Εικόνες από τους εταίρους μας της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Είμεθα πτωχοί από πλούτο υλικό, αλλά παρ’ όλες τις ηθικές ασχήμιες μας δεν έχουμε τίποτα να ζηλέψουμε από πολλούς δυτικούς λαούς. Δεν ξεριζώθηκαν όλα από μέσα μας. Διαθέτουμε ακόμη αρκετή δροσιά από την Ορθόδοξη πίστη μας και τις παραδόσεις μας. Πολλοί δυτικού λαοί έχουν χάσει σε επικίνδυνο βαθμό κάθε πνευματική ικμάδα και κάθε ψυχική ομορφιά. Ο Προτεσταντισμός κυρίως άφησε τελείως ανοικτές της θύρες της ψυχής τους. Και ο άνεμος της φθοράς κατέστρεψε τα πάντα. Έμειναν μόνο σαν στομάχι, σαν κατώτερο ένστικτο, σαν άψυχη τεχνολογία, σαν φουσκωμένες τσέπες με άδεια ψυχή. Μια επίσκεψη, μια σοβαρή ματιά, σε μεγάλες πόλεις της Ευρώπης βεβαιώνει του λόγου το ασφαλές. Θα θαυμάσει κανείς απ’ έξω μεγαλοπρεπείς Ναούς, που κάποτε κτίσθηκαν για να λατρεύεται ο Θεός και έδιναν ζεστασιά ψυχική σε χιλιάδες ανθρώπους. Μα σήμερα πια δεν χρειάζονται. Πιστοί για να εκκλησιασθούν δεν υπάρχουν. Και οι τεράστιοι αυτοί ωραιότατη Ναοί έχουν μεταβληθεί σε αίθουσες εκθέσεων, σε καφετέριες, σε μουσεία. Μπαίνεις μέσα, θαυμάζεις τα ωραία βιτρό, μα βλέπεις τις απεικονιζόμενες μορφές των αγίων να κοιτάζουν μελαγχολικά τους νεαρούς που πίνουν καφέ καπνίζοντας ή τα εκθέματα κάποιας λαϊκής τέχνης. Και στη θέση που άλλοτε υπήρχε κάποια Αγία Τράπεζα, να είναι το μηχάνημα του καφετζή ή το ταμείο.

Προχωρείς πιο πέρα. Το μάτι σου γοητεύεται και πάλι από τη θέα αρχιτεκτονικού αριστουργήματος. Βλέπεις και πάλι σταυρούς και κοκκόρους, αντιλαμβάνεσαι ότι πρόκειται περί Ναού. Από περιέργεια μπαίνεις μέσα και βρίσκεσαι μπροστά στο εξής θέαμα. Δεκαπέντε με είκοσι άνθρωποι παρακολουθούν την υποτιθέμενη Θεία Λειτουργία. Είναι ήμερα Κυριακή, 12^η ώρα το μεσημέρι. Αυτή είναι η μοναδική «Λειτουργία» στον μεγαλοπρεπή αυτόν Ναό, Κυριακή πρωί. Μα, αντικρίζεις το παράδοξο θέαμα, χρέη ιερέως να τελεί μια γυναίκα. Πληροφορείσαι ότι είναι από αυτές που πρόσφατα «χειροτονήθηκαν» από την Αγγλικανική Εκκλησία. Συζητάς για την φτώχεια του εκκλησιάσματος με κάποιους γνωστούς σου, που κατοικούν εκεί κοντά στο Ναό. Και σε πληροφορούν ότι ο Ναός παλαιότερα εγέμιζε από κόσμο, μα από τότε που χρέη ιερέως κάνει μια γυναίκα η ενορία διχάστηκε, ο κόσμος έπαψε να εκκλησιάζεται. Πολλοί έχουν καταφύγει ήδη στην Καθολική Εκκλησία και μονάχα ελάχιστοι πηγαίνουν να ακούσουν την παστορίνα να λειτουργεί. Επισκέπτεσαι το Δημαρχείο πρωτεύουσας χώρας εκ των εταίρων μας. Σε ξεναγούν σε διάφορες αίθουσες του μεγαλοπρεπούς κτιρίου. Σε πηγαίνουν και στο γραφείο που τελούνται οι πολιτικοί γάμοι. Και εκεί ο ξεναγός σε πληροφορεί ότι την χρονιά που πέρασε έγιναν μερικές δεκάδες υποτιθέμενοι γάμοι ανθρώπων του αυτού φύλου! Κατάντημα του δυτικού κόσμου…

Δεν είναι μύθος αυτό είναι θλιβερή πραγματικότης. Είναι το κατάντημα κυρίως, του Προτεσταντισμού, που αφήρεσε από την χριστιανική ψυχή την έννοια του μυστηρίου, την παράδοση της Εκκλησίας και προσέφερε στεγνό, άτονο χριστιανισμό, ξένον προς την πνοήν και την αύραν του Αγίου Πνεύματος. Έμειναν τα καμπαναριά με τους σταυρούς και τους κοκκόρους για να χτυπούν το ρολόι και να θυμίζουν ότι κάποτε στην πόλη αυτή υπήρχαν άνθρωποι, που ένιωθαν την ανάγκη να λατρεύσουν τον Θεό. Τώρα κατοικούν άνθρωποι χωρίς ψυχή, χωρίς πνευματικά ενδιαφέροντα, χωρίς πίστη, χωρίς ελπίδα του ουρανού. Είναι χορτάτοι στο στομάχι, έχουν πλούτο και τεχνολογία θαυμαστή, έχουν άφθονα τα υλικά μέσα, απολαμβάνουν τα πάντα, μόνον ψυχή και Θεό δεν έχουν, αλλά και δεν τους χρειάζονται! Με αυτούς θα εξομοιωθούμε;

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον Μάιο του 1997

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός