Δεν μπορούσε να μην έρθει τελικά. Να μην πει το τελευταίο αντίο. Να δώσει τον τελευταίο ασπασμό. Πολλές δεκαετίες φίλοι. Πολλές αγαπημένες στιγμές. Γεγονότα που καθόρισαν μια ολόκληρη ζωή. Έχω κάποια περιστατικά να σας διηγηθώ. Ο Γιάννης συχνά μας έλεγε πως χάρη στον Νίκο ( Καλλίνικο), έγινε Δάσκαλος. Όταν ο Γιάννης τελείωσε την Βιομηχανική Σχολή ( το σημερινό Πανεπιστήμιο Πειραιά) στην οποία ήταν συμφοιτητής με τον Μανώλη ( Συμεών) Βενετσιάνο, έψαχνε για δουλειά. Ο Νίκος τον προέτρεψε να γίνει Δάσκαλος και όχι μόνο ο Γιάννης τα κατάφερε αλλά την πρακτική του εξάσκηση την έκανε στο 33ο Δημοτικό Σχολείο Πειραιά στην τάξη του Νίκου. Η πρώτη του δουλειά σαν Δάσκαλος ήταν στα εκπαιδευτήρια του Σταυριανού στην Φρεατίδα. Πάντα ο Γιάννης τον ευγνωμονούσε για αυτήν την συμβουλή.
Ο Νίκος πάλι μας είχε μεταφέρει την μεγάλη αγάπη που είχε ο Γιάννης για την κατασκήνωση και στα νέα παιδιά που όταν τα στελέχη θα πήγαιναν ένα ταξίδι στην Αμερική, ο Γιάννης δεν ήθελε να πάει για να μην χάσει την κατασκήνωση. Με μεγάλη δυσκολία και κόπο τον έπεισαν. Ο Γιάννης εξάλλου ήταν ο πρώτος που πήγε στην Κάρπαθο για να δει την καινούργια ζωή του φίλου του. Αύριο οι δύο αγαπημένοι φίλοι θα πουν το τελευταίο αντίο και το καλή αντάμωση...
Κώστας Ζουρδός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου