Λάμπεις, Λάμπη μου!

 

Βιάζομαι να γράψω πριν τελειώσει το 3rd grade η Ζωή αλλά δεν αντέχω: Τι όνειρο, τι όραμα, τι έρωτα έχει ο Λάμπης Ταγματάρχης για την ΕΡΤ ρε παίδες. Ως τηλεοπτικό κοινό και άνθρωπος έχω συγκινηθεί, αλήθεια. Η πρώτη του θητεία έληξε άδοξα με απόλυση και καταγγελία για κατάχρηση. Θα περίμενε κανείς να αποφεύγει και τη Μεσογείων ακόμα- τόσοι λεωφόροι υπάρχουν, ο σώφρων άνθρωπας δεν πάει γυρεύοντας. Ε, λοιπόν όχι. Αυτός όχι μόνο περνούσε καθημερινά από κει αλλά το χόντρυνε κιόλας: έκανε αίτηση να τον ξαναπροσλάβουν (μη ρωτάτε πότε την έκανε. Το ξέχασε. Τι να σου κάνει  ένα μυαλό χειμώνα –καλοκαίρι, talk-ΕΡΤ, δημόσια-ιδιωτική τιβί). Τρελάθηκα γιατί δεν εύρισκα εξήγηση. Στην αρχή νόμιζα πως πρόκειται για μαζοχιστική τάση. Μήπως ήθελε ας πούμε να φύγει ακόμα πιο άδοξα; Μετά σταμάτησα να προβληματίζομαι γιατί είδα ότι κι αυτοί ήθελαν να τον ξαναπροσλάβουν. Κι αυτοί μαζοχιστές; Τι έγινε ρε παιδιά; 50 shades of gray; Παρακολούθησα λοιπόν (κολλάει ο μαζοχισμός) όλη τη διαδικασία της επιτροπής θεσμών και διαφάνειας και διαπίστωσα ότι εκτός από μαζοχιστές ήταν και σαδιστές γιατί ήθελαν μεν να τον προσλάβουν αλλά με την προϋπόθεση να τον προσβάλλουν.


Πρώτα απ΄όλα η φάση είναι σκέτη ΕΑΤ-ΕΣΑ στο πιο κοινοβουλευτικό. Για να το θέσω ευγενικά του ρίχναν μπουγέλα επί ώρες πανταχόθεν  αλλά αυτός παρέμεινε αδιάβροχος και ατάραχος σαν τον Άγιο Σεβαστιανό. Η γνωστή αδέκαστη Ραχήλ σχεδόν τον είπε απατεώνα κι αυτός την ευχαρίστησε που του έδωσε την ευκαιρία να δηλώσει πως όχι, δεν νομίζει ότι είναι εξού και γι αυτό αθωώθηκε. Η Ραχήλ επέμεινε ότι μάλλον είναι και αυτός την ξαναευχαρίστησε. Ευτυχώς η Ραχήλ είχε δουλειά και την κοπάνησε αφού εξασφάλισε ότι οι ερτιτζήδες της εκλογικής της περιφέρειας δεν θα απολυθούν, αλλιώς θα την ευχαριστούσε μέχρι πρωίας που όχι μόνο μπήκε στον κόπο να τον βρίσει αλλά τον καταψήφισε κιόλας.
Οι λοιποί καλλιτέχνες του Δ.Σ δίπλα του ίδρωναν και ξεΐδρωναν βολονταριστικά  ενώ ψέλλιζαν τον αποτροπιασμό τους για την «τέχνη για την τέχνη» και την εμμονή τους να μην πεθάνει η ελληνική γλώσσα γιατί «όταν πεθαίνει μία γλώσσα, πεθαίνει ένας πολιτισμός» (το δήλωσε ο ΚΕΝΟτόμος γλύπτης). Ο Λάμπης όμως, αφού δήλωσε μέγας φαν της ΕΡΤ-open, αχέρωγα κοιτούσε την κάμερα αφήνοντας διακριτικά τα μέλη της επιτροπής να τον αποκαλούν…ευέλικτο και την πρόεδρο να του διορθώνει συντακτικά και γραμματικά λάθη με σαρδόνια χαμογελάκια. Μολονότι ο Στεφανάκης του Σύριζα διαπίστωσε με πίκρα από τη συζήτηση νίκη του καπιταλισμού, αυτός μου θύμισε κάτι παλιούς κομμουνιστές που πηγαίναν για εκτέλεση με ψηλά το κεφάλι για το όραμά τους. Βέβαια το όραμα του Λάμπη υποψιάζομαι πως είναι λιγουλάκι διαφορετικό από του Σύριζα αλλά φαίνεται όλα τα οράματα λειτουργούν σαν ομπρέλα. Σε φτύνουν κι εσύ δεν υγραίνεσαι καν. Αντίθετα φουσκώνεις σαν γάλος και σου ξεφεύγουν διάφορα. Να ο Λάμπης λ.χ. χαμογέλασε σεμνά όταν ακούστηκε πως μπορεί και να τον διώξανε γιατί εμπόδιζε με τις πλάτες του το κλείσιμο της ΕΡΤ. Επίσης δήλωσε πως βάζει το κεφάλι του στον πάγκο του χασάπη για να πάρει αυτή την εργασία ενώ έχει εργασία, πως είναι πολιτικά ουδέτερος  και κοιτάει μόνο το συμφέρον του (σόρι το συμφέρον της ΕΡΤ), πως αγαπάει τους συνδικαλιστάς παρά το γεγονός ότι αυτή η αγάπη δεν είναι αμοιβαία, πως στην πρώτη του θητεία τα έβαλε με όλο το τηλεοπτικό κατεστημένο αγοράζοντας ματς με πολλά λεφτά. Άρα όχι μόνο δεν έφαγε αλλά τον φάγανε τα συμφέροντα.
Το καλύτερο είναι -και γι αυτό έχει τον αμέριστο θαυμασμό μου- είναι ότι ζήτησε συγνώμη στωϊκά στην παρατήρηση κάποιου ότι (από τη βιασύνη του να πάρει τη θέση) συμπλήρωσε λάθος την αίτηση δηλώνοντας γένους θηλυκού. Στωϊκός παρέμεινε ακόμα και όταν η πρόεδρος Ζωή/Ιγνάτιος Λογιόλα  παρατήρησε πως δεν πειράζει, άλλωστε αν ήταν γυναίκα θα μιλούσαμε για αναβάθμιση!
Εξαρτάται για ποιο είδος γυναίκας μιλάμε κυρία πρόεδρε…
ΥΓ Πάντως κάποια στιγμή νόμιζα πως είναι ημερίδα του Οργανισμού Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού. Οι περισσότεροι για τους εργαζόμενους αγωνιούσαν. Θα ξαναπροσληφθούν άπαντες; Τι λεφτά θα πάρουν; Πότε; Το νέο ΔΣ έδινε και ξανάδινε διαβεβαιώσεις ότι δεν θα φύγει κανείς μα κανείς μα κανείς. Χρήσιμος -άχρηστος, δουλευταράς- τεμπέλης, δεν πειράζει, έχει οικογένεια , έχει όνειρα, έχει αγώνες. Για το πρόγραμμα, για τους τηλεθεατές, τη διαφάνεια, την δυνατότητα οικονομικής επιβίωσης του οργανισμού δυό λεξούλες και όξω απ΄την πόρτα. Άτιμη ΚΕΝΟτομία…

ΠΗΓΗ: protagon.gr