Της Γαλάτειας Γρηγοριάδου – Σουρέλη
Την ίδια ημέρα που ξεκίνησαν να παν’ οι Μυροφόρες μύρα να ρίξουν
στο σώμα του Διδασκάλου, την ίδια ημέρα εκεί προς το σπερνό, δύο μαθητές πηγαίνανε
στους Εμμαούς, σ’ ένα χωρίο πιο ‘κει από την πόλη την ιερή, τα Ιεροσόλυμα. Ήταν
η ώρα που σωπαίνουν οι ελιές, την ώρα που το σούρουπο τις αγκαλιάζει, και αυτές
κρατώντας την ανάσα τους ακίνητες θεωρούν το θαύμα της νυχτιάς που φτάνει. Αλαφροπάτητο,
γλυκό το δειλινό. Μα τούτοι οι δύο, μολύβι έχουν στην καρδιά μαχαίρι κοφτερό,
πληγή έχει ανοίξει μες στα σπλάχνα τους. Και προχωράν στο δειλινό που πέφτει
αχνό και τον καημό τους λένε. Τι θ’ ακούσουν κείνο το βράδυ οι ελιές! Τον τρίτο
που ‘ρθε στην παρέα τους ούτε που τον πρόσεξαν. Θολά τα μάτια από τα δάκρυα τα
καυτά. Και ξαφνικά: «Τι είναι αυτό που κουβεντιάζετε και γιατί είστε σκυθρωποί;»
ρώτησε αυτός που στην παρέα αναπάντεχα είχε έρθει.
Παραξενεύτηκαν κι δύο μαθητές κι ο ένας με μια κατηγόρια στη
φωνή είπε: «Θα είσαι μόνος στην πόλη την ιερή, που δεν θα έμαθες τι έγινε εκεί
τούτες τις μέρες». «Τι έγινε εκεί;». Κι αυτοί απάντησαν και έδωσαν εξηγήσεις: «Να,
για τον Ιησού από την Ναζαρέτ. Που είχε δύναμη απ’ τον Θεό παρμένη και ήταν
δυνατός και σ’ έργα και σε λόγια και τον εθαύμασε ο λαός, τον πίστευε και τον
ακολουθούσε. Μα οι άρχοντες και οι αρχιερείς τον παραδώσανε να δικαστεί. Και τον
καταδικάσανε να σταυρωθεί και τον σταυρώσαν». Οι ελιές σαν να ζωντάνευσαν, βγάλαν
κι αυτές έναν λυγμό. Ίσως δεν ήταν όμως οι ελιές που βόγγηξαν, μα οι μαθητές. «Κι
εμείς που ελπίζαμε σ’ Αυτόν!». Πιστέψαμε πως τον Ισραήλ αυτός θα μας λυτρώσει!
Σήμερα, ημέρες τρεις που γίνηκαν αυτά, κι εμείς, σε σύγχυση
βρισκόμαστε μεγάλη, γιατί κάτι γυναίκες πήγανε στον τάφο του αξημέρωτα, μα το σώμα
του Δασκάλου δεν ήταν εκεί. Και στην επιστροφή, μας είπανε πως ήτανε στο μνήμα ένας
Άγγελος. Και πως τους είπε ο άγγελος ότι ο Ναζωραίος ζει!!! Επήγαν τότε μερικοί
από τους μαθητές εκεί στο μνήμα. Όλα, τα σάβανα, το περιτύλιγμα της κεφαλής ήταν
εκεί, όπως το είχαν οι γυναίκες δει. Μα εκείνος δεν ήτανε εκεί!!!».
Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον
Μάιο του 1997
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου