"Ένας τέτοιος σπουδαίος Μητροπολίτης γεννιέται κάθε εκατό χρόνια"...

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Μια παρέα θρησκευόμενων νέων, λίγα χρόνια πριν, αποφάσισε να επισκεφτεί έναν φωτισμένο ασκητή κληρικό με πολλά πνευματικά χαρίσματα στην αγωνιστική του
παλαίστρα κάπου στην Αττική. Σε μια αποστροφή τις συζήτησής τους το θέμα πήγε  γύρω από έναν Μητροπολίτη που με το έργο του είχε συγκλονίσει την μητροπολιτική του περιφέρεια αλλά και ολόκληρη την Ελλάδα. Ο ασκητής κληρικός είπε για τον Μητροπολίτη πως: «Ένας τέτοιος σπουδαίος Μητροπολίτης γεννιέται κάθε εκατό χρόνια». Ο ασκητής κληρικός δεν ήταν άλλος από τον ασκητή της Πεντέλης, τον χαρισματούχο Γέροντα π. Πορφύριο και ο Μητροπολίτης, ο Πειραιώς Καλλίνικος Καρούσος.

Για να γράψει κανείς για το έργο του Μητροπολίτη Πειραιώς Καλλινίκου, είναι μια ενέργεια που απαιτεί βαθιά μελέτη και αρκετό χρόνο. Τι ήταν όμως αυτό που έκανε τον Πειραιώς Καλλίνικο τόσο σπουδαίο; Θα τονίσουμε δύο σημαντικά στοιχεία που τον έκαναν να ξεχωρίζει και να μένει για πάντα στην ιστορία και στις καρδιές μας.

Το πρώτο ήταν πως, ο Πειραιώς Καλλίνικος ξεπέρασε τον εαυτό του και τις πνευματικές συντηρητικές καταβολές της εποχής του και έκανε το πιο προοδευτικό έργο στην ιστορία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ενδεικτικό μιας εποχής που ο Πειραιώς Καλλίνικος βρήκε και άλλαξε συθέμελα, ήταν ένα περιστατικό που διηγούνται παλιά στελέχη της Μητροπόλεως Πειραιώς και αφορά τον προκάτοχό του Μακαριστό Μητροπολίτη Πειραιώς κυρό Χρυσόστομο Ταβλαδωράκη. Ο αείμνηστος Ιεράρχης είχε «απειλήσει» με φωτιά αν στο πνευματικό κέντρο του Αγίου Βασιλείου Πειραιώς οι νέοι εγκαθιστούσαν ένα τραπέζι με πινγκ-πονγκ. Αυτό το περιστατικό ασφαλώς και δεν μειώνει την πνευματική ακτινοβολία του Μακαριστού Μητροπολίτη αλλά καταδεικνύει περίτρανα την αλλαγή που έφερε στην ιεραποστολική δράση ο Μητροπολίτης Πειραιώς Καλλίνικος αλλάζοντας το κλίμα της εποχής, δημιουργώντας νέα ήθη στην νεανική προσέγγιση της εκκλησίας απέναντι στους νέους.

Το δεύτερο στοιχείο είναι η αγάπη του Γέροντα Μητροπολίτη Καλλίνικου για τους νέους που ήταν τόσο μεγάλη ώστε μπορούσε να δώσει όλη του την ύπαρξη αρκεί να λειτουργούσαν οι κατασκηνώσεις, να γέμιζαν τα Πνευματικά Κέντρα με νέους, να είχαν όλα εκείνα τα πνευματικά και υλικά εφόδια που θα βελτίωναν τη ζωή τους. Την πρώτη χρονιά μετά την ενθρόνισή του αναφέρεται ένα περιστατικό που πάλι κατά αγαθή συγκυρία έχει σημείο αναφοράς την ενορία του Αγίου Βασιλείου.

Ο Μητροπολίτης Καλλίνικος αποφασίζει να μιλήσει στους νέους της μητροπόλεώς του στο παληό Πνευματικό Κέντρο της ενορίας. Λίγα λεπτά πριν την προγραμματισμένη συνάντηση η αίθουσα του Κέντρου ήταν άδεια! Δύο νέοι άνθρωποι ένας διάκονος και ένας λαϊκός έχουν βγει στους δρόμους για να «μαζέψουν» κόσμο. Πρόκειται για τον μετέπειτα Μητροπολίτη Δημητριάδος Ιγνάτιο και για τον μετέπειτα Ηγούμενο, αρχιμανδρίτη Καλλίνικο Μαυρολέοντα. Δεν γνωρίζω αν από την άδεια ή την σχεδόν άδεια αίθουσα αυτή την πρώτη φορά ο Μητροπολίτης Καλλίνικος πείσμωσε. Εκείνο που ξέρω είναι πως από τότε και μετά, όπου ο Γέροντας Καλλίνικος μιλούσε οι αίθουσες γέμιζαν από εκατοντάδες νέους, που σήμερα μεγαλουργούν στους πνευματικούς στίβους της ζωής.

 Εύχομαι ο Γέροντας Μητροπολίτης Πειραιώς Καλλίνικος να ζήσει αρκετά χρόνια ακόμα και να μας φωτίζει τον δρόμο. Ελπίζω η γενέτειρα πόλη μου, ο Πειραιάς, που τόσο αγαπάει ο Γέροντας να τον τιμήσει έτσι όπως ακριβώς του αξίζει. Όχι σε μερικά χρόνια αλλά τώρα που ο Γέροντας είναι ακόμα κοντά μας και να ονοματίσει έναν δρόμο προς τιμή του, μια πλατεία, μια γειτονιά, για να μάθουν οι νεότεροι ποιος ήταν ο άνθρωπος που έβαλε πνευματική φωτιά στην καρδιά χιλιάδων πειραιωτών και όχι μόνο.

Είναι αλήθεια Άγιε Πορφύριε ένας σπουδαίος Μητροπολίτης σαν τον Μητροπολίτη Πειραιώς Καλλίνικο, γεννιέται κάθε εκατό χρόνια