Ήταν μια συνηθισμένη ήμερα. Μια όμορφη μέρα που ξημέρωσε ο Θεός στην πανέμορφη Κέρκυρα. Και όπως κάθε μέρα η μικρή Άννα-Μαρία ξύπνησε με κέφι για το σχολείο. Ένα γάλα στα γρήγορα, μια τσάντα στον ώμο, ένα πιάσιμο από το χέρι της μαμάς, ένα γλυκό χαμόγελο και στο δρόμο για το σχολείο. Μόλις που γλυκοχάραζε. Ανέμελα χαρούμενα βήματα. Κέφι της καινούργιας μέρας. Λαχτάρα για την συνάντηση και το ξέφρενο παιχνίδι με τους συμμαθητές. Και εκεί στην άκρη του δρόμου ένας απρόσεκτος οδηγός γκρεμίζει τα όνειρα, ακυρώνει τα παιχνίδια, παγώνει για πάντα τα χαμόγελα, διώχνει τη ζωή. Ένας άγγελος κατέβηκε στην γη και μας συντρόφευσε για οκτώ χρόνια. Δεν του αξίζαμε και μας αποχαιρέτησε. Δεν είναι δίκαιος ο κόσμος Άννα-Μαρία. Δεν είναι για Αγγέλους πλασμένος. Όλοι εμείς ήμαστε μικρή για την παιδική ομορφιά και αγνότητα σου. Κάνε μας την χάρη. Δεν δικαιούμαστε να στην ζητάμε αλλά κάνε την μας. Σταμάτα για λίγο εκεί πάνω το ξέφρενο παιχνίδι και ρίχνε μας καμιά ματιά. Ένα βλέμμα, το έχουμε ανάγκη. Κάθε φορά που θα ψελλίζουμε δυο λόγια προσευχής θα μελετάμε και τον Άγγελο μας. Έναν Άγγελο που τον έλεγαν Άννα-Μαρία
Κώστας Ζουρδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου