Γιατί λες μπράβο γιέ μου;…Τι έκανα;…

 Τον  Νοέμβριο του 2015, ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος επισκέφθηκε τη Συκαμνιά Μυτιλήνης και συναντήθηκε με μια από της τρεις γιαγιάδες της αλληλεγγύης και της αγάπης τη γιαγιά Μαρίτσα. Ο  Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας συνεχάρη την γιαγιά Μαρίτσα για ό,τι έκανε αυτή με τις άλλες δυο φίλες και για την προστασία και αγάπη που έδειξαν στους δοκιμαζόμενους πρόσφυγες. Όταν τελείωσε ο Πρόεδρος η γιαγιά Μαρίτσα του απάντησε καλοσυνάτα: «Γιατί λες μπράβο γιε μου; Τι έκανα;». 

 Τι έκαναν αυτές οι τρεις σπουδαίες γιαγιάδες; Η γιαγιά Μαρίτσα Μαυραπίδη με τις φίλες της Αμαλία Καμβύση και Ευστρατία Μαυραπίδου το 2015, έγιναν σύμβολα της εθελοντικής προσφοράς της Λέσβου, όταν ο φωτογραφικός φακός «τις συνέλαβε» να περιποιούνται στην ακτή ένα βρέφος – παιδί μιας γυναίκας πρόσφυγα από τη Συρία που μόλις είχε αποβιβασθεί στην ακτή. Συνέχιζαν δε, να κάνουν το ίδιο, προσφέροντας παρά τα χρόνια τους, ό,τι μπορούσαν στους πρόσφυγες, όλον αυτόν τον καιρό που το χωριό τους έγινε το επίκεντρο της προσφυγικής – ανθρωπιστικής κρίσης. Κάθε μέρα κατέβαιναν στην ακτή, και κάθονταν μαζί με άλλους αλληλέγγυους στους πρόσφυγες πολίτες συμπαραστεκόμενοι με όποιον τρόπο μπορούσαν στους ανθρώπους που καθημερινά φτάνουν από τις απέναντι τουρκικές ακτές. Η φωτογραφία έκανε τις γιαγιάδες παγκόσμια γνωστές, ύστερα από την δημοσίευση της και κυρίως την γιαγιά Μαρίτσα που την δείχνει να ταΐζει ένα προσφυγόπουλο την ώρα που η μητέρα του αλλάζει ρούχο, καθώς μόλις έχουν φτάσει με μια λέμβο από τα τουρκικά παράλια.

 Στις 16 Ιανουαρίου του 2019, η αγαπημένη γιαγιά της Λέσβου Μαρίτσα Μαυριπίδη, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 89 χρονών και τάφηκε στο αγαπημένο της ψαροχώρι, τη Σκάλα Συκαμνιάς. Η γιαγιά Μαρίτσα πέρασε όλη της τη ζωή στο αγαπημένο της ψαροχώρι, παιδί προσφύγων από τα Μοσχονήσια που γνώριζε καλά τον πόνο της προσφυγιάς. Οι τρεις γιαγιάδες που συνέχεια φρόντιζαν τους δοκιμαζόμενους πρόσφυγες, προτάθηκαν το 2016 για το Νόμπελ Ειρήνης. Αλλά δεν το ήθελαν. Και δεν το πήραν. Και χάρηκαν για αυτό. Η γιαγιά Μαρίτσα πέταξε στους ουρανούς αλλά θα μείνει πάντα στην παγκόσμια μνήμη και κάθε φορά που η ανθρωπότητα θα δοκιμάζετε θα ανασύρει την εικόνα της για να παίρνει κουράγιο.

Η ίδια είχε αφηγηθεί για το περιστατικό: «ήταν πολύς κόσμος μαζωμένος στον Πλάτανο καθώς είχαν φτάσει τρεις βάρκες. Είδαμε τη μητέρα την ώρα που άλλαζε τα ρούχα της και της είπαμε ότι το μωρό πεινάει. Έδωσαν στο μωρό ένα μπιμπερό αλλά αυτό δεν ήθελε το γάλα. Το δοκίμασα στο χέρι μου και ήταν καυτό. Εκεί δίπλα είχε μια βρύση και κρύωσα εκεί το μπιμπερό και μετά του τραγουδούσαμε και ήπιε το γάλα μονορούφι».

Όταν η γιαγιά απορημένη είπε στον Πρόεδρος της Δημοκρατίας αλλά και σε όλους εμάς, Γιατί λες μπράβο γιέ μου, Τι έκανα; Η απάντηση γιαγιά Μαρίτσα είναι πως έσωσες την ανθρωπιά μας και έκανες αυτό που προέτρεπε ο Χριστός που τώρα βρίσκεσαι στην αγκαλιά του, «πείνασα και  μου έδωσες να φάω, δίψασα και μου έδωσες να πιω, ήμουν ξένος και  με μάζεψες, γυμνός και  με έντυσες, άρρωστος και  με επισκέφτηκες, φυλακισμένος και  ήρθες κοντά σε μένα». Αυτά έκανες γιαγιά Μαρίτσα, γιαγιά της Οικουμένης…

Κώστας Ζουρδός