνος, χρόνος δημιουργικός  για την Ορθόδοξη Ελλαδική Εκκλησία. Άλλαξαν πολλά επί το καλύτερον και βελτιώθησαν πολλά στον εκκλησιαστικό χώρο. Ο νέος Αρχιεπίσκοπος με την φλόγα του ιεραποστολικού του ζήλου, με την ακαταπόνητη εργατικότητα του, με την πλούσια πνευματική προσφορά του, με τον πύρινο και οικοδομητικό λόγο του, με την ζωντανή παρουσία του, άλλαξε τελείως το κλίμα, που παλαιότερα επικρατούσε. Έκανε την Εκκλησία σεβαστή και αγαπητή σε όλο τον ελληνικό λαό. Έδωσε νέα πνοή στα εκκλησιαστικά πράγματα. Έκανε τους νέους να αγαπήσουν την Εκκλησία. Και έσπειρε αφειδώλευτα λόγον αληθείας, λόγον οικοδομής, λόγον χάριτός, λόγον ζώσης χριστιανικής ζωής σ’ ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο.

Ιησούς Χριστός οδηγός της Ζωής

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Η Ανάστασης του Κυρίου μας  την οποία εορτάζουμε, είναι πηγή παρηγοριάς και ελπίδος. Είναι το παμμέγιστο θαύμα, το ιστορικά μεμαρτυρημένο, το αδιάσειστο και ατράνταχτο, που αποτελεί τον βράχο και το θεμέλιο της Πίστεως μας. Είναι το θαύμα, το ένα και μοναδικό, που έδωσε φως και ζωή, λύτρωση και σωτηρία στον πεπτωκότα άνθρωπο. Ο ενανθρωπήσας Λυτρωτής με την Ανάσταση Του συνέτριψε τα δεσμά του Άδου, επάτησε τον θάνατο, αφήρεσε τη δύναμη της αμαρτίας, μας συμφιλίωσε με τον Θεό Πατέρα μας, μας ανέστησε πνευματικά, μας έδωσε την δυνατότητα της θεώσεως και μας άνοιξε ελεύθερο το δρόμο προς τη Βασιλεία του Θεού.

Μητροπολίτης Πέτρας Νεκτάριος: Ο Μακαριώτατος κ. Χριστόδουλος θα συντελέσει εις την αναγέννησιν της Εκκλησίας

Στις 28 Απριλίου του 1998 εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος ο από Δημητριάδος και Αλμυρού Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Χριστόδουλος, πνευματικό ανάστημα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Καλλίνικου. Μετά την εκλογή ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Καλλίνικος δέχθηκε αρκετές επιστολές για την εκλογή του αγαπημένου του πνευματικού παιδιού. Μια από αυτές ήταν και η παρακάτω επιστολή του Μητροπολίτου Πέτρας Νεκτάριο:

Σταυρός και Ανάσταση

Της ΝΑΥΣΗ ΙΕΣΣΑΙ – ΚΑΣΙΜΑΤΗ

Όταν κραυγάζω απελπισμένη:

«Μα δε με νοιάζεται

εμέναν ο Θεός;»

Ξεκάθαρη απόκριση

η θέα του Σταυρού Σου.

Όταν χαμένη αναρωτιέμαι:

«Ποιός ο δικός μου δρόμος, ποιός»

Ένα βλέμμα και μόνο

στο Σταυρό Σου απάνω,

αφανίζει το ρώτημα.

Σαν φωνάζω κατάκοπη:

«Που να βρω

της αγάπης το μέτρο:»

Το Σταυρό Σου κοιτώντας,

την απάντηση παίρνω

χωρίς μα βρω το μέτρο.

Κι όταν ξέψυχη λέω:

«Δεν μπορώ άλλο πια…»

φτάνει ο άδειος Σου τάφος,

για ν’ αρχίσω αναστάσιμη

μια καινούργια πορεία… 

Δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό Πειραική Εκκλησία τον Απρίλιο του 1997

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός

Μια επιστολή αγάπης και ευγνωμοσύνης...

Στις 28 Απριλίου του 1998 εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος ο από Δημητριάδος και Αλμυρού Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Χριστόδουλος, πνευματικό ανάστημα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Καλλίνικου. Μετά την εκλογή ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Καλλίνικος δέχθηκε αρκετές επιστολές για την εκλογή του αγαπημένου του πνευματικού παιδιού. Μια από αυτές ήταν και η παρακάτω επιστολή του αγαπημένου μας κληρικού π. Καλλίνικου Μαυρολέων: 

«Δεύτε λάβετε φως»

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Σε ατμόσφαιρα ψυχικής ευφροσύνης και ενθουσιασμού εορτάζουμε, για μια ακόμα φορά, το κοσμοσωτήριο γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου. Κρατάμε στα χέρια λαμπάδες αναμμένες, σύμβολα του φωτός, που εκπέμπεται από τον άδειο τάφο του Αναστημένου Λυτρωτού μας. Δεν έχουν μαγική δύναμη οι λαμπάδες της Αναστάσεως με το φως που αναδίδουν, έχουν καθαρώς συμβολικό χαρακτήρα. Μας υπενθυμίζουν τη μεγάλη αλήθεια, ότι ο Κύριος με την Ανάσταση Του σκόρπισε άπλετο φως παντού: «Νυν πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια». Μέγιστη η αξία του φωτός. Πότε δεν θέλουμε την απαίσια αίσθηση του σκότους. Φως όμως, άπλετο, που καταλάμπει την ανθρώπινη ζωή, αλλά και την Δημιουργία ολόκληρη, είναι το ανέσπερο Φως της Αναστάσεως. Ο Ήλιος, που καταλάμπει την ανθρώπινη ζωή, αλλά και την Δημιουργία ολόκληρη, είναι το ανέσπερο Φως της Αναστάσεως. Ο Ήλιος, που καταλάμπει τον κόσμο είναι ο Ανεστημένος Ιησούς. Αυτός φωτίζει την ανθρώπινη πορεία. Αυτός είναι ο οδηγός της ανθρώπινης ζωής. Το Φως της Αναστάσεως του Κυρίου είναι η πυξίδα του βίου. Φωτίζει τον σκοπό της ζωής και το νόημα της ζωής. Δεν αφήνει τον άνθρωπο στο σκοτάδι της άγνοιας. Του δείχνει τον τρόπο, με τον οποίο πρέπει να ζει. Του υποδεικνύει την πραγματική ποιότητα της ζωής και την ουσία της ζωής.

Η πρώτη ενέργεια του νέου Αρχιεπισκόπου...28 Απριλίου 1998

Αμέσως μετά την εκλογή του στον Αρχιεπισκοπικό θρόνο ο από Δημητριάδος και Αλμυρού Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Χριστόδουλος μετέβη στο Α΄ Κοιμητήριο των Αθηνών, στον τάφο του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών κυρού Σεραφείμ και τέλεσε μέσα σε κλίμα συγκίνησης και ευγνωμοσύνης τρισάγιο. Για την ιστορία ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ. Σεραφείμ είχε προτείνει τον Αρχιμανδρίτη, τότε, Χριστόδουλο Παρασκευαϊδη για τον Επισκοπικό θρόνο της Μητροπόλεως Δημητριάδος και πίστευε πολύ στις πνευματικές και διοικητικές του ικανότητες.


Κώστας Ζουρδός   

Έλληνες μαθητές από την Σουηδία στην Μητρόπολη Πειραιώς, 7 Απριλίου 1997

 Μαθητές Λυκείου, παιδιά Ελλήνων Απόδημων που ζουν στην Σουηδία φιλοξένησε η Μητρόπολη Πειραιώς στην ενορία Ευαγγελιστρίας Πειραιώς. Η γνωριμία των νέων με την Πειραϊκή Εκκλησία έγινε μέσα από την ανάγνωση του Περιοδικού της Μητροπόλεως για το οποίο η καθηγήτρια τους, τους παροτρύνει να το χρησιμοποιούν ως εργαλείο εκμάθησης της Ελληνικής γλώσσας. Στην επικοινωνία αυτή, τα παιδιά μίλησαν και με την Συγγραφέα Γαλάτεια Γρηγοριάδου – Σουρέλη και ενημερώθηκαν για τις δράσεις της Μητροπόλεως από τον Πρωτοσύγκελλο Αρχιμανδρίτη π. Ιγνάτιο Γεωργακόπουλο και τον Αρχιμανδρίτη π. Πολύκαρπο Μπόγρη.

Κώστας Ζουρδός

Προς Εμμαούς

Της Γαλάτειας Γρηγοριάδου – Σουρέλη

Την ίδια ημέρα που ξεκίνησαν να παν’ οι Μυροφόρες μύρα να ρίξουν στο σώμα του Διδασκάλου, την ίδια ημέρα εκεί προς το σπερνό, δύο μαθητές πηγαίνανε στους Εμμαούς, σ’ ένα χωρίο πιο ‘κει από την πόλη την ιερή, τα Ιεροσόλυμα. Ήταν η ώρα που σωπαίνουν οι ελιές, την ώρα που το σούρουπο τις αγκαλιάζει, και αυτές κρατώντας την ανάσα τους ακίνητες θεωρούν το θαύμα της νυχτιάς που φτάνει. Αλαφροπάτητο, γλυκό το δειλινό. Μα τούτοι οι δύο, μολύβι έχουν στην καρδιά μαχαίρι κοφτερό, πληγή έχει ανοίξει μες στα σπλάχνα τους. Και προχωράν στο δειλινό που πέφτει αχνό και τον καημό τους λένε. Τι θ’ ακούσουν κείνο το βράδυ οι ελιές! Τον τρίτο που ‘ρθε στην παρέα τους ούτε που τον πρόσεξαν. Θολά τα μάτια από τα δάκρυα τα καυτά. Και ξαφνικά: «Τι είναι αυτό που κουβεντιάζετε και γιατί είστε σκυθρωποί;» ρώτησε αυτός που στην παρέα αναπάντεχα είχε έρθει.

Ο συνθέτης Σταμάτης Σπανουδάκης στον Πειραιά…6 Απριλίου 1997

Μια ανεπανάληπτη ευκαιρία έζησαν περισσότεροι από 500 μαθητές Λυκείου, μέλη των Νεανικών Ενοριακών Συντροφιών της Μητροπόλεως Πειραιώς στο Πνευματικό Κέντρο του Καθεδρικού Ναού της Αγίας Τριάδος Πειραιώς όπου συμμετείχαν σε μια δίωρη ζωντανή επικοινωνία με τον γνωστό μουσικοσυνθέτη Σταμάτη Σπανουδάκη. Με πρωτότυπη δομή, η συνάντηση ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε με την υποβολή αλλεπάλληλων ερωτήσεων από τους νέους προς τον Σταμάτη Σπανουδάκη, ο οποίος με αμεσότητα, ζωντάνια, χιούμορ και καθαρές τοποθετήσεις απάντησε στις αγωνίες και τα ενδιαφέροντα των μαθητών. Μια αληθινή μαρτυρία πίστεως από έναν καταξιωμένο και ταλαντούχου καλλιτέχνη, ο οποίος με λόγο καρδιάς και αγάπης προσέφερε ελπίδα και προοπτική στην αδιέξοδη εποχή μας. Οι τοποθετήσεις του κ. Σπανουδάκη στις ερωτήσεις των παιδιών, προκάλεσαν ιδιαίτερη εντύπωση.

Μια ιστορική φωτογραφία...28 Απριλίου 1998

Ο νέος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Χριστόδουλος αμέσως μετά την εκλογή του φανερά συγκινημένος ασπάζεται τον τοποτηρητή του Αρχιεπισκοπικού θρόνου  Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομου στα γραφεία της Ιεράς Αρχιεπισκοπής.


Κώστας Ζουρδός

Εκλογή Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου....28 Απριλίου 1998

Το περιοδικό της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς "Πειραϊκή Εκκλησία" υποδέχθηκε την εκλογή του Μακαριοτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Χριστόδουλου με το παραπάνω εξώφυλλο που έτυχε μεγάλης απήχησης και αναγνωσιμότητας. Η εκλογή έγινε στις 28 Απριλίου 1998 με Προεδρεύων της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος του τοποτηρητή του Αρχιεπισκοπικού θρόνου, Μακαριστού Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο. Για την ιστορία ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Χριστόδουλου, εξελε΄γη κατά την τρίτη ψηφοφορία με 49 ψήφους έναντι 20 του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θηβών και Λεβαδείας κ. Ιερώνυμου και 4 ψήφων του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως κ. Ανθίμου.

Κώστας Ζουρδός

Πασχαλινό επιμύθιο

Του Χρήστου Γιανναρά

Πάσχα, η λέξη σημαίνει πέρασμα, διάβαση. Από τη γη της αιχμαλωσίας στη γη της επαγγελίας, από την απολυταρχία του μηδενισμού στην έμπειρη ελπίδα ότι «ο θάνατος πατείται θανάτω». Η επαγγελία δεν έχει οπαδούς, έχει γιορταστές – όσους έχουν ψηλαφήσει ή πολύ διψάσει το θαύμα.
Το θαύμα είναι άσχετο με φαντασιώσεις για το «υπερφυσικό», την αλχημική μετασκευή της επιθυμίας σε ψυχολογική «βεβαιότητα». Αλλο η βιωμένη εμπειρία και άλλο η πληροφορία που την προσπορίζει η κατανόηση ή και η συναισθηματική ετοιμότητα. Το θαύμα της κυοφορίας και της γέννας, λ.χ., είναι γνώση αποκλειστική, μόνο για τη μάνα. Ο άνδρας, έστω και ο άριστος των μαιευτήρων, έχει πληρότατη πληροφόρηση, όχι γνώση της γέννας. Στις κοινωνίες, τις ίδιες τις δικές μας, πριν τη Νεωτερικότητα, αλήθεια ήταν η βεβαιότητα, γεννημένη όπως το βλαστάρι, από σπόρο. Ξεχώριζε η γνώση από την πληροφορία, από τη συσκευασμένη για να πουληθεί είδηση. Σήμερα οι γνώσεις μας προϋποθέτουν τον συμβιβασμό με τη χρηστικότητα. Μας αρκεί η κατανόηση, περιττεύει η διακινδύνευση της εμπειρίας. Προσπερνάμε τη σχέση, μας εξασφαλίζουν οι «αυθεντίες». Προέχει ή συμβαδίζει με τη γνώση η απλή «ενημέρωση» ή η ψυχολογική μας συναίνεση.

Το μεγαλύτερο γεγονός της Παγκόσμιας ιστορίας

 Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Η Ανάστασης του Κυρίου, που εορτάζουμε, είναι το μεγαλύτερο και συγκλονιστικότερο γεγονός της Παγκοσμίου Ιστορίας. Γεγονός μεμαρτυρημένο, βεβαιωμένο, αδιάσειστο. Γεγονός το οποίον αποτελεί θεμέλιο της πίστεως μας. Ο ενανθρωπήσας Λυτρωτής εξήλθε εκ του Τάφου Νικητής και Τροπαιούχος. Αναστήθηκε τριήμερος ενδόξως, ενίκησε τον θάνατο και του συνέτριψε το κράτος. Ο Αναστάς Κύριος μας είναι ο Νικητής της φθοράς, ο Νικητής της ανθρώπινης αμαρτίας, ο Νικητής της ανθρώπινης κακίας, είναι ο μεγάλος Ελευθερωτής μας από τα δεσμά της αμαρτίας και του θανάτου. Η Ανάστασης Του είναι η πηγή της ζωής και ελπίδος, είναι επισφράγιση του κοσμοσωτηρίου έργου Του, είναι η τελείωση της λυτρώσεως μας.

Καλή Ανάσταση!!!

Εκείνος που γέμισε τον Σταυρό, Εκείνος άδειασε και τον τάφο. Σήμερα που το μήνυμα της αναστάσιμης εμπειρίας δεν μπορεί να δοθεί από εκεί που εκπροσωπείται καλούμαστε όλοι μας να ψηλαφίσουμε την πίστη μέσα στην ιστορία. Χριστός Ανέστη και κανείς πια δεν πεθαίνει όπως δεν πεθαίνει ο σπόρος που σαπίζει μέσα στην γη για να φέρει καρπό διπλάσιο...Καλή Ανάσταση...

Κώστας Ζουρδός

Αντιχριστιανικό το πνεύμα της εποχής

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Δυστυχώς, η πεπολιτισμένη εποχή μας έχει ειδωλολατρία μέσα της. το πνεύμα της εποχής, σε μεγάλο βαθμό, είναι αντιχριστιανικό, υλιστικό, σαρκολατρικό, ασεβές, έξαλλο, αλλοπρόσαλλο, παρανοϊκό και παράλογο. Το πνεύμα της εποχής μας, όπως επικρατεί σε μεγάλο βαθμό στις κοινωνίες μας, συντελεί ώστε σ’ ένα μεγάλο βαθμό, να μην είναι κοινωνίες της βασιλείας του Θεού αλλά να μην είναι μάλλον κοινωνίες του άρχοντος του σκότους του αιώνος τούτου. Και οι χριστιανοί πρέπει να προσέξουμε ιδιαιτέρως: Πρέπει να μείνουμε το αλάτι το πνευματικό και το φως του κόσμου. Πρέπει να ζούμε ανεπηρέαστοι από το έξαλλο και άθρησκο πνεύμα της εποχής. Γι’ αυτό η προτροπή αυτή του Παύλου, «Και μη συχηματίζεσαθαι τω αιώνι τούτω» έχει ιδιαίτερη επικαιρότητα σήμερα. Δυστυχώς όμως πολλοί χριστιανοί της εποχής μας είναι χλιαροί στην πίστη και αναιμικοί στην πνευματική καλλιέργεια.

Εκκλησία, ένα μυστήριο στα μονοπάτια της ιστορίας...

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Μέσα από αυτήν την κρίση και στον χρονικό ορίζοντα που από αυτήν θα βγούμε η Εκκλησία θα πρέπει κατά την προσωπική μου γνώμη να ξανά καθορίσει τον ρόλο της στις νέες καταστάσεις που θα διαμορφωθούν. Η Εκκλησίας σήμερα βιώνει μια δύσκολη κατάσταση με ανενεργές τις τελεστικές της ακολουθίες, αντιμέτωπη με μια ιστορία που φαίνεται πως δεν συμβαδίζει. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι πρέπει να ανανεώσει ή να προσαρμόσει τις ποιμαντικές της μεθόδους στις νέες συνθήκες αλλά να δημιουργήσει μια νέα εκκλησιαστική συνείδηση και να επανακαθορίσει τον ρόλο της σε έναν κόσμο που είναι επιτακτικό να είναι παρούσα και αναπόσπαστο μέρος του. Στο διαμορφωμένο αυτό νέο πλαίσιο, και αυτό ίσως να είναι το πιο δύσκολο, τα ενδοεκκλησιαστικά προβλήματα πρέπει να λυθούν γιατί θα περάσουν σε δεύτερη μοίρα. Και αυτό γιατί ο Χριστός, δεν πρέπει να ξεχνάμε και το Ευαγγέλιο μας το θυμίζει, ως σπορέας από το πρωί σπείρει το χωράφι της ιστορικής πραγματικότητας, πριν εμείς θεμελιώσουμε τις διακρίσεις μας.

Οι χριστιανοί πρότυπα αρετής!

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Ο Απόστολος Παύλος γράφων εν πνεύματι αγίω φωνάζει σε όλους δυνατά: «Μη συχηματίζεσαθαι τω αιώνι τούτω». Μας λέγει χριστιανοί προσέξατε, μην είσθε ρυμουλκούμενοι από το πνεύμα του κόσμου, μη παρασύρεσθε από το ρεύμα του κακού, μη συμμορφώνεσθε με την αμαρτωλή σκέψη της εποχής. Πηγαίνετε κόντρα προς το κακό. Πρέπει να είστε σταθεροί στο χριστιανικό τρόπο ζωής. Σταθεροί στην πορεία, που πρέπει ο άνθρωπος να ακολουθεί. Ντύνονται οι άλλοι έξαλλα, άσεμνα, προκλητικά; Οι πιστοί όχι. Έχουν οι άλλοι χαλαρές περί ηθικής αντιλήψεις; Ποτέ οι χριστιανοί, αλλά κυριαρχία στη σάρκα. Ζουν οι άνθρωποι του κόσμου ασύδοτα, υλιστικά, αντιχριστιανικά; Οι χριστιανοί οφείλουμε να είμαστε πρότυπα αρετής, να είμαστε μεταμορφωμένοι εν Χριστώ, να είμαστε η «καινή κτίσις».

Απόσπασμα από το κείμενο «Και μη συχηματίζεσαθαι τω αιώνι τούτω», που δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον Ιούλιο του 1998

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός

Η Ορθοδοξία είναι πίστις ορθή και τρόπος ζωής ορθός

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Ορθοδοξία σημαίνει πίστις, κρυσταλλίνη, όπως την εδίδαξε ο Ενανθρωπήσας Λυτρωτής, αλήθεια αδαμάντινη, όπως την αποκάλυψε ο Σωτήρας του κόσμου. Ορθόδοξος Εκκλησία σημαίνει θέα του Θεανθρώπου Κυρίου και συνεχής βίωσις της σωτηρίου παρουσίας Του. Δεν υπάρχει τίποτα αγιώτερον της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αφού αυτή ταυτίζεται με τον Ενανθρωπήσαντα Λυτρωτή. Είναι, κατά την αγιοπατερική έκφραση, ο Χριστός παρατεινόμενος στους αιώνες και η συνεχής αισθητή παρουσία Του στη γη. Η Ορθοδοξία είναι πίστις ορθή, ήθος καθαρό, τρόπος ζωής σωστός. Αυτά τα τρία πράγματα καλούμεθα σήμερα όλοι οι πιστοί να προσέξουμε ιδιαιτέρως. Και κατ’ αρχήν, οφείλουμε να διαθέτουμε πίστι αληθινή και ήθος ορθόδοξο, χωρίς μισαλλοδοξίες και φανατισμούς, χωρίς προσμείξεις με κοσμικές αντιλήψεις και χωρίς αρρωστημένες μορφές και εκδηλώσεις.

Ποιο το θεμέλιο;

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Δεν πρόκειται για τη θεμελίωση των οικοδομικών κολοσσών που κυριαρχούν στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις και σημαδεύουν τόσο έντονα την τεχνολογική εξέλιξη του αιώνα μας. Πρόκειται για το θεμέλιο ενός άλλου οικοδομήματος, έμψυχου και πολύτιμου. Για το θεμέλιο της κοινωνίας μας, μέσα στην οποία ζούμε και από την οποία εξαρτάται η ευτυχία μας και η ποιότητα της ζωής μας. Τεράστια οικοδομήματα σωριάστηκαν σε ερείπια από λανθασμένους και κακούς υπολογισμούς στη θεμελίωση. Και κοινωνίες έχουν καταβαραθρωθεί στο χάος της καταστροφής από λανθασμένη δομή των ηθικών και πνευματικών τους θεμελίων. Έτσι ο λόγος για μια επιτυχημένη θεμελίωση της κοινωνίας μας παίρνει αποκαλυπτικό μαζί και υπαρξιακό χαρακτήρα, με τεράστιες προεκτάσεις σε όλες τις πτυχές του είναι μας. Το ερώτημα αναπηδάει καταυτό απ’ την καρδιά μας κι έρχεται στα χείλη μας αμείλικτο: Ποιο το θεμέλιο έχει σήμερα η ελληνική μας κοινωνία; Ποιες είναι οι ηθικές βάσεις και αρχές που διέπουν την κοινωνική μας υπόσταση τώρα, στο τελευταίο τέταρτο του αιώνα μας; Ποια δομή συνέχει τον τρόπο της ζωής μας και κατευθύνει τα βήματά μας;

Ο Χριστιανισμός είναι η διακήρυξη της χαράς....

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Σε λίγες μέρες έστω και μέσα από αυτές τις δύσκολες συνθήκες, τις πρωτόγνωρες, θα κληθούμε να γιορτάσουμε το Πάσχα. Το Πάσχα  είναι μια περίοδος μεγάλης χαράς όπως είναι και ο χριστιανισμός. Ο Π. Αλέξανδρος Σμέμαν πολύ όμορφα και χαρακτηριστικά σε ένα κείμενο γράφει: "Από την αρχή - αρχή, ο Χριστιανισμός υπήρξε η διακήρυξη της χαράς, της μόνης δυνατής χαράς στη γη... Δίχως τη διακήρυξης αυτής της χαράς ο Χριστιανισμός είναι ακατανόητος. Μόνο ως χαρά η Εκκλησία έγινε νικήτρια μέσα στον κόσμο, και έχασε τον κόσμο όταν έχασε την χαρά, όταν έπαψε να είναι μάρτυρας αυτής της χαράς. Από όλες τις κατηγορίες εναντίον των χριστιανών, η πιο τρομερή εκφράστηκε από τον Νίτσε όταν είπε ότι οι χριστιανοί δεν έχουν χαρά. Και εμείς πρέπει να επανακτήσουμε το μήνυμα αυτής της χαράς". Η επανάκτηση του μηνύματος της χαράς είναι σήμερα, παρά ποτέ, επιτακτική ανάγκη για όλους εμάς.

"Κύριε ποιος είσαι;..."

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Το ερώτημα αυτό έχει απασχολήσει και απασχολεί όλους τους  ανθρώπους που προσπαθούν να προσεγγίσουν το μυστήριο του Θεού. Δύο είναι τα πιο συνηθισμένα , πολυβασανισμένα και δύσκολα ερωτήματα στην αναζήτηση του Θεού από τον άνθρωπο: το "Κύριε ποιος είσαι;" και το "Κύριε που είσαι; Υπάρχει και ένα τρίτο αφετηριακό ερώτημα το "αν υπάρχεις" που απασχολεί και σήμερα τραγικά την ύπαρξη μας αλλά δε θα μας απασχολήσει στο σημερινό μας  σημείωμα. Ανιχνεύοντας το ερώτημα, "Κύριε ποιος είσαι;...", θα τονίσουμε ότι ο Θεός είναι μυστήριο. Ο Θεός είναι ο τελείως "Άλλος", αόρατος, υπερβατικός ασύλληπτος πέρα και πάνω από τα λόγια και την κατανόηση. Οι Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας χαρακτηριστικά τόνιζαν: "Ένας Θεός που είναι κατανοητός δεν είναι Θεός. Ένας Θεός, δηλαδή, που απαιτούμε να τον καταλάβουμε εξονυχιστικά με τις δυνατότητες του λογικού μας μυαλού, καταντάει να μην είναι τίποτα περισσότερο από ένα είδωλο, σχηματοποιημένο κατά την δική μας εικόνα. Ένας τέτοιος Θεός οπωσδήποτε δεν είναι αληθινός και ζωντανός Θεός της Εκκλησίας. Ο άνθρωπος είναι κατ' εικόνα Θεού, αλλά το αντίθετο δεν αληθεύει". Κι' όμως αν τα παραπάνω ακούγονται αποτρεπτικά για την κατανόηση και την εύρεση του Θεού δεν είναι έτσι. Ο Θεός είναι παντού γύρω μας και μέσα μας με έναν τρόπο προσωπικό. Ο Θεός που είναι άπειρα μακριά από την κατανόηση μας, μας αποκαλύπτει τον εαυτό του σαν πρόσωπο μέσα από μια σχέση αγάπης. Γνωρίζουμε τον Θεό μέσα από μια προσωπική σχέση. Μέσα από αυτή την σχέση θα γνωρίσουμε το ποιος είναι ο Θεός. Ο Άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας σε ένα κείμενο μας δείχνει ποιος ακριβός είναι ο Θεός μέσα από την προσωπική σχέση: "Πιο στοργικός από κάθε φίλο, πιο δίκαιος από κάθε κυβερνήτη, πιο τρυφερός από κάθε πατέρα, πιο πολύ ένα μέλος από μας από όσο τα ίδια μας τα μέλη, πιο αναγκαίος σε μας από την ίδια την καρδιά μας".

Το μυστικό της ανθρώπινης αξίας

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Στην ανεπτυγμένη και πολιτισμένη εποχή μας υπάρχει μεγάλη παρανόηση της αξίας του ανθρώπου και της αξίας της ανθρώπινης ζωής. Στα μάτια και στη σκέψη πολλών φαντάζουν σχήματα και μορφές ανθρώπινης ζωής, που δεν καταξιώνουν τον άνθρωπο ως πνευματική προσωπικότητα, αλλά τον υποβαθμίζουν και τον ρεζιλεύουν, που βρίσκεται η πραγματική ανθρώπινη αξία; Να το μεγάλο ερώτημα, στο οποίο οι πολλοί δίνουν αντιφατικές και ανεδαφικές απαντήσεις. Εξαρτάται η αξία του ανθρώπου από το αξίωμα και τη θέση; Βέβαια μια θέση υψηλή είναι πάντα λαχταριστή και όλοι οι άνθρωποι θέλουν και επιδιώκουν το ανέβασμα κάπου ψηλά, την κατάκτηση μιας περίοπτης θέσεως, την αναρρίχηση σε κάποιο αξίωμα. Δεν είναι αξιοκατάκριτη αυτή η τάση. Πηγάζει από την αυθόρμητη εσωτερική διάθεση προς κάτι ανώτερο και υψηλότερο. Έπειτα μια θέση υψηλή έχει πολλά πλεονεκτήματα. Εξασφαλίζει ευημερία ζωής, επιρροή στους άλλους, όνομα μεγάλο, ασφάλεια διαβιώσεως και πλείστα όσα άλλα αγαθά. Δίδει όμως όντως αξία στον άνθρωπο απλώς και μόνο το αξίωμα και η υψηλή θέση;

Το να είσαι χριστιανός σημαίνει να είσαι ταξιδιώτης...

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας λένε πως η κατάσταση του χριστιανού είναι σαν αυτή του Ισραηλιτικού λαού μέσα στην έρημο Σινά. Μπορεί να μην ζούμε σε σκηνές, μπορεί να μην διασχίζουμε μια έρημο αλλά δεν διαφέρουμε σε τίποτα αν το σκεφτούμε ουσιαστικά. Παράδοξο; Όχι. Ζούμε σε πυκνοκατοικημένες πόλεις αλλά οι κοινωνικές μας σχέσεις είναι ουσιαστικά λίγες, μια ερημιά πόλεων. Και ταξιδεύουμε μέσω του εσωτερικού χώρου της καρδιάς , σ' ένα ταξίδι που δεν μετριέται με τους δείκτες του ρολογιού μας ή με τις μέρες του χρόνου γιατί είναι ένα ταξίδι πέρα από τον χρόνο και μέσα στην αιωνιότητα. Ένα από τα αρχαιότερα ονόματα για τον Χριστιανισμό ήταν απλώς "η οδός". Είναι μια ονομασία που δίνει έμφαση στον πρακτικό χαρακτήρα της πίστης. Ο Χριστιανισμός είναι κάτι περισσότερο από μια θεωρία για τον κόσμο, την ύπαρξη, την μεταφυσική, κάτι περισσότερο από κανόνες και διδασκαλίες, είναι ένα μονοπάτι που παίρνουμε ταξιδεύοντας, ένας δρόμος ζωής.

Νηστεία είναι με τον πεινασμένο το ψωμί σας να μοιράζεστε...

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Ζούμε σε ιδιαίτερα δύσκολες και πρωτόγνωρες συνθήκες με σύνθετες κοινωνικές καταστάσεις αλλά και με κίνδυνο της δημόσιας υγείας. Παράλληλα βρισκόμαστε, και αυτό κινδυνεύουμε να το ξεχάσουμε, στην περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής που χαρακτηρίζετε από την άθληση, μεταξύ άλλων την νηστείας. Ένα πολύ όμορφο κείμενο για την νηστεία μας δίνει ο Προφήτης Ησαΐας (58, 6-7):

Η νηστεία που θέλω εγώ είναι ετούτη: να σπάτε των αδικημένων τα δεσμά, να λύνετε τα φορτία που τους βαραίνουν, τους καταπιεσμένους ν' απελευθερώνετε και να συντρίβετε κάθε ζυγό. Νηστεία είναι με τον πεινασμένο το ψωμί σας να μοιράζεστε, τον άστεγο να φέρνετε στο σπίτι, αν κάποιον βλέπετε γυμνό με ρούχα να τον ντύνετε και τη βοήθεια στον συνάνθρωπό σας να μην την αρνιέστε.

Αυτό είναι το νόημα της αληθινής νηστείας, τον Θεό τον αγαπά κανείς μέσα από την αγάπη του διπλανού του, του άγνωστου, του καταπιεσμένου, του ξένου. Δικαιοσύνη, ευσπλαχνία και αγάπη για τον άλλον θέλει ο Θεός, γιατί αυτό είναι αληθινή νηστεία. Αυτή την νηστεία καλούμαστε φέτος να ζήσουμε. Και αυτές οι δύσκολες συνθήκες ευνοούν. Γιατί είναι η ώρα να "νηστέψουμε" την αγάπη του άλλου. Για την αγάπη του άλλου...του Θεού μας...