Περιδιαβαίνοντας το σιωπηλό πνευματικό μονοπάτι…

                                                  στον Παναγιώτη Χαρατζόπουλο

Στην ζωή κάθε ανθρώπου υπάρχουν σημαντικές γνωριμίες με σπουδαίες προσωπικότητες που βάζουν τη δική τους φωτιά στην πνευματική οικοδομή της καρδιάς μας. Μπορεί να είναι εκείνοι που μαγεύουν το πλήθος με ατακαδόρικες εντυπωσιακές εκφράσεις, είναι εκείνου που σαγηνεύουν με τις φιλοσοφικές τους αναζητήσεις, είναι άλλοι που μετουσιώνουν την στάση ζωής τους σε πράξεις και είναι και κάποιοι που αγωνίζονται αθόρυβα και ουσιαστικά για να πάρει το όραμα υπόσταση, για να γίνει η ελπίδα, βεβαιότητα για να δεις το προσδοκώμενο μπροστά στα μάτια σου με αρμονική φυσικότητα. Οι τελευταίοι δεν φωνασκούν, δεν κάνουν θόρυβο και δεν αρέσκονται στην προβολή. Δεν είναι από τους ανθρώπους που τους έχεις στο πρώτο πλάνο του μυαλού σου, αλλά είναι εκείνοι που όταν το μυαλό σου κοιτάξει με σύνεση πίσω από τα γεγονότα θα τους αντικρύσει πρώτους. Στην ιστορία της Τοπικής μας Εκκλησίας αλλά και της Πόλεως μας, ένας τέτοιος σπουδαίος άνθρωπος, ο αθόρυβος αρχιτέκτονας της δράσης είναι  ο Παναγιώτης Χαρατζόπουλος.

 Ο Παναγιώτης Χαρατζόπουλος γεννήθηκε στον Άγιο Δημήτριο Αττικής και είναι πτυχιούχος του Φυσικού Τμήματος, κάτοχος του Μεταπτυχιακού Ηλεκτρονικής και Ραδιοηλεκτρολογίας της Σχολής Θετικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών και του Μεταπτυχιακού Διδακτικής Τεχνολογίας και Ψηφιακών Συστημάτων του Πανεπιστημίου Πειραιώς. Από το 1986 υπηρετεί ως καθηγητής στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, ξεκινώντας από τον Πειραιά και στην συνέχεια δίδαξε στην Κάλυμνο( 1989-1991) κα στην συνέχεια πάλι στον Πειραιά και στην ευρύτερη περιοχή του Λεκανοπεδίου Αττικής, έχοντας διδάξει στα σχολεία, 2^ο Λύκειο Κορυδαλλού, Λύκειο Ιωνιδείου Σχολής, 7^ο Λύκειο Πειραιά, Ράλλειο Λύκειο Θηλέων Πειραιά, 1^ο Λύκειο Αθήνας «Γεννάδιο» και από το 2013 μέχρι και σήμερα στο Ζάννειο Πειραματικό Λύκειο Πειραιά. Κατά τα έτη 1997-2004 ήταν αποσπασμένος στο τμήμα Στατιστικής και Ασφαλιστικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Πειραιώς, όπου δίδαξε ασκήσεις Στατιστικής Ι (1999-2000 & 2000-01) και Απειροστικού Λογισμού (2003-04) στους φοιτητές των τμημάτων Οικονομικής Επιστήμης και Στατιστικής & Ασφαλιστικής Επιστήμης. Ιδρυτικό μέλος του Συνδέσμου Επιστημόνων Πειραιώς, Γεν. Γραμματέας (1993-95) και Πρόεδρος του Δ.Σ. (1995-σήμερα). Έχει οργανώσει και συντονίσει, επιστημονικές ημερίδες και συνέδρια για θέματα Παιδείας, Νέων Τεχνολογιών, Βιοηθικής, για θέματα εθνικού κοινωνικού και ιστορικού περιεχομένου, κ.α. Παραγωγός εβδομαδιαίων ραδιοφωνικών εκπομπών στον Ραδιοφωνικό Σταθμό "Πειραϊκή Εκκλησία, 91.2 FΜ" της I. Μητροπόλεως Πειραιώς, από της ιδρύσεώς του (1988) και από το 1991 της εβδομαδιαίας ραδιοφωνικής εκπομπής "Του παρόντος κόσμου πάροικοι". Έχει μιλήσει σε επιστημονικά συνέδρια, σε ημερίδες, έχει συμμετάσχει στην συγγραφή συλλογικών βιβλίων και τα τελευταία χρόνια έχει διαρκεί συμμετοχή στις δραστηριότητες του «Ενορία εν Δράσει» του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιά, παρουσιάζοντας συζητήσεις για επίκαιρά τρέχοντα θέματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία, την εκπαίδευση, την Εκκλησία, την Παιδεία.

Στις  αρχές της δεκαετίας του 1980, ο Παναγιώτης Χαρατζόπουλος έχοντας συνδεθεί με δεσμούς αληθινής φιλίας, εκτίμησης και αγάπης με τον τότε Πρωτοσύγκελο της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς π. Ιγνάτιο Γεωργακόπουλο ( νυν Μητροπολίτη Δημητριάδος) και αποδεχόμενος από τους πρώτους το κάλεσμα του Μητροπολίτη Πειραιώς Καλλίνικου για μια μεγάλη Εσωτερική Ιεραποστολική Δράση, θα ενεργοποιηθεί στο έργο της Μητροπόλεως και θα συμβάλει στα  σπουδαία επιτεύγματα της που άφησαν πρωτοπόρα σφραγίδα στην ιστορία της Τοπικής Εκκλησίας, της Εκκλησίας της Ελλάδας και της πόλεως του Πειραιά.

Ξεκινάει με την συμμετοχή του στις κατηχητικές και κατασκηνωτικές προσπάθειας της Μητροπόλεως και συμμετέχει στην θεωρητική αλλά και πρακτική υλοποίηση των μεγαλύτερων Ιεραποστολικών Δράσεων, όπως είναι, η δημιουργία του Ραδιοφωνικού Σταθμού «Πειραϊκή Εκκλησία», των Εκπαιδευτηρίων της Μητροπόλεως, του Περιοδικού «Πειραϊκή Εκκλησία», και της δημιουργίας του Συνδέσμου Επιστημόνων Πειραιά, στον οποίο είναι Πρόεδρος από το 1995 μέχρι και σήμερα. Και είναι πάντα παρόν σε κάθε δράση, σε κάθε προσπάθεια και σε κάθε ενέργεια που απαιτεί κόπους και προσωπικές θυσίες, χωρίς δεύτερες σκέψεις, πάντα με γνώμονα την αγάπη προς των συνάνθρωπο και την οικοδόμηση των κατάλληλων συνθηκών για να ζήσει μια ευτυχισμένη και αληθινή ζωή.

Πολλά πράγματα χαρακτηρίζουν τον Παναγιώτη Χαρατζόπουλο και πολλά μπορεί να καταμαρτυρήσει κάνεις που τον έχει γνωρίσει και έχει συνεργαστεί μαζί του. Παίρνοντας ως δεδομένο και γνωστό την μεγάλη του επιστημονική κατάρτιση και την παιδαγωγική του αξία θα θέλαμε να επικεντρώσουμε την προσοχή σε μερικά στοιχεία της προσωπικότητας του που κατά την γνώμη μου τον χαρακτηρίζουν σπουδαίο. Ο Παναγιώτης Χαρατζόπουλος είναι ένας ασυνήθιστα  ψύχραιμος και υπομονετικός άνθρωπος που τουλάχιστον στο δημόσιο βίο του είναι μάλλον σπάνιο να γνωρίζει κανείς ένα περιστατικό που να τον έχει οδηγήσει στην απώλεια της αυτοκυριαρχίας του. Οι απόψεις του είναι σταθερές, επιστημονικά και κοινωνικά θεμελιωμένες αλλά και θεολογικά όπου απαιτούνταν, χωρίς να τις βγάζει στην αγορά, να τις εξαρτά από τις επιθυμίες των πολλών και να τις αποσύρει από την επιβουλή των εξουσιών. Δεν δημιουργεί και δεν συμμετάσχει σε μικρό ομάδες που εξυμνούν τα καθ΄εαυτόν, δεν επαινεί τις μετριότητες που προσπαθούν να «καδραριστούν» με κολακείες, δεν ασχολείται με τους ψίθυρους που γκρεμίζουν αξίες και κατασκευάζουν πρόσκαιρα είδωλα. Δεν δρα με φανατισμό και έχει πάντα τα μάτια του ανοικτά στις ανάγκες των ανθρώπων και όχι των εντυπώσεων.

 Θα μπορούσαν να γραφτούν πολλά για τον Παναγιώτη ( επιτρέψτε μου, τώρα στο τέλος τον ενικό) αλλά σταματάμε εδώ, γνωρίζοντας και κατανοώντας την ταπεινή του εσωτερική ανάγκη και την δυσφορία του σε κάθε εύκολη προβολή. Θα ήθελα κλείνοντας να τονίσω δύο ακόμα χαρακτηριστικά που τον διακρίνουν. Είναι ένας πιστός φίλος ακόμα και αν η απόσταση πολλές φορές δημιουργεί ένα άλλο πρόσωπο και είναι σημαντική η φιλία του γιατί θα σου πει την αλήθεια χωρίς εκπτώσεις ακόμα και αν είναι βαριά και δυσβάσταχτη  για εσένα. Βαδίζει σεμνά και σιωπηλά το πνευματικό μονοπάτι και εργάζεται για το ουσιαστικό και όχι για το χειροκρότημα. Σε αυτό το στενό, δύσκολο, πνευματικό μονοπάτι δεν είναι μόνος. Υπάρχει δίπλα του η σύντροφος της ζωής του, η αγαπημένη Μαρία, σημαντικό και εκείνη,  πρόσωπο της ιστορίας της Τοπικής μας Εκκλησίας. Στον αθόρυβο Πρωτομάστορα των σημαντικότερων δράσεων, ευχόμαστε να βαδίζει πάντα το σιωπηρό  πνευματικό μονοπάτι, πληροφορώντας τις σειρήνες πως άδικα μελωδούν, δεν θα σταματήσουν την περπατησιά του, το τραγούδι τους δεν γράφτηκε για εκείνον…

Κώστας Ζουρδός