Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου στο
Δημοσιογράφο Γιώργο Βασιλείου στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ». Α! ΜΕΡΟΣ
Στην εποχή μας όλοι
μιλούν για κρίση αξιών και θεσμών, ποιος πιστεύετε ότι ευθύνεται για τα
διαλυτικά αυτά φαινόμενα του σύγχρονου κόσμου;
Οι νέες κοινωνικές συνθήκες, τα νέα ρεύματα που πολλές φορές
ήλθαν από το εξωτερικό δημιούργησαν αυτή την κρίση των ηθικών αξιών και συνετέλεσαν
στο ξεθώριασμα της Εκκλησιαστικής συνειδήσεως. Όσοι πιστοί εμπνέονται από την
Εκκλησία διατηρούν τις αρχές τους και μένουν μακριά από την καταστροφική τους
μανία η Εκκλησία ως όπλο της έχει τον λόγο του Θεού, κηρύσσει το Ευαγγέλιο της σωτηρίας.
Αυτό είναι το μοναδικό της όπλο. Η Εκκλησία ως σκοπόν της έχει να βάλει Χριστόν
στις ανθρώπινες καρδιές. Πιστεύω ακραδάντως ότι όταν γίνει αναζωπύρωση της πίστεως
και αφύπνιση της συνειδήσεως και ο Χριστός καταλάβει θέση κεντρική στις ανθρώπινες
καρδιές, θα έχουμε διόρθωση των κακών εχόντων.
Ποια είναι τα στοιχεία
εκείνα που πρέπει να κυριαρχήσουν στην εποχή της παρακμής για να γίνει ο κόσμος
μας καλύτερος;
Ο «κόσμος καλύτερος» είναι μία κουβέντα πολύ δύσκολη. Ο Χριστός
ήλθε ακριβώς για να κάνει τον κόσμο καλύτερο δημιουργώντας την καινή κτίση. Πιστεύω
ακραδάντως ότι η πίστη στο Χριστό και η προσπάθεια να τηρήσουμε το λόγο του στη
ζωή μας είναι το μοναδικό φάρμακο για την καλυτέρευση της κοινωνίας μας. Ο Χριστός
είναι η οδός της Αλήθειας. Από την πίστη στον Χριστό, την υποταγή στον Χριστό
θα επιτευχθεί αυτό που όλοι θέλουμε, ένας καλύτερος κόσμος.
Η Εκκλησία στην
καταρρέουσα ηθικά και πολιτισμικά κοινωνία θα μπορούσε να γίνει η σωσίβια λέμβος
του λαού; Πως μπορεί να επιτευχθεί αυτό;
Το πνεύμα της εποχής, σε μεγάλο βαθμό είναι αντιχριστιανικό,
υλιστικό, σαρκολατρικό, ασεβές, έξαλλο, παρανοϊκό και παράλογο. Ίσως γι’ αυτή
την κατάσταση να ευθύνεται και η Εκκλησία ή οποία δεν έκανε το καθήκον της όσο έπρεπε.
Ενώ θα έπρεπε να είναι πολύ δραστήρια και να εργάζεται ώστε ο λαός να μένει
πιστός στην πίστη και στις παραδόσεις, η Εκκλησία ατόνησε. Πιστεύω όμως στην
επαναδραστηριοποίηση η οποία μπορεί να συμβάλει στην σωτηρία του κόσμου.
Είναι πολλοί εκείνοι
που προσάπτουν στην Εκκλησία την κατηγορία ότι βρίσκεται μακριά από τα προβλήματα
των ανθρώπων. Άλλοι μιλούν για ένα πνευματικό ευνουχισμό της Εκκλησίας, για μια
κρίση ταυτότητας και για μία νέκρωση ιερατική. Ποια είναι η θέση σας;
Φοβούμαι ότι έκανε η Εκκλησία κατά το παρελθόν πολλά λάθη. Υπάρχουν
πάντα βέβαια, μεμονωμένα σωστές Εκκλησιαστικές δραστηριότητες. Ίσως όμως στο σύνολο
της η Εκκλησία να έδειξε κάποια αδράνεια. Η Ελλαδική Εκκλησία, σε σχέση με άλλες
Εκκλησίες Ορθόδοξες, βρίσκεται σε πολύ καλύτερη κατάσταση. Νομίζω η επαναδραστηριοποίηση
της Εκκλησίας είναι το παν. Η Εκκλησία θα επικρατήσει και σκοπός της είναι να
εξανθρωπίσει τον άνθρωπο, να του ομορφύνει την ψυχή, να σμικρυνθεί το κακό και
να κυριαρχήσει ο νόμος της αγάπης και της δικαιοσύνης που είναι σύνθημα της Εκκλησίας.
Τι πιστεύετε ότι λείπει
σήμερα από την Εκκλησία;
Θα επαναλάβω αυτό που είπα προ ολίγου. Θέλει δραστηριοποίηση,
θέλει πνεύμα αυταπαρνήσεως των κληρικών, πνεύμα ιεραποστολής, βίωμα ανεπίληπτο,
κλήρο φωτισμένο που να εργάζεται με ποιμαντική συνείδηση. Είναι έγκλημα η
επαγγελματική συνείδηση. Πρέπει εμείς οι κληρικοί να έχουμε συνείδηση ποιμαντική
και να εκδαπανόμεθα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Αυτό πιστεύω ότι χρειάζεται. Άλλωστε
ο Θεός σώζει και όχι εμείς οι άνθρωποι. Εμείς είμαστε απλώς συνεργοί στο έργο
του Θεού.
Μπορεί η Ορθόδοξη
Εκκλησία μέσω των δραστηριοτήτων της να βοηθήσει στην προώθηση των εθνικών μας θεμάτων;
Και πως;
Χρειάζεται πάρα πολύ μεγάλη προσοχή. Η Εκκλησία σε κρίσιμες
εθνικές περιστάσεις στήριξε το Έθνος και βοήθησε. Και σήμερα υπάρχουν προβλήματα,
η Κυβέρνηση εργάζεται, δεν μπορούμε να αντικαταστήσουμε την Κυβέρνηση, μπορούμε
όμως να βοηθήσουμε με σύνεση και φρόνηση. Η Εκκλησία η Ορθόδοξη πάντα έδειξε
συμπαράσταση στις ειδικές περιπέτειες του Έθνους μας και τώρα είναι πάντα στο
πλευρό του Έθνους και εμπνέει ιδανικά. Οι άνθρωποι οι οποίοι εμπνέονται με
ιδανικά από την Εκκλησία, αυτοί είναι οι γνήσιοι Έλληνες και οι γνησιότεροι Ορθόδοξη
Χριστιανοί.
Συνεχίζεται….
Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε και στο Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία
τον Σεπτέμβριο του 1998.
Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου