Και ο Τιμονιέρης και ο Άνεμος .....

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

«Επιλέγω ως πατέρας και γέρων να ταπεινωθώ, να ζητήσω συγγνώμη και να υποχωρήσω και όχι να σκανδαλίσω το ποίμνιο, τα παιδιά μου της Πειραϊκής Εκκλησίας που τόσο αγάπησα και για τα οποία θυσίασα τα πάντα!».

Η φράση αυτή αποτελεί απόσπασμα από την ίσως τελευταία δημόσια τοποθέτηση  του πρώην Μητροπολίτη Πειραιώς Καλλίνικου που φανερώνει τη μεγάλη του πνευματική αξία αλλά και την αγάπη που τρέφει για τους Πειραιώτες που διακόνησε για πάνω από τριάντα χρόνια και αφιέρωσε  τη ζωή του σε εκείνους. Ο λόγος μας βέβαια για το Μητροπολίτη Πειραιώς Καλλίνικο, τη μεγαλύτερη εκκλησιαστική προσωπικότητα των τελευταίων πενήντα χρόνων και ένα από τα σπουδαιότερα κεφάλαια της ιστορίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.

 

Ο Μητροπολίτη  Πειραιώς Καλλίνικος γεννήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου του 1925 στο Βαρθολομιό Ηλείας και το κοσμικό του όνομα ήταν Κωνσταντίνος. Αργότερα η οικογένεια του λόγω οικονομικών δυσκολιών εγκαταστάθηκε στην Πάτρα και το 1948 ξεκίνησε την κατηχητική του δραστηριότητα στην πόλη. Το 1953 προσελήφθη στο βιβλιοπωλείο της αδελφότητας της Ζωής. Χειροτονήθηκε διάκονος το 1956 και πρεσβύτερος το 1959. Το 1957 αρχίζει τις σπουδές του στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από την οποία και αποφοίτησε. Το 1961 εγκαθίσταται με τους κληρικούς Αμβρόσιο Λένη ( σημερινό Μητροπολίτη Καλαβρύτων) και τον Χριστόδουλο Παρασκευαϊδη ( Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών) στη Μονή Βαρλαάμ των Μετεώρων, της οποίας ορίζεται ηγούμενος. Στην Μονή Βαρλαάμ παρέμεινε εκείνος και η συνοδεία του για δύο περίπου χρόνια συμβάλλοντας στην αναστήλωση της. Το 1967 τοποθετήθηκε καθηγητής του φροντιστηρίου κατηχητικών και γενικός διευθυντής των κατηχητικών σχολείων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.

Το 1973 ίδρυσε μαζί με τους τότε Αρχιμανδρίτες Αθανάσιο Λενή και Χριστόδουλο Παρασκευαΐδη το Συνοδικό Μοναστήρι της Παναγίας της «Χρυσοπηγής», της οποίας και ορίστηκε ηγούμενος. Το 1975 εξελέγη Τιτουλάριος Μητροπολίτης Ρωγών, αναλαμβάνοντας παράλληλα την διεύθυνση της Αποστολικής Διακονίας. Στις 12 Ιανουαρίου του 1978 εξελέγη από την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος Μητροπολίτης Πειραιώς. Αντίπαλός του στην ψηφοφορία εκλογής, την οποία και έχασε με δώδεκα ψήφους διαφορά, ήταν ο μετέπειτα Αρχιεπίσκοπος Τιράνων Αναστάσιος Γιαννουλάτος που έχει γεννηθεί στον Πειραιά στην περιοχή της Καστέλας. Από τις 12 Ιανουαρίου του 1978 αρχίζει ένα σημαντικό και πρωτοπόρο έργο στη Μητρόπολη Πειραιά, οδοδείκτης πορείας και για τις άλλες Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Στις 4 Φεβρουαρίου 2006 υπέβαλε την παραίτησή του για  λόγους υγείας, αφήνοντας στην Μητρόπολη Πειραιά την οποία είχε παραλάβει με πενιχρά μέσα ιεραποστολικής διακονίας, δύο πενταόροφα κτίρια για γραφεία και Μητροπολιτική κατοικία,  Δημοτικό Σχολείο και Παιδικό σταθμό, πνευματικά κέντρα σε κάθε ενοριακό ναό, ραδιοφωνικό σταθμό, εκκλησιαστικό περιοδικό, 200 κατηχητικά σχολεία όλων των βαθμίδων, σχολή κατηχητών και κατηχητριών με 300 κατηχητές και κατηχήτριες, σχολές γονέων, 17 ενοριακά σισίτια, σχολή Αγιογραφίας και σχολή Βυζαντινής μουσικής και 110 καταρτισμένους και αξιόλογους κληρικούς. Αυτά είναι τα προφανή που ασφαλώς είναι εντυπωσιακά αλλά υπάρχουν και τα άλλα τα ποιο σημαντικά.

Ο γέροντας Μητροπολίτης Πειραιώς Καλλίνικος στην πνευματική του πορεία βάδισε πάνω σε σταθερές πνευματικές βάσεις που ήταν:  

1.      Επέλεξε να είναι πατέρας της εκκλησιαστικής του περιφέρειας και όχι εκείνος που προΐσταται μιας απρόσωπης λατρείας.

2.      Έδωσε τις ποιμαντικές του προσπάθειες σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής των πιστών και σε όλους τους τομείς.

3.      Λειτούργησε για το ποίμνιο του ως πνευματικός πατέρας και όχι ως σύμβολο ηθικής καταπίεσης.

4.      Δεν πίστευε ποτέ ότι οι επιθυμίες του είναι επιθυμίες του θεού και δεν ζητούσε τη θεϊκή επιδοκιμασία από τους γύρω του.

5.      Αγάπησε πολύ τους ανθρώπους τις μητροπολιτικής του περιφέρειας και διέθεσε όλες τις υλικές και πνευματικές του δυνάμεις για την πνευματική τους πρόοδο.

6.      Αγάπησε και εργάστηκε για τους νέους και με τους νέους

Υπάρχουν όμως δύο ακόμα κατά την γνώμη μου στοιχειά που τον κάνουν σπουδαίο. Ο Μητροπολίτης Πειραιώς Καλλίνικος ήταν παιδί της γενιάς του 1930, μεγαλωμένος μέσα σε ένα αυστηρό συντηρητικό περιβάλλον της εποχής με αποτυπωμένα τα στίγματα της ιστορίας πάνω του όπως ήταν η κατοχή και οι τραγικές συνέπειες για όλους τους Έλληνες που τις έζησαν. Παρα τις συντηρητικές του καταβολές κατόρθωσε να ξεπεράσει τον εαυτό του και να πραγματοποιήσει το μεγαλύτερο και προοδευτικότερο έργο εσωτερικής ιεραποστολής. Αυτό σε κάνει σπουδαίο τελικά να ξεπερνάς τον εαυτό σου και τις προσωπικές σου αναφορές να της κρατάς για τον εαυτό σου. Και το άλλο στοιχειό ήταν πως ο ίδιος δημιουργούσε τις προϋποθέσεις ήταν ο ίδιος προϋπόθεση για την παραγωγή έργου. Σχεδίαζε και βοηθούσε στην υλοποίηση κάθε προσπάθειας με μεγάλη αίσθηση ευθύνης, με πολλή αγάπη.

Πλησιάζοντας τα 95 χρόνια της ζωής του και χωρίς κανένα περιουσιακό στοιχείο, φιλοξενείτε στις κατασκηνώσεις της Παιανίας συντροφιά με λίγους ανθρώπους που τον βοηθάνε στην καθημερινή επιβίωση.  Τα έργα του, η αγάπη του και η προσφορά του θα μας θυμίζουν πάντα εκείνον που οδηγούσε και έσερνε το καράβι της δικής μας ζωής. Έναν γέροντα που τώρα στη δύση της ζωής του και με όσες δυνάμεις του απομένουν, ταπεινά και αθόρυβα παρακαλάει το Θεό για τους Πειραιώτες τα παιδιά του…