Στο καθολικό της Ιεράς Συνοδικής και Σταυροπηγιακής Ιεράς
Μονής «Παναγίας Χρυσοπηγής» ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς Καλλίνικος,
ιδρυτής και κτίτορας της Μονής, χειροτόνησε σε Διάκονο τον μοναχό-αδελφό της Μονής
Νικόδημο Φαρμάκη. Μετά του Σεβασμιωτάτου Καλλίνικου συλλειτούργησε ο Σεβασμιώτατος
Μητροπολίτης Σάμου και Ικαρίας κ. Ευσέβιος. Κατά την χειροτονία ο νεοχειροτονούμενος
π. Νικόδημος μεταξύ άλλων είπε:
« Εν ταις λαμπρότησι των Αγίων σου πως εισελεύσομαι ο ανάξιος;
Ένα γαρ τολμήσω συνεισελθείν εις τον νυμφώνα, ο χιτών με ελέγχει. Καθάρισον, Κύριε,
τον ρύπον της ψυχής μου και σώσον με». Σεβασμιώτατε πατέρα και δέσποτα, Σεβασμιώτατε
Άγιε Σάμου και Ικαρίας. Παρότι μοναχός σημαίνει σιωπή, αισθάνομαι την ανάγκη να
λύσουμε τον μοναχικό κανόνα αυτή την κρίσιμη ώρα της ζωής μου, και οι λέξεις
ξεφεύγουν μέσα από την μέθη της καρδιάς μου. Με το άφατο έλεος και την πολλή
φιλανθρωπία του Θεού, στέκομαι σήμερα εμπρός στο άγιο θυσιαστήριο, ώστε να λάβω
εντός ολίγου από τα χέρια σας, Σεβασμιώτατε Γέροντα, τον πρώτον της Ιεροσύνης
βαθμόν. Πέρασαν οκτώ ολόκληρα χρόνια, από εκείνη την ευλογημένη μέρα που πάλι
εδώ, στο καθολικό του μοναστηριού μας, μπροστά στον Θεό, σε σας και στην αδελφότητα,
έζησα ή μάλλον ζήσαμε την σημαντικότερη εμπειρία της ζωής μου, την δύσκολη αλλά
και συνάμα όμορφη ανηφοριά για την αιωνιότητα, την είσοδο μου στην Θύρα της εκπληρώσεως
των ονείρων μου, της ενώσεως μου, με άρρηκτους δεσμούς με το νυμφίο Ιησού, τον
Γέροντα και την αδελφότητα μου. Και να που…«Μακάριοι εκείνοι που αγαπούν αληθινά, γιατί ο Κύριος θα τους
ευλογήσει…». Και να που…Πάλι εδώ στον ίδιο τόπο μπροστά στο θυσιαστήριο,
μπροστά στο ποτήρι της ζωής, μπροστά στον οδηγό μου, στέκομαι εγώ, Νικόδημος
μοναχός και υποδιάκονος, τελευταίος των αδελφών, για να λάβω το ύψιστο υπούργημα
της διακονίας, να λάβω μετοχή της ιεροσύνης του Κυρίου μου, να υπηρετήσω το
τραπέζι της ζωής και της αγάπης του Θεού, της θυσίας του Ιησού, της κοινωνίας
του Αγίου Πνεύματος. Ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος για να τονίσει την αξία της ιεροσύνης,
λέει ότι το μέγα αυτό αξίωμα είναι θησαυρός, είναι ασπίδα λαμπρά και πύργος ακλόνητος,
είναι γερό θεμέλιο που ξεκίνα από την γη και ανέρχεται στους ουρανούς, ανάμεσα στους
αγίους αγγέλους, τους οποίους και ξεπερνά σε λαμπρότητα αλλά και εξουσία. Να ,
λοιπόν, που δεύτερο θαύμα με οδηγεί στο πλήρωμα της καρδιάς μου, στο «άκρον άωτον»
των ονείρων μου, σε ουσιαστικότερη συνάντηση με τον γλυκύτατο μου Ιησού. Τούτη την
ευλογημένη ώρα που χρόνια ποθούσε η καρδιά μου, συλλογιζόταν ο νους μου, αλλά
ουδέποτε εξέφραζαν τα χείλη μου, υπακούοντας έτσι σταθερά στον κανόνα της υπακοής
και της Αγάπης, τούτη την ώρα συναισθήματα χαράς και αγωνίας πνίγουν την ύπαρξη
μου και συχνά μια ατελείωτη προσευχή ανεβαίνει από τα χείλη μου, από τον νου
και την καρδιά μου, οσφραινόμενος την αγάπη του Ιησού μου, τούτη τη φορά με άμεσο
τρόπο.
Με προσευχή, που ξεκίνησε πριν αρκετά χρόνια στην ενορία του
χωριού μου κοντά σε απλούς μα ευσεβείς κληρικούς και μετέπειτα στο Παγκράτι,
στο ίδρυμα μας τον «Ιερόν Χρυσόστομο» αυτό που μεγάλωσε και μεγαλώνει χρόνια τώρα
άνδρες ευσεβείς και άξιους υπηρέτες της κοινωνίας μας, επιστήμονες και κληρικούς.
Εκεί με την βοήθεια όλων τότε, στα δεκαέξι μου χρόνια ο π. Ευσέβιος τότε, νυν
Μητροπολίτης Σάμου και Ικαρίας με οδήγησε ένα Σάββατο πρωί σε εσάς Γέροντα μου,
και με κατέστησε πνευματικό σας παιδί. Κοντά σας ένοιωσα και έμαθα την αγάπη
του Θεού που εκφράζονταν μέσα από κάθε σας κίνηση, και γευόμουν συνέχεια από
την ατελείωτη και απέραντη καρδιά σας, από την πανέμορφη πανδαισία της Αγάπης σας.
Με μεγαλώσατε πνευματικά ευθυγραμμίζοντας τις επιδιώξεις μου, δείχνοντας τον δρόμο
της ταπείνωσης, της συγνώμης, της ολοκλήρωσης και της αυθεντικότητας, το δρόμο
του Ιησού. Εγώ δεν είχα ούτε έχω κάτι να προσφέρω σαν αντίδωρο στην αγάπη σας,
μα δεν ξέρω και αν θα αποκτήσω. Ένα μόνο μπορώ να σας προσφέρω με βεβαιότητα. Την
Αγάπη μου. Την απλή και ειλικρινή μου αγάπη που μπορώ να την εκφράσω με ποικίλους
τρόπους. Αυτό νιώθω ότι έχω καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ ξεχειλίζει από την καρδιά μου προς εσάς,
που ανεβαίνει θυσία στο Θεό μαζί με την ανανέωση της αφιερώσεως μου έως τον θάνατο.
Θερμές ευχαριστίες στους καρπούς αυτού του δέντρου, της Χρυσοπηγής, που με τόση
αγάπη ποτίζετε, στον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Χριστόδουλο,
στους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιο, Σάμου
και Ικαρίας κ. Ευσέβιο και Δημητριάδος κ. Ιγνάτιο, οι οποίοι αποτελούν καύχημα
για την Εκκλησία της Ελλάδος, τους λέοντες και υπέρμαχους της αλήθειας και ακρίβειας
των αποστολικών τρόπων και δογμάτων. Θερμές ευχαριστίες όμως και στους κατά πνεύμα
αδερφούς μου της Ιεράς Μονής. Ένα μεγάλο ευχαριστώ ανήκει και σε αυτούς, που με
έφεραν στον κόσμο, στους κατά σάρκα γονείς μου, που με μεγάλωσαν με απλότητα,
θυσιαζόμενοι και οδηγώντας τα βήματα μου προς την εκκλησία. Στον κατά σάρκα αδερφό
μου που στάθηκε πλάι μου όσα χρόνια ζήσαμε μαζί, στην ευλαβή σύζυγο του και
στην κόρη τους. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στις κυρίες του ιδρύματος μας, που με μεγάλωσαν
με αγάπη και στοργή προσευχόμενες σε κάθε βήμα της ζωής μου. Στους ευλαβείς
προσκυνητές της ιεράς Μονής μας, που με τον δικό τους τρόπο μας δείχνουν τα
αισθήματα της καρδιάς τους και μας στηρίζουν.
Τέλος, σε όλους εκείνους, που με αγάπησαν και με αγαπούν,
αλλά και σε αυτούς που με πίκραναν ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί και οι δύο μου έδειξαν
το μοναδικό μας στήριγμα και οδηγό τον Ιησού. Γονατίζω μπροστά σου και απλώνω
τα χέρια Κύριε να Σου προσφέρω την καρδιά μου, με όλους τους θησαυρούς της Αγάπης,
που το χέρι Σου μέσα της έκρυψε και να σου πω δειλά…Κύριε φιλώ Σε. Δώσε μου την
χάρη της Διακονίας. Πυρπόλησε με με το πυρ της Πεντηκοστής, μεγάλωνε μέσα μου
τη λαχτάρα για την μεγάλη συνάντηση μαζί Σου. Γέμισε με από τη Θεία σου Χάρη
και βοήθησε με να φτάσω στο τέρμα αυτής της Σαρακοστής, στο δειλινό αυτής της ζωής,
άξιος υπηρέτης Σου. ΑΜΗΝ».
Κώστας Ζουρδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου