Τρίτη 5 Μαΐου 2020

Ο ΝΙΚΗΤΗΣ



Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

«Αναστάσεως ημέρα, λαμπρυνθώμεν λαοί». «Νυν πάντα πεπλήρωται φως, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια, εορταζέτω γουν πάσα κτίσις την έγερσιν του Χριστού». Ζούμε για μια ακόμα φορά έντονα ένα ανυπέρβλητο γεγονός της Αναστάσεως του Κυρίου. Δεν είναι απλώς μια ανάμνηση του μεγάλου γεγονότος της Αναστάσεως, το οποίον αποτελεί την νίκη του θανάτου και τον θρίαμβο του αιώνιου Νικητού. Ο Χριστός «εξήλθε νικών και ίνα νικήση» κατά την φράση της Αποκαλύψεως. Δεν υπέκυψε στην δύναμη του θανάτου. Με την Ανάσταση Του, του αφήρεσε το φαρμακερό κεντρί, τον εξεμηδένισε και τον μετέβαλε σε απλούν επεισόδιο και γέφυρα, δια της οποίας διαπέρωμεν στην πέραν του τάφου ζωή, που είναι όντως ζωή, η αληθινή και μακάρια. Ολόκληρη η δημιουργία αναστήθηκε μαζί με τον Αναστάντα Λυτρωτή. Γι’ αυτό «τα πάντα πεπλήρωται φωτός». Γι’ αυτό εορτάζει «πάσα η κτίσις». «Κατεπόθη ο θάνατος εις νίκος». Ο θρίαμβος της Αναστάσεως είναι ο νικητήριος παιάν του Αήττητου Νικητού, του Αναστάντος Κυρίου.


Το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής κοιμήθηκαν ασφαλώς ήσυχοι οι πολέμιοι Του Γραμματείς και Φαρισαίου. Αλλά ηπατήθησαν οικτρά. «Ανέπεσε απλώς και εκοιμήθη». Του δάγκωσαν την πτέρνα. Οι θριαμβολογίες των πολεμίων Του αποδείχθησαν χίμαιρα και ουτοπία. Η πλάκα του τάφου δεν μπορούσε να κρατήσει τον Αρχηγό της ζωής. Ο Αναστημένος Κύριος ως θριαμβευτής και τροπαιούχος, ενίκησε, κατέστρεψε το έργο του διαβόλου, ενεκαινίασε νέα ζωή, έγινε ο νέος Γενάρχης, ο νέος Αδάμ, και χαρίζει έκτοτε στους πιστούς λάτρεις Του την νέα ζωή, την πραγματική και αληθινή, που υπέρκειται της φθοράς και αποτελεί την όντως ζωή, για την οποία δημιουργήθηκε ο «κατ’ εικόνα» Θεού πλασθείς άνθρωπος. Δεν νικιέται ο Καταλύτης του θανάτου και Δημιουργός της ζωής και θριαμβευτής εναντίον της φθοράς Αναστημένος Λυτρωτής. Οι σταυρωταί Του συνέχισαν επί 2.000 χρόνια την πολεμική εναντίον του. Αμφισβήτησαν την δύναμη Του. Παρερμήνευσαν το λυτρωτικό έργο Του. Επολέμησαν και περιφρόνησαν το σωτήριο μήνυμα Του. εκήρυξαν, πολλές φορές, τον θάνατο Του και ορκίσθηκαν για την εξάλειψη του έργου Του και την εξόντωση του ονόματος Του. Όλοι ηπατήθησαν και ηττήθησαν, παλαιότεροι και νεώτεροι. Ο Αναστημένος Ιησούς παραμένει αήττητος, τροπαιούχος, νικητής του κακού και ο Μοναδικός Αλάνθαστος Οδηγός της ανθρώπινης ζωής προς την ευτυχία και την θέωση.


Και σήμερα, παρά την αθεϊστική διδασκαλία καθεστώτων τυραννικών, που 70 και πλέον χρόνια κήρυξαν τον θάνατο του Ιησού στους καταπιεσμένους λαούς των, ο Αναστημένος Κύριος «εξήλθε νικών». Οι πολέμιοι Του έπεσαν. Τα καθεστώτα τους εγελοιοποιήθηκαν. Ο αθεϊσμός που οικοδόμησαν κρημνίσθηκε μετά πατάγου είς ερείπια. Και ο Ιησούς κατέκτησε τις καρδιές πάλι των ανθρώπων που τον είχαν αγνοήσει. Και έγινε η ελπίδα και το στήριγμα των αφυπνισθέντων τυραννισμένων από την αθεΐα λαών. Και στην χώρα μας σήμερα ο Ιησούς πάλι χτυπιέται. Η τάση της ευμάρειας, του ευδαιμονισμού, της σαρκολατρείας και της ασυδότου ζωής δεν τον θέλει. Τον βρίσκει εμπόδιο, τον περιφρονεί και τον αγνοεί. Μα ο Ιησούς, ο Αναστημένος Κύριος – το λέγομε δια πολλοστήν φοράν – δεν νικιέται. Είναι αήττητος και παραμένει ο αιώνιος Κατακτητής των ευγενών καρδιών, των εχόντων ειλικρινή και σοβαρή την σκέψη και αγαθή την προαίρεση. Οι συνειδήσεις αφυπνίζονται παρ’ όλη την πλημμυρίδα του κακού και την κρυφή ή φανερή πολεμική εναντίον του Ιησού και την Εκκλησίας Του. ο Ιησούς πάλι θα θριαμβεύσει, σε πείσμα των εθελοτυφλούντων οπαδών του ευκόλου βίου και της ασυδότου ζωής.


Ζούμε την στιγμή αυτή το γεγονός της Αναστάσεως σαν τωρινό γεγονός. Η Εκκλησία μας το αισθητοποιεί και το ζωντανεύει εντός μας. Ας ανοίξουμε διάπλατα τις καρδιές μας στο φως της Αναστάσεως. Ας ανοίξουμε τα μάτια της ψυχής μας προς τον Αναστάντα Λυτρωτή μας. Ας τον αφήσουμε θεληματικά να καταλάβει τον εσωτερικό μας κόσμο. Ας του δώσουμε ολοκληρωτικά την αγάπη μας και την καρδιά μας. Ο θρίαμβος του Αναστημένου Κύριου είναι θρίαμβος όλων ημών των πιστών. Η νίκη εναντίον της φθοράς και του θανάτου είναι και προσωπική μας νίκη, εφόσον πιστεύουμε και ανήκουμε στον αιώνιο Νικητή.


Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον Μάιο του 1995

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου