Αντίδωρα της αγκαλιάς...

στον Πρωτοπρεσβύτερο Γεώργιο Γεωργακόπουλο

Στον ποικιλόμορφο «αμπελώνα» της Εκκλησίας ανθίζουν πολλά χρωματιστά λουλούδια με διαφορετικές ξεχωριστές ευωδιές. Κάποια διαρκούν λίγο, κάποια αρκετά και κάποια για πάντα. Στον «αμπελώνα» της Πειραϊκής Εκκλησίας από το μακρινό 1978 που ξεκίνησε η ξέφρενη καλλιέργεια, κάποιοι γεωργοί σταμάτησαν, κάποιοι άλλαξαν επιστάτη και κάποιοι συνεχίζουν ακόμα να καλλιεργούν ασταμάτητα σε μια μεγάλη πορεία καθημερινής προσφοράς αδιαφορώντας για τις τσουκνίδες. Προσφέροντας στους συνανθρώπους τους ως δώρο το Χριστό και ως αντίδωρο τον εαυτό τους που ξέρει μόνο να θυσιάζετε και να υπομένει με μια ανοικτή αγκαλιά για όλους. Ένα τέτοιο αντίδωρο της αγκαλιάς είναι ο Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Γεωργακόπουλος ο δικός μας Γεώργιος σε έναν ενικό που κρύβει έναν κερδισμένο σεβασμό της αγάπης.

Ο Γεώργιος γεννήθηκε σε μια ευλογημένη χριστιανική οικογένεια από έναν εκλεκτό κληρικό τον αείμνηστο Πρωτοπρεσβύτερο Μαρίνο Γεωργακόπουλο και την μάνα θυσία Θεοδώρα που γαλούχησε τα παιδία της σε έναν βασικό άξονα ζωής, αγάπη θυσιαστική. Στην οικογένεια εκτός από τον Γεώργιο υπήρξε και ο πρωτότοκος Παναγιώτης, ο σημερινός Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος, ο κληρικός που μαζί με τον Μητροπολίτη Πειραιώς Καλλίνικο θεμελίωσαν το οικοδόμημα της Πειραϊκής Εκκλησίας. Δεν γνωρίζω αν σε μια οικογένεια στην οποία ο πατέρας είναι κληρικός, είναι φυσικό και αυτονόητο τα παιδιά να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο της Ιεροσύνης. Το σίγουρο βέβαιά είναι πως ο π. Μαρίνος Γεωργακόπουλος αποτέλεσε πρότυπο μίμησης για τα παιδιά του. Πρότυπο ζωής.

Στο πρόσωπο του Γεωργίου συντελείτε κάτι μοναδικό που τον χαρακτηρίζει ακόμα και σήμερα. Μία σύνθεση των τριών σπουδαίων προσωπικοτήτων που ζουν γύρω του. Αγάπη θυσιαστική από την Μητέρα, οργανωτικές και διοικητικές ικανότητες με λαϊκή αυθεντική αμεσότητα από τον Πατέρα, και ιεραποστολικό ζήλο καρδιάς από τον Αδερφό. Αυτός ο συνδυασμός των χαρισμάτων έκανε τον Γεώργιο μοναδικό. Δεν υπάρχει έργο που να απαιτεί μεθοδικότητα και πράξη που να μην κρύβει από πίσω τον Γεώργιο.

Ο Γεώργιος εντάσσετε αμέσως στις δραστηριότητες της Μητροπόλεως Πειραιώς και στον Ιερό Ναό της Ευαγγελίστριας και σε κάθε δράση βάζει και την δική του προσωπική σφραγίδα. Κατηχητικά, Κατασκήνωση, εκδηλώσεις στο Βεάκειο,  δημιουργία του Ραδιοφωνικού σταθμού, τα περιοδικά στην αρχή τα «Ελπιδοφόρα Νειάτα» και στην συνέχεια η «Πειραϊκό Εκκλησία», συμμετοχή στην οργάνωση της εκπομπής της ΕΤ1 Αρχονταρίκι είναι μερικές από τις πτυχές του πολύπλευρου έργου του.

 

Και έρχεται ό Γάμος, η χειροτονία και μια όμορφη οικογένεια με την πρεσβυτέρα Αθηνά και τα τρία τους παιδία, τον Μαρίνο, τον Καλλίνικο ( Αρχιμανδρίτης της Μητροπόλεως Δημητριάδος )τον Παναγιώτη τον Αλέξανδρο και την Θεοδώρα. Ο χρόνος κυλάει και φέρνει εγγόνια, χαρές, λύπες, δυσκολίες. Η νέα δύσκολη οικονομική συγκυρία δεν πτοεί τον π. Γεώργιο. Προσπαθεί  με όλες του τις δυνάμεις να βοηθήσει τους ενορίτες της Ευαγγελιστρίας Πειραιώς να βγουν από το καβούκι της μοναξιάς τους δίνοντας τους καθημερινή διέξοδο συντροφικότητας και χαράς με το « Ενορία εν Δράσει». Το « Ενορία εν Δράσει» είναι μια πρωτοπόρα ενοριακή δραστηριότητα η οποία καθημερινά προσφέρει σε όλους, μία ομιλία, μια συζήτηση, ένα πολιτιστικό δρώμενο, μια ψυχαγωγία. Αν ένας έχει προσπαθήσει να «στήσει» μια εκδήλωση καταλαβαίνει πόσο δύσκολο είναι καθημερινά να πραγματοποιεί μία και στο σύνολο να είναι εκατοντάδες.

Ο π. Γεώργιος πάντα ανήσυχος και δραστήριος δεν έχει υποστείλει την διάθεση για καθημερινή διακονία στους αδερφούς που δοκιμάζοντα, που αγωνιούν, που υποφέρουν. Πιστός φίλος, όχι με επιφανειακά χτυπήματα συμπόνιας στην πλάτη αλλά με πράξεις που κρύβουν αγάπη και δίνουν ανακουφιστικές λύσεις, μας θυμίζει πάντα πως ο αγώνας δεν σταματάει, δεν εγκαταλείπετε υπάρχει ακόμα και κερδίζετε. Είναι συνδετικός κρίκος που ενώνει το κοινό μας παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας. Και είναι πάντα μια αγκαλιά αγάπης που δεν κρύβει το Δώρο και προσφέρει τον εαυτό του ως αντίδωρο… 

Κώστας Ζουρδός