Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου
Ομιλία σε συζήτηση στην Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών, 30 Νοεμβρίου 1993
«Η ασθένεια του AIDS έχει δημιουργήσει τεράστιο πρόβλημα. Είναι η μάστιγα και η πληγή της εποχής μας. Δεν είναι τιμωρία Θεού, όπως λέγουν μερικοί. « Ο Θεός απείραστος εστίν κακών». Είναι ο πικρός καρπός του εσφαλμένου τρόπου της ζωής. Είναι καρπός καταχρήσεων, ασυδότου και έκφυλου βίου. Είναι καρπός ηθικών διαστροφών, ασυδότου ικανοποιήσεως του γενετήσιου ενστίκτου, καταχρήσεων στο ποτό, υποδουλώσεων στα ναρκωτικά και ανήθικου τρόπου ζωής. Κυρίως είναι το ολέθριο αποτέλεσμα των καταχρήσεων και διαστροφών του σεξ. Το γενετήσιο ένστικτο είναι ένστικτο ζωής. Είναι ιερό ένστικτο βαλμένο από το Θεό προς ιερό σκοπό. Έχει δύο ιερούς σκοπούς: 1) Την ολοκλήρωση του ανθρώπου δια της σωστής αγάπης και του σωστού έρωτος εντός του γάμου και 2) την δημιουργία ανθρώπων και την διαιώνιση του είδους ως αποκορύφωμα της σωστής αγάπης των δύο, του συζύγου με την σύζυγο. Δεν είναι ένστικτο πεζοδρομίου. Δεν είναι ένστικτο διαφθοράς και ασυδοσίας. Οι σκοποί του επιτυγχάνονται μόνον δια της νόμιμης συζεύξεως των δύο, του ανδρός με την γυναίκα του. Η εκτός του νόμιμου γάμου ικανοποίηση του γενετήσιου ενστίκτου δε επιτυγχάνει απολύτως κανένα σκοπό, αλλά έχει μόνον πρόσκαιρο ηδονιστικό στοιχείο. Είναι σαν να τρώγει κανείς όχι δια την συντήρηση και θρέψη του σώματος αλλά μόνο δια την ηδονή της γεύσεως.
Στα ζώα το γενετήσιο ένστικτο λειτουργεί αυστηρώς ως μέσο αναπαραγωγής. Δεν έχουν το δώρο της ελευθερίας ούτε το δώρο της ελευθερίας ούτε το δώρο της βουλήσεως ούτε το δώρο της ηθικότητας. Ζουν ενστικτώδη βίο. Στον άνθρωπο, που είναι προικισμένος με ελευθερία, με βούληση και θέληση, με νουν και σκέψη, με ενδόμυχο ηθικότητα και συνείδηση, το γενετήσιο ένστικτο πρέπει να ρυθμίζεται έτς, ώστε να εξυπηρετεί τους ιερούς σκοπούς του. Τούτο καθιστά αναγκαίους τους περιορισμούς της ηθικής και την επιστράτευση της θελήσεως. Αυτό ακριβώς δείχνει την ανωτερότητα του ανθρώπου. Η σωστή χρήση του γενετήσιου ενστίκτου είναι δυνατή υπό την προϋπόθεση αναπτύξεως στον άνθρωπο ολοκληρωμένης ηθικής προσωπικότητας, με πίστη στο Θεό, με ευγενή ιδανικά, με αναπτυγμένη πνευματικότητα που συντηρείται δια μυστηριακής ζωής, της προσευχής και της γνώσεως του θελήματος του Θεού. Η αυτοκυριαρχία στο γενετήσιο ένστικτο είναι δυνατή με την βοήθεια της θείας χάριτος και την ανάπτυξη εσωτερικής χριστιανικής ζωής και πνευματικής χριστιανικής καλλιέργειας. Η μη σωστή χρησιμοποίηση του γενετήσιου ενστίκτου και γενικότερα ο μη σωστός τρόπος ζωής με τις διαστροφές και τις καταχρήσεις εδημιούργησε τον πικρό καρπό του AIDS. Το γενετήσιο ένστικτο εκδικείται μόνο του, όταν χρησιμοποιείται κακώς.
Προφυλάξεις από το AIDS. 1) Σωστός και αυτοκυριαρχημένος τρόπος ζωής, χωρίς καταχρήσεις και ασυδοσίες. 2) Σωστός τρόπος χρησιμοποιήσεως του γενετήσιου ενστίκτου. Σεβασμός στο γενετήσιο ένστικτο. Είναι ένστικτο ιερό η θέση του είναι μόνον μέσα σε νόμιμο γάμο. Όχι αφύσικη χρήση του ενστίκτου. Όχι ακολασία και σεξομανία. Όχι διαστροφές που υποβιβάζουν την ανθρώπινη αξία. 3) Μονογαμία και προσήλωση στον σύντροφο ή στην σύντροφο της ζωής. 4) Αυτοκυριαρχία και εγκράτεια. Μόνον αυτή είναι η σωστή προφύλαξη. Είναι μονόδρομος. Οι παρεκτροπές στο σεξ εκδικούνται. Οι καταχρήσεις στο σεξ είναι αφύσικος τρόπος ζωής. 5) Είναι λανθασμένο το σύστημα: Ναι στον έρωτα όχι στο AIDS. Κρύβει παγίδες, είναι σύνθημα παραπλανητικό και ολέθριο. Και ήταν μέγα σφάλμα της επιτροπής που είχε συσταθεί. Ναι στον σωστό έρωτα μέσα στον γάμο, σεβασμός στο ένστικτο. Όχι στον έρωτα του πεζοδρομίου, όχι πανσεξουαλισμός.
Στα ατυχή θύματα του AIDS συμπάθεια και αγάπη. Όχι γκέτο, ούτε ρατσισμός. Διαφώτιση τους , να σέβονται την ζωή του άλλου και άπαξ και γίνει κάποιος φορεύς, να μην φονεύσει συνανθρώπους του μεταδίδοντας τον ιό με την άκρατη ζωή του. Εγκράτεια και αυτοκυριαρχία είναι το μόνο προφυλακτικό μέσο.»…
Υπό το πνεύμα της εισηγήσεως απάντησε ο Σεβασμιώτατος και στην σωρεία των ερωτήσεων που του υπέβαλαν εν συνεχεία οι φοιτητές. Η εισήγηση πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 1992 στο αμφιθέατρο της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών μαζί με τον Καθηγητή της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Αβραμίδη και τον Καθηγητή της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θράκης κ. Δασκαρόλη.
Η εισήγηση δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον Φεβρουάριο του 1993.
Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου