Την Παρασκευή 19 Απριλίου 2019 πήγα στο μάθημα ελληνικών του τμήματος ένταξης μεταναστών για να τους ευχηθώ και να τους εξηγήσω (όσο αυτό είναι δυνατόν) για το δεκαπενθήμερο της αργίας και για το τί γιορτάζουμε. Το τμήμα ένταξης μεταναστών είναι μια από τις σπουδαιότερες δραστηριότητες του Δήμου Πειραιά και μια από τις αξιολογότερες συνεργασίες του Τμήματος Δια Βίου Μάθησης. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στους εκπαιδευτικούς μας που έχουν αναλάβει το δύσκολο έργο της μάθησης, στον Σωτήρη και στην Ελένη. Είναι δύο αξιόλογοι εκπαιδευτικοί και είναι πραγματική ευλογία να συνεργάζεται κανείς μαζί τους. Καθοριστική είναι η συμβολή του Εντεταλμένου Σύμβουλου Κοινωνικών Υπηρεσιών κ. Χρήστου Αγραπίδη αλλά και του Διευθυντή Κοινωνικών Υπηρεσιών του Δήμου Πειραιά κ. Νίκου Πλατανισιώτη.
Είναι από τις πιο όμορφες στιγμές της καθημερινότητας μας στον χώρο εργασίας μας όταν βλέπουμε αυτούς τους ανθρώπους που κουβαλούν τον δικό τους πολιτισμό και τον δικό τους πόνο, πολλές φορές κρατώντας τα παιδιά τους αγκαλιά να έρχονται για να μάθουν ελληνικά και στοιχεία του ελληνικού πολιτισμού. Τώρα ίσως το ερώτημα να είναι τι δουλειά έχει ένας θεολόγος με μετανάστες που πιστεύουν και σε έναν άλλον Θεό; Η απάντηση είναι απλή και αυτονόητη αλλά όχι πάντα εφαρμόσιμη. Ο Χριστός στον οποίο πιστεύουμε είναι ο Θεός της αγάπης που αγκαλιάζει όλους τους ανθρώπους χωρίς προϋποθέσεις. Και ως Έλληνες έχουμε μάθει να υπηρετούμε έναν πολιτισμό της αγάπης...Το αξιοσημείωτο αλλά και συγκινητικό, τουλάχιστον για εμένα, είναι το γεγονός πως την στιγμή που διέκοψα το μάθημα, οι μαθητές μάθαιναν στα ελληνικά το "Μένω και ζώ στον Πειραιά"....Άλλο ένα στοιχείο. Γιατί και ο Πειραιάς είναι η Πόλη του Πολιτισμού της Αγάπης...
Κώστας Ζουρδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου