Ο Χρυσόστομος Σταμούλης είχε μεγάλη αδυναμία στην ποίηση και στους ποιητές και έτρεφε εκτίμηση για το ποιητικό έργο της Κικής Δημουλά. Μόλις είχε ολοκληρώσει ένα δικό του μουσικό έργο και το είχε στείλει στην μεγάλη ποιήτρια με ένα ιδιόχειρο σημείωμα όπως το διηγείται ο ίδιος: « Ειναι από τις πρώτες μου επαφές με την Κική Δημουλά και μέσο φίλων της στέλνω ένα δικό μου ψηφιακό δίσκο. Όπου στον πρόλογο έχω ένα κειμενάκι, μπα γιατί; του παππού μου είναι! Και η ιστορία πια είναι, πεθαίνει ο πατέρας μου και πηγαίνουμε για ένα από τα τρισάγια στο κοιμητήρι του χωριού μας. Ξύλινα κάγκελα, η μικρή μας είναι τεσσάρων – πέντε χρονών, παίζει με το κάγκελο, ανεβαίνει – κατεβαίνει, μπαίνει μέσα βγαίνει έξω. Έρχεται μια θεία και της λέει: Αλεξάνδρα, μην το κάνεις αυτό ο χώρος εδώ είναι ιερός. Και η μικρή γυρνάει την βλέπει και της λέει: Μπα! Γιατί; του Παππού μου είναι. Η Κική Δημουλά το διαβάζει αυτό και μου γράφει: Εγώ δεν μπόρεσα ακόμα να πω, Μπα! Γιατί; του Παππού μου είναι. Και ο καθηγητής ολοκληρώνει την διήγηση του καταλήγοντας, βλέπετε ότι τον θάνατο τον ξεπερνάει η παιδικότητα»
Δεν είχα την τιμή και την ευλογία να γνωρίσω από κοντά και να συνομιλήσω με τον αείμνηστο Καθηγητή Χρυσόστομο Σταμούλη. Είχα παρακολουθήσει μια ομιλία του στο πρόγραμμα ενορία Εν δράσει στις 19 Δεκεμβρίου του 2022 μαζί με τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Σπυρίδωνα Τσιμούρη. Νωρίτερα είχα διαβάσει τρία σπουδαία βιβλία του Χρυσόστομου Σταμούλη και είχα καταλάβει το βαθύτερο και σπουδαίο έργο της θεολογίας του. Τα βιβλία: Έρως και θάνατος, Τι δουλειά έχει η αλεπού στο παζάρι; Φάγαμε ήττα. Τα οποία είναι πια πολύτιμη παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές ενός σπουδαίου πνευματικού ανθρώπου. Πριν λίγους μήνες παρουσίαζε ένα έργο του στην Αθήνα αλλά δεν κατάφερα τελικά να παραβρεθώ στην εκδήλωση και να τον χαρώ από κοντά.
