Παλιά μας όνειρα που χρόνια είχαν κρυφτεί...

Ο χρόνος περνάει και μας αλλάζει και τα αλλάζει όλα και γύρω μας και μέσα μας. Παλιά όνειρα που έγιναν αλλά που τα αφήσαμε γιατί έπρεπε και άλλα που δεν τα τολμήσαμε στον καιρό τους. Νέες δυνατότητες  και νέοι στόχοι κεντρίζουν τώρα τη ζωή μας. Κάποιοι άλλοι είναι στις προτεραιότητες μας και τα όνειρα τους πολεμάμε να στηρίξουμε να τους δώσουμε υπόσταση να τα πάμε από το όνειρο στην πραγματικότητα. Δεν μας έχουν ανάγκη,τα καταφέρνουν και μόνοι τους και μας κάνουν χαρούμενους. Μια τέτοια είδηση  για έναν νέο άνθρωπο που στεριώνει βήμα - βήμα το όνειρο του και βαδίζει στην υλοποίηση του, τον Χαράλαμπο Κολτουκτσόγλου που την παραμονή του Σταυρού χειροθετήθηκε αναγνώστης και πάει για τα υψηλά και μας κάνει όλους υπερήφανους. Είναι από γερά θεμέλια που χτίστηκαν με την αγάπη και την τόλμη.

Πρίν μερικά χρόνια ο πατέρας του βάδιζε στα ίδια χνάρια που τώρα προσέρχετε και εκείνος. Η χειροθεσία του Χαράλαμπου εκτός από χαρά που ένας νέος άνθρωπός τροχιοδρομεί τη ζωή του μέσα στην Εκκλησία, μου έφερε νοσταλγία και πολλές αναμνήσεις. Αναμνήσεις για τις οποίες θα γράψουμε κάποτε γιατί τώρα θέλουμε να ζήσουμε την χαρά του Χαράλαμπου. Και κάτι ακόμα μήπως μεγαλώσαμε λίγο π. Πρόδρομε. Δεν νομίζω. Περάσανε τα χρόνια μα δεν πέρασε ακόμα η θέληση μας για ένα καλύτερο αύριο. Και ο Χαράλαμπός μας το θύμισε...

Κώστας Ζουρδός