Το μπλε βιβλιαράκι του Κατηχητικού…

Τώρα που ο Σεπτέμβρης "φόρτωσε" τις μέρες του για τα καλά. Τώρα που το καλοκαίρι τελείωσε  και οι διακοπές  μας  έχουνε κιόλας ξεχάστει. Τώρα που τα σχολεία άνοιξαν και όπως λέει και ο σοφός λαός "κάθε κατεργάρης γύρισε στο πάγκό του". Τώρα που οι αναμνήσεις από τις φετινές διακοπές αρχίζουν και ξεθωριάζουν από την μονότονη καθημερινότητα και πάνω στην βαρετή και αναγκαία προσπάθεια να ντύσω σχολικά βιβλία, θυμήθηκα το μπλε βιβλιαράκι του κατηχητικού.

 Όταν ο Σεπτέμβριoς έφτανε στο τέλος του, τότε που ήμασταν παιδιά και το σχολικό πρόγραμμα είχε αρχίσει τους γρήγορους ρυθμούς του περιμέναμε με ανυπομονησία να αρχίσουν τα κατηχητικά, συνήθως την πρώτη Κυριακή του Οκτωβρίου με τον Αγιασμό. Το κατηχητικό ήταν η αγαπημένη μας δραστηριότητα στην ενορία του Αγίου Βασιλείου το οποίο γινόταν στις αίθουσες του Πνευματικού κέντρου, στον Ιερό Ναό και αργότερα στην κατακόμβη του Αγίου Νέστορα. Μετά βέβαια το κατηχητικό ξεκινούσε το ξέφρενο παιχνίδι στην πλατεία του Αγίου Βασιλείου που ζωντάνευε από τα παιδικά χαμόγελα και τις φωνές.

 

Την Κυριακή του Αγιασμού για τις κατηχητικές νεανικές συντροφίες, οι ιερείς του Ναού και τα στελέχη του  νεανικού έργου, μοίραζαν το μπλε βιβλιαράκι του κατηχητικού που θα μας συντρόφευε  την ιεραποστολική χρονιά και μέσα σε αυτό θα συμπυκνώναμε την γνώση από τα μαθήματα ως μοναδικό εφόδιο ζωής. Με τις μπλε ρίγες και το τετράγωνο για την εικόνα το βιβλιαράκι ήταν το προσωπικό μας «ευαγγέλιο» που μέσα σε αυτό καταγράφαμε τα κύρια σημεία της διδασκαλίας , το δίδαγμα και κολλούσαμε την αντίστοιχη εικόνα  στο συγκεκριμένο μάθημα. 

Κάθε Σάββατο ή Κυριακή μεσημέρι ένα τσούρμο από παιδία πλημμύριζε με φωνές και χαμόγελα την οδό Σαχτούρη ανηφορίζοντας προς τον Ιερό Ναό και κατέκλυζε την εκκλησία ανυπομονώντας για το μάθημα και την συντροφία με την παρέα. Τα σκαλία του Ναού γέμιζαν από παιδία που περίμεναν ανυπόμονα τον Κατηχητή.  Και όταν αυτός έφτανε, άρχιζαν,  ιστορίες,  διδάγματα,  απορίες, τα πειράγματα, οι παιδικές φασαρίες, τα τραγούδια και το παιχνίδι. Η ενορία του Αγίου Βασιλείου γέμιζε ζωντάνια και δράση από νέους και νέες που μέσα στην μοναδική συντροφικότητα μάθαιναν για την αλήθεια και ζούσαν την αλήθεια.

Στην δική μου κατηχητική γενιά στα εκατοντάδες παιδία που πέρασαν, είχαμε την τύχη και την ευλογία να έχουμε εξαιρετικούς κατηχητές που φύτευσαν τις πρώτες ρίζες στο δέντρο της ψυχής μας και μπόλιασαν την καρδιά μας με την Αγάπη, την Ελευθερία και την Αλήθεια. Σε όλη αυτή την μεγάλη κατηχητική διαδρομή που ξεκίνησε το 1981 και τελείωσε το 1990 ως κατηχητόπουλο, είχα εγώ και εκατοντάδες άλλοι, κατηχητές τον π. Δημήτριο Καραλή, τον Νίκο (Καλλίνικο) Μαυρολέων, τον Μανώλη ( Συμεών ) Βενετσιάνο και τον Γιώργο Κοντό. 

 

Το μπλε βιβλιαράκι που μέσα κλείναμε μια παιδική εμπειρία ζωής σε μια ενορία που μας έδωσε όλα τα εφόδια σε όλους τους τομείς της ζωής  ανάβλυζε την παιδική μας αθωότητα και φανέρωνε την λαχτάρα μας για έναν καλύτερο κόσμο που δεν έπαψε να είναι το ζητούμενο της ζωής μας…

 

Κώστας Ζουρδός