Μεγάλη Παρασκευή

Του παπαδάσκαλου Κωνσταντίνου Ι. Κώστα 

‘’Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασιν την γην κρεμάσας’’. Όλα όσα αναφέρονται στη λειτουργική ζωή, συμβαίνουν σήμερον. ‘’Σήμερον σωτηρία τω κόσμω γέγονεν’’. Και ‘’σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον.

Όταν ο Άδης είδε το Σταυρό του Χριστού, τάχασε, αποτρελάθηκε και αποσυντονίστηκε. Και με λόγο ηχηρό έλεγε στις δυνάμεις του:

‘’Ω λειτουργοί μου και δυνάμεις μου, τις ο εμπήξας ήλον τη καρδία μου; Ξυλίνη με λόγχη εκέντησεν άφνω, και διαρρήσομαι’’.

Ο Σταυρός του Χριστού μπήχτηκε στα ενδότερα του Άδη, τα διέρρηξε όλα και τον εξουδετέρωσε πλήρως.

Ο διάβολος απέκοψε τον άνθρωπο από την πηγή της ζωής, προτείνοντάς του την αυταρχική και εγωπαθή ικανοποίηση, ως τρόπο για τη θέωσή του.

Αυτός εξαπατήθηκε, υιοθέτησε την πρόταση (του διαβόλου) μα αντί να γίνει θεός, πέθανε. Έχασε την κοινωνία με το Θεό. Και την κοινωνία με το συνάνθρωπο-αδελφό την έκανε ‘’κόλαση’’.

Ο Χριστός συνδέει και πάλι το ανθρώπινο γένος με την πηγή της ζωής και το αποκαθιστά στο αρχαίο κάλλος.

‘’Χριστός ο Βασιλεύς της δόξης, εκουσίως χείρας εκτείνας ύψωσεν ημάς εις την αρχαίαν μακαριότητα, ους πριν ο εχθρός, δι’ ηδονής συλήσας, εξορίστους Θεού πεποίηκε’’.

Από τότε πια ο νους φωτίστηκε και η καρδιά καθάρισε. ‘’Τον νουν μου καθάρισον τον εσπιλωμένον πάσαις αμαρτίας και καταγώγιον τερπόν της υπερθέου Τριάδος ποίησον’’ και ‘’καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός’’.

Αυτό βέβαια δε γίνεται μηχανικά, απρόσωπα και αυτόματα. Απαιτείται η ελεύθερη βούληση και η αποδοχή και χρειάζεται η συνέργεια ανάμεσα στην ανθρώπινη και στη θεϊκή φύση και ενέργεια.

Οπότε και υπάρχει η δυνατότητα για πλήρη κοινωνία με το Θεό και το συνάνθρωπο-αδελφό με εμβέλεια οικουμενικής (συν-)χωρητικότητας.

Καλό πέρασμα στο κοινό Πασχάλιο δείπνο, συνοδοιπόροι!