Βλέποντας μια εικόνα δικιά του, της κοιμήσεως της Θεοτόκου που ανάρτησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ο σπουδαίος Αγιογράφος- Ζωγράφος Γιώργος Κόρδης θυμήθηκα ένα περιστατικό που συνέβη είκοσι και πλέον χρόνια πίσω.
Είχα την τύχη εγώ και αρκετοί άλλοι αγαπημένοι φίλοι και συμφοιτητές να τον έχουμε καθηγητή στην Ανωτέρα Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών για τρία ολόκληρα χρόνια. Η καλλιτεχνική του αξία μπορεί να είναι γνωστή και υπάρχουν άνθρωποι ειδικοί που την έχουν εγκωμιάσει και τα λόγια τους έχουν μεγαλύτερη αξία, αλλά αυτό που ίσως είναι λιγότερο γνωστό, το πόσο μεγάλος και σπουδαίος θεολόγος είναι ο Γιώργος Κόρδης. Ίσως οι εικαστικές σπουδαίες του δημιουργίες έχουν «κλείσει» τις άλλες θεάσεις της προσωπικότητας του. Ίσως το λυσσαλέο ακαδημαϊκό κατεστημένο περιθωριοποιεί ότι δεν καταλαβαίνει, απομακρύνει ότι είναι ικανό να ταράξει τα γαλήνια νερά της ακίνδυνης αφασίας. Ηχούν ακόμα στα αυτιά μου οι μοναδικές παραδόσεις διδασκαλίας του Γιώργου Κόρδη για την αρμονία, το ρυθμό, τα χρώματα, την κίνηση συνταιριασμένα πάνω σε μια βυζαντινή εικόνα και ερμηνευμένα μέσα από την θεολογική σπουδή της Εκκλησίας. Εκτός από ένας σπουδαίος Αγιογράφος-Ζωγράφος, εκτός από μεγάλος θεολόγος είναι και ένας ποιητής του λόγου και της ζωής. Ο Γιώργος Κόρδης πιστεύει σε έναν επικίνδυνο Χριστό που δεν βολεύετε με το τυποποιημένο, με τους κανόνες που βάζουν φραγμούς στις ζωές των ανθρώπων, με ότι δεν είναι ελευθερία και αγάπη.
Μετά την αποφοίτηση μας, η σχολή πραγματοποίησε μια εκδήλωση απονομής των πτυχίων στο πνευματικό κέντρο του Δήμου Κηφισιάς, με ομιλίες και καλλιτεχνικό πρόγραμμα. Κάθισα μαζί με τον Δάσκαλο Γιώργο Κόρδη και κουβεντιάζαμε κυρίως για θέματα που αφορούν το μέλλον και τις σπουδές. Σε κάποια στιγμή πήρε από τα χέρια μου το δίφυλλο πρόγραμμα της εκδήλωσης έβγαλε από το σακάκι του ένα στυλό και άρχισε κάτι να γράφει. Δεν έδωσα και πολύ μεγάλη σημασία μα λίγες στιγμές μετά μου έδωσε δύο δικές του δημιουργίες που είχε σκαρώσει πάνω στο χαρτί με τόση ευκολία και άνεση. Τις φύλαξα με ευλάβεια όλα αυτά τα χρόνια και όταν τις κοιτάω θαυμάζω το μέγεθός μιας προσωπικότητας που η τέχνη είναι κομμάτι της ψυχής του της ύπαρξης του.
Σε ευχαριστούμε Δάσκαλε για τους δρόμους που μας άνοιξες, για όσα μας δίδαξες μα κυρίως γιατί αγάπησες, πόνεσες, κέρδισες και έχασες μάχες, και δεν καταδέχθηκες ποτέ να γαληνεύσεις…
Κώστας Ζουρδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου