Σ. Γουνελάς: "Οίκοθεν"

Σωτήρης Γουνελάς

Παφλασμός από φωνές, συναισθήματα φουσκωμένου θυμικού, ακροβασία νοημάτων, μηδενισμός περιφερόμενος αδιάντροπα, σκούρες αφώτιστες επιφάνειες ζωής. Σε αυτό τείνουμε. Κάτι αβυσσαλέο ρυθμίζει τις ζωές των ελλήνων. Οι άλλοι, οι ξένοι, οι αλλοδαποί, κυνηγημένοι, μια φανερώνονται, μια κρύβονται. Απελπισία. Οι νεολαίοι συνεχίζουν αδιάφοροι τα νεσκαφέ τους, τα εσπρέσσο τους, τα ποτά τους. Είναι αδιαφορία αυτό, ή παρεξηγημένη ελευθερία που απέβη ασυδοσία και στέκει ψηφιακή και παγωμένη; Οι εταιρείες τηλεπικοινωνίας λυσσάνε. Ποτέ άλλοτε δεν παρουσιάστηκε τέτοια πλύση εγκεφάλου από κάθε μέσο, τηλεοπτικό, ραδιοφωνικό, έντυπο και βεβαίως ηλεκτρονικό. Μηδενίζουν τον χρόνο ομιλίας συστήνοντας ΝΑ ΜΙΛΟΥΜΕ ΑΠΕΡΙOΡΙΣΤΑ και την ίδια στιγμή σκοτώνουν την αιωνιότητα!

Ξανθά παιδιά και σκούρα

Νίκος Ξυδάκης

Ενα ξανθόμαλο γαλανομάτικο παιδί παίζει μαζί με σκούρα παιδιά στον γυφτομαχαλά. Τι σκάνδαλο! Απ’ όλα τα σενάρια τρόμου για αγοραπωλησίες βρεφών, για τράφικινγκ, εμπόριο νεφρών, Ολιβερ Τουίστ που πέφτουν στα νύχια Εβραίων Φέιγκιν, από όλη τη φρίκη, υπαρκτή και επινοημένη, κρατάω τη συγκεκριμένη φρίκη, ίσως όχι την αγριότερη, αλλά σίγουρα την πιο φανερή, την ευκολότερα εκδηλωνόμενη: τον βαθύτατα στερεοτυπικό ρατσισμό εναντίον του Ρομ, του αθίγγανου, του γύφτου.

Του γύφτου που κλέβει τα παιδιά τα ανυπάκουα, που ξεμακραίνουν απ’ το σπίτι τους, που δεν τρώνε όλο το φαΐ τους. Του γύφτου που κλέβει μπουγάδες, της γύφτισσας που ξεμυαλίζει και ξαφρίζει γέρους λέγοντάς τους τη μοίρα. Αυτό είναι το στερεότυπο: κλέφτες και απατεώνες, αλητόβιοι· απομεινάρια άλλων πολιτισμικών προσχώσεων, νομάδες, παλιατζήδες, γυρολόγοι, πλάνητες, φερέοικοι.

Πού να βρω την ψυχή μου;

Γιώργος Καστρινάκης

Το ερώτημα αν η Ελλάδα ανήκει στη Δύση επιδέχεται, προφανώς, είτε αρνητική είτε θετική απάντηση.

Το ενδιαφέρον, ωστόσο, είναι ότι τόσο η μία όσο και η άλλη διχάζεται, αμέσως μετά, σε δυό διαζευκτικές μεταξύ τους παραλλαγές. Ώστε, εν τέλει, να προκύπτουν τέσσερις διαφορετικές εκδοχές της σχετικής απόφανσης:

α) Όχι – δεν ανήκουμε – διότι ανήκουμε στην Ανατολή.

β) Όχι, διότι δεν ανήκουμε ούτε στην Ανατολή ούτε στη Δύση.

γ) Ναι – ανήκουμε – επειδή είμαστε κι εμείς Δύση.

δ) Ναι, επειδή είμαστε η Ανατολή (το ένα από τα δυό ενδεχόμενα) της Δύσης.

Από το σημείο αυτό γίνεται φανερό ότι, για να καταλήξουμε σε συμπεράσματα, χρειάζεται πρώτα να έχουμε αποσαφηνίσει τι είναι η Ελλάδα, τι εισφέρει η Ανατολή, όπως και τι προσκομίζει η Δύση. Δηλαδή, ποιος είναι ο  κ α θ ο ρ ι σ τ ι κ ό ς  εκείνος χαρακτήρας, με βάση τον οποίο διακρίνονται οι ταυτότητες.

Διάλεξε σωστά το δώρο του παιδιού. Οι 7 κανόνες που πρέπει να ακολουθείς

Χρειάζεται ο σωστός τρόπος στην επιλογή παιχνιδιού ενός παιδιού, δηλαδή:
1. Μην ξεχνάτε, πως μέσα από το παιχνίδι, το παιδί ανακαλύπτει τον εαυτό του, τις δυνατότητές του, και τον εξωτερικό κόσμο. Παίζοντας διεγείρει την φαντασία του, και την εφευρετικότητά του.

2. Το ακριβό παιχνίδι, δεν σημαίνει πως είναι το καλύτερο ή το καταλληλότερο για το παιδί σας.

3. Επιλέξτε παιχνίδια που να ταιριάζουν με την ηλικία του παιδιού. Στα περισσότερα παιχνίδια, αναγράφεται η ηλικία των παιδιών στα οποία απευθύνεται το συγκεκριμένο παιχνίδι.

ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΣΤΟ ΒΟΛΟ ΓΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΑΙΡΕΣΩΝ

Με απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και υπό την αιγίδα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου πραγματοποιείται στο Βόλο, με την φιλοξενία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, από 4 έως 6  Νοεμβρίου 2013, η «ΚΕ΄ Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη Εντεταλμένων Ορθοδόξων Εκκλησιων και Ιερών Μητροπόλεων για θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας», με θέμα: «Το πρόβλημα της ασθενείας, αιρετικές και αποκρυφιστικές προσεγγίσεις».
Στην Συνδιάσκεψη συμμετέχουν Εντεταλμένοι Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών και Μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλάδος, της Κρήτης και της Δωδεκανήσου.
Οι Συνδιασκέψεις αυτές διοργανώνονται από την  Εκκλησία της Ελλάδος και έχουν Πανορθόδοξη απήχηση, καθόσον ασχολούνται με τα θέματα της σύγχρονης ποικιλόμορφης πλάνης.

Η ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΝΟΣΟΚΟΜΑΣ

Ο μικρός Φοίβος είναι άρρωστος με ψηλό πυρετό, όμως εκεί στο κρεβάτι του νοσοκομείου κοιτάζει συνεχώς στην πόρτα σαν να περιμένει κάποιον. Η αδελφή Κλαίρη,στοργική νοσοκόμα πληροφορήθηκε από την μητέρα του παιδιού ότι ο πατέρας αρχιτέκτονας είναι σε ένα συνέδριο στη Ρώμη με την γραμματέα του. Η μητέρα του Φοίβου είπε στην καλή νοσοκόμα το μυστικό ότι η γυναίκα αυτή θέλει να χωρίσει το ανδρόγυνο.

Την επόμενη μέρα το παιδί έχει όχι μόνο πυρετό, αλλά και πολύ πόνο στο κεφάλι και στο σώμα. Η μητέρα αρνείται να ειδοποιήσει τον πατέρα του παιδιού για την αρρώστια του, δεν την αφήνει ο εγωισμός.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΐΣΙΟΣ: ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΜΕ ΑΔΙΚΟΥΣΑΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Στην πνευματική ζωή είναι ανάποδα τα πράγματα. Άμα κρατάς εσύ το άσχημο, τότε νιώθεις όμορφα. Άμα το δίνεις στον άλλον, τότε νιώθεις άσχημα.        

 Όταν δέχεσαι την αδικία και δικαιολογείς τον πλησίον σου, δέχεσαι τον πολυαδικημένο Χριστό στη καρδιά σου. Τότε ο Χριστός μένει με το ενοικιοστάσιο μέσα σου και σε γεμίζει με ειρήνη και αγαλλίαση. Για δοκιμάστε, βρε παιδιά, να ζήσετε αυτήν τη χαρά! Να μάθετε να χαίρεστε με αυτήν την πνευματική χαρά, όχι με την κοσμική. Πάσχα θα έχετε τότε κάθε μέρα.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από τη χαρά που νιώθεις, όταν δέχεσαι την αδικία. Μακάρι να με αδικούσαν όλοι οι άνθρωποι! Ειλικρινά σας λέω, τη γλυκύτερη πνευματική χαρά την ένιωσα μέσα στην αδικία. Ξέρετε πόσο χαίρομαι, όταν κάποιος με πει πλανεμένο; «Δόξα Σοι ο Θεός, λέω, από αυτό έχω μισθό, ενώ, αν με πουν άγιο, χρωστάω». Γλυκύτερο πράγμα από την αδικία δεν υπάρχει!