Οι εξετάσεις

Της Γαλάτειας Γρηγοριάδου – Σουρέλη

Θυμάμαι με συγκίνηση κείνες τις αγωνίες. Τις αγωνίες των εξετάσεων! Τότε βέβαια για τους γονείς μας τα πράγματα ήταν πιο απλά. Αν τα παιρνες τα γράμματα φαινόταν κιόλας από το Δημοτικό. Οι βαθμοί που έπαιρνες από τα τόσα διαγωνίσματα το ‘δειχναν. Διαγωνίσματα από το Δημοτικό, για να μπεις στο Γυμνάσιο άλλοι διαγωνισμοί, είχαμε και τους διαγωνισμούς του εξαμήνου. Σαν τελείωνες με το καλό, έπαιρνες το απολυτήριο σου, έπαιρνες και την άγουσα προς την βιοπάλη. Θυμάμαι με συγκίνηση τούτες τις αγωνίες και την κρίση…θρησκευτικότητας. Πηγαίνοντας για να γράψουμε, μπαίναμε στην εκκλησία και να το κερί για τα Αρχαία, τα μαθηματικά και βάλε. Στη φυσική εγώ άναβα δύο κεριά.

Λίγοι προχωρούσανε για το Πανεπιστήμιο, λίγοι με λίγο φροντιστήριο και πολλά κότσια. Τώρα όλοι θα δώσουν για Πανεπιστήμιο. Η ερώτηση όταν ανταμώνεις έναν της πρώτης Λυκείου ακόμα είναι: «και που σκέφτεσαι να δώσεις;». αδιανόητο να μην θέλει και να μην πρέπει να δώσει κάπου. Χωρίς ιδιαίτερη κλίση και αγάπη κάπου θα δώσει. Άλλαξαν οι καιροί, χωρίς πτυχίο η ανεργία είναι γεγονός. Τα σπίτια μουντά αυτό το μήνα, μουγγά τα παιδία μας, κατακίτρινα, εκνευρισμένα, σέρνονται με δυνατούς πόνους στο στομάχι ή στο κεφάλι, γερασμένα πριν την ώρα τους. Κι εμείς οι γονείς, σαν να μας χτύπησε συφορά, σέρνουμε την αγωνία για το παιδί μας, που δόξα το Θεό είναι τόσο γερό, ώστε να τελειώνει το Λύκειο και να δίνει στο Πανεπιστήμιο.

Είναι δυνατή η επίδραση του περίγυρου, ώστε να υιοθετούμε την εσφαλμένη άποψη πως πέτυχε αν μπει στο Πανεπιστήμιο και «απέτυχε» στην αντίθετη περίπτωση. Λες και επιτυχία όλη κι όλη είναι η εισαγωγή στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα. Και αυτή η στάση μας ακτινοβολεί στον υποψήφιο και του αυξάνει τον εκνευρισμό, την ευαισθησία, και την απογοήτευση. Σίγουρο είναι, κι ας μη το ομολογούμε ούτε στον εαυτό μας, πως εξετάσεις πιστεύουμε πως δίνουμε και εμείς. Όχι βέβαια για αν εξασφαλίσουμε μια θέση σε κάποια Πανεπιστημιακή σχολή, αλλά εξετάσεις στην κοινωνία για τον τρόπο που μεγαλώσαμε το παιδί μας! Κρίνεται, πιστεύουμε η παιδαγωγική μας γραμμή. Το παιδί μας – πιστεύουμε – έγινε σωστό άτομο γιατί είμασταν αυστηροί, δεν του χαρίζαμε κάστανα έμαθε να είναι συντηρητικό, δεν ξώκειλε. Ή δεν το καταπιέσαμε, του αναπτύξαμε το αίσθημα της ευθύνης, έγινε – χάρη σε μας – άτομο υπεύθυνο.

Ή δεν είμασταν από εκείνους τους γονείς που παρατούσαν τα παιδία τους για αν έχουν προσωπική ζωή. Όλα τα δώσαμε για τα παιδιά μας! Σίγουρο, κι ας μην το ομολογούμε, δίνουμε και εμείς εξετάσεις με το παιδί μας. Και η αποτυχία του θα μας μαχαιρώσει γιατί εμείς αποτύχαμε. Η επιτυχία του; Ε, ήταν αναμενόμενη με την ανατροφή που εμείς δώσαμε!! Και ο Θεός και η Χάρη Του είναι κι ας μην το λέμε δυνατά, έξω από αυτή την ιστορία!! Ο Ιούνιος είναι μήνας δοκιμασίας για όλους που μένουν κάτω από την ίδια στέγη. Ξέρω πως θα εκνευριστούμε, θα περάσουμε δύσκολες ώρες. Ας συγκρατηθούμε. Είναι καιρός να πούμε στον εαυτό μας και στον νεαρό ταξιδευτή που τώρα ανοίγει τα φτερά του πως αν κάναμε το χρέος μας, Εκείνος θα μας ανοίξει δρόμους και μόνος δρόμος δεν είναι αυτός που οδηγεί στο Πανεπιστήμιο.

Ελάτε, ας χαμογελάσουμε. Το παιδί μας είναι περισσότερο από ποτέ ανασφαλές. Θέλει τώρα κείνη την τρυφεράδα που του δείχναμε όταν ήτανε μικρό, με προσεγμένο φαγητό, εξασφάλιση ησυχίας, με λιγότερα τηλεφωνήματα και οπωσδήποτε λιγότερους αναστεναγμούς συμπόνιας. Ας του δώσουμε την βεβαιότητα πως οι εξετάσεις είναι ένας σταθμός στη ζωή, πως έχει συνεχώς εξετάσεις η ζωή, που σε άλλες αριστεύουμε σε άλλες όχι και οπωσδήποτε οι εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο δεν είναι το παν. Το παν είναι μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα με αγωνιστική διάθεση, κάτι που δεν δίνει κανένα Πανεπιστημιακό δίπλωμα.

Και κείνο που θέλει το νέο παιδί να ακούσει και πιότερο να αισθανθεί, είναι πως το αγαπάμε το ίδιο κι αν είναι μέσα στο Πανεπιστήμιο ή κι αν θα αγωνισθεί του χρόνου, και πως το εμπιστευόμαστε. Ιούνιος, μήνας εξετάσεων και για το παιδί μας και για μας. Ας το πιστέψουμε εμείς πρώτοι πως η ευχή για καλή επιτυχία δεν έχει καμιά σχέση με την είσοδο του σε κάποια Πανεπιστημιακή σχολή. Οι ευχές για καλή επιτυχία είναι το σμίξιμο του σπιτικού στην προσπάθεια. Οι εξετάσεις αιτία ένωσης με τον Πατέρα. Με τέτοιο νόημα καλή επιτυχία σε όλους που ζουν κάτω από την ίδια στέγη.

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο Περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία τον Ιούνιο του 2001

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός