Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

Κορέας Αμβρόσιος: Πολλές από τις υπάρχουσες Εκκλησίες στην Κορέα έχουν υποστεί μεγάλη εκκοσμίσκευση


Στο πλαίσιο των προετοιμασιών για την πραγματοποίηση της 10ης Γενικής Συνέλευσης του WCC στο Πουσάν Κορέας, τον προσεχή Οκτώβριο, είναι και το τριήμερο συνέδριο, που έγινε τον περασμένο Φεβρουάριο στην Σεούλ για την μελέτη του γενικού θέματος της Γ. Συνέλευσης: God of life: Lead us to Justice and Peace (Ο Θεός της ζωής: Κατεύθυνε μας στη Δικαιοσύνη και την Ειρήνη).
Ο Μητροπολίτης Κορέας Αμβρόσιος προσεκλήθη για να μιλήσει στο προπαρασκευαστικό συνέδριο και συγκεκριμένα στη συνεδρία με θέμα: «Αυτοκριτική και αφύπνιση της σημερινής Κορεατικής Εκκλησίας». Η ομιλία του έδωσε την αφορμή στους συμμετέχοντες προτεστάντες πάστορες και καθηγητές να συζητήσουν για την επικρατούσα κατάσταση στην Κορέα. Αξίζει να σημειωθεί ότι ζήτησαν από τον Μητροπολίτη Κορέας να δημοσιεύσουν το κείμενο της ομιλίας του, όπως και έγινε,σε πολλές κορεατικές ιστοσελίδες.
 Η ομιλία του Μητροπολίτη Κορέας Αμβροσίου:

 
Επειδή με τα όσα θα πω κινδυνεύω, ως μη Κορεάτης, να παρεξηγηθώ, γι᾽ αυτό εξ αρχής δηλώνω πρώτον, πως μέσα μου νιώθω Κορεάτης. Δεν ήρθα στην Κορέα για τουρισμό. Ήρθα για να μείνω εδώ και να πεθάνω εδώ. Και δεύτερον, θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι ως μοναδικό κίνητρο των όσων θα ακολουθήσουν έχω την αγάπη μου προς την Κορέα και την Εκκλησία του Χριστού. Μ᾽ άλλα λόγια στόχος μου είναι να συμβάλλω με τις ταπεινές μου δυνάμεις στην επανεύρεση του πνευματικού ρόλου της Εκκλησίας μέσα στην κορεατική κοινωνία. Τέλος θα θελα να προσθέσω ότι δεν γενικεύω πρόσωπα και καταστάσεις. Γνωρίζω ότι υπάρχουν σοβαροί θεολόγοι και καλοί ποιμένες που αγωνιούν για την πνευματική πρόοδο των Χριστιανών στην Κορέα. Ανάμεσα σ᾽ αυτούς, θέλω να πιστεύω, ότι συμπεριλαμβάνονται και όλοι όσοι συμμετέχουν στις εργασίες του τριήμερου αυτού συνεδρίου.
* * *
1. Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Στο θέμα της σημερινής συζήτησής μας υπάρχουν δύο λέξεις «κλειδιά»: Αυτοκριτική και αφύπνιση. Η αυτοκριτική για να είναι ειλικρινής χρειάζεται μεγάλη δόση ταπείνωσης. Και η αφύπνιση για να πραγματοποιηθεί χρειάζεται πολύ μεγάλη μετάνοια. Χωρίς ταπείνωση και μετάνοια, λοιπόν, δεν μπορεί να γίνει η απαιτούμενη αυτοκριτική, που θα οδηγήσει στην αφύπνιση της Κορεατικής Εκκλησίας.
Με όσα ανέφερα ήδη, αντιλαμβάνεσθε ότι πολλές από τις υπάρχουσες Εκκλησίες στην Κορέα πιστεύω πως έχουν υποστεί μεγάλη εκκοσμίσκευση. Πολλοί χριστιανοί ηγέτες σκέφτονται και συμπεριφέρονται περισσότερο ως πολιτικά πρόσωπα και λιγώτερο ως ποιμένες και διάκονοι του Χριστού.
Γι αυτό στα κηρύγματα πλεονάζει ο πολιτικός και όχι ο θεολογικός και εκκλησιαστικός λόγος. Στο ποίμνιο καλλιεργείται αντί της ταπείνωσης ο ομαδικός εγωισμός, και αντί της μετάνοιας η θριαμβολογία και η ψευδαίσθηση της πνευματικότητας.
Ένα ανώτατο στέλεχος του NCCK μου είπε κάποτε: «Στην Κορέα υπάρχουν Εκκλησίες, που αριθμούν χιλιάδες πιστών, αλλά αμφιβάλλω εάν ξέρουν τι είναι ο Χριστός»!
Θλίβομαι, ειλικρινά, όταν στην επαφή μου με φοιτητές θεολογικών Σχολών και Σεμιναρίων διαπιστώνω την θεολογική φτώχεια των αυριανών χριστιανών ποιμένων. Έχω ακούσει ερωτήσεις από μεταπτυχιακούς φοιτητές που δεν θα τις περίμενε κανείς ούτε από μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Αναρωτιέμαι, πως αυτοί θα γίνουν πνευματικοί οδηγοί της αυριανής κοινωνίας; Και από την άλλη στενοχωριέμαι όταν βλέπω με πόση μεγάλη ευκολία απόφοιτοι θεολογικών Σχολών τολμούν να πηγαίνουν και σε άλλες χώρες για να διδάξουν τον Χριστιανισμό.
Αγωνιώ όταν πληροφορούμαι από τα ΜΜΕ τις απαράδεκτες πράξεις φανατισμού ωρισμένων χριστιανών κατά των άλλων θρησκειών, που κάνουν εν ονόματι, τάχα, του Χριστού. Και σε όσους με ρωτούν εάν συμφωνώ ως ορθόδοξος Επίσκοπος με τις εν λόγω πράξεις βίας απαντώ: «Εάν αυτό είναι Χριστιανισμός τότε εγώ δεν είμαι Χριστιανός».
Ανησυχώ πολύ με τις Εκκλησίες που δημιουργούνται τόσο εύκολα γύρω μας και στις οποίες είναι ελεύθερος ο καθένας να ερμηνεύει την Αγία Γραφή όπως θέλει και να διδάσκει στους πιστούς ο,τι θέλει. Το πόσο επικίνδυνο είναι αυτό το φαινόμενο για το μέλλον του Χριστιανισμού στην Κορέα, πιστεύω, ότι είναι εύκολο ο καθένας μας να το καταλάβει.
2. ΤΙ ΠΡΟΤΕΙΝΩ
Να αρχίσουμε ως άτομα και ως εκκλησιαστικές κοινότητες να καλλιεργούμε συστηματικά την ταπείνωση και την μετάνοια.
Να ζητούμε συνεχώς το έλεος του Θεού συναισθανόμενοι την αμαρτωλότητά μας.
Να δώσουμε μεγάλη έμφαση στον σωτηριολογικό σκοπό της Εκκλησίας και στην πνευματική ζωή των πιστών. Η ποιότητα και όχι η ποσότητα των Χριστιανών να είναι το ζητούμενο των προσπαθειών μας. Ο κάθε εκκλησιαστικός ηγέτης πρέπει να φροντίζει για τον αγιασμό του κάθε μέλους της Εκκλησίας και όχι για την αυτοπροβολή του και την κοινωνική του καταξίωση.
Το περιεχόμενο του κηρύγματος να είναι μόνον θεολογικό και όχι πολιτικό η κοινωνιολογικό. Ο Χριστός και η σωτηρία των ανθρώπων να είναι ο άξονας του κάθε κηρύγματος. Όλα τα άλλα είναι εκ του πονηρού και οδηγούν στην εκκοσμίκευση της Εκκλησίας.
Η παρέμβασή μας στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας να γίνεται με θεολογικά και μόνον κριτήρια. Στο τεράστιο π.χ. κοινωνικό πρόβλημα των αυτοκτονιών στην Κορέα πρέπει ο λόγος της Εκκλησίας να είναι ξεκάθαρος: Η αυτοκτονία είναι μεγάλη αμαρτία, γιατί καταστρέφει την ζωή, που είναι πολύτιμο δώρο του Θεού στον κατ᾽ εικόνα Θεού πλασθέντα άνθρωπο. Και θα πρέπει να γίνει μεγάλη και συστηματική εκστρατεία εκ μέρους των χριστιανικών εκκλησιών ενημερώσεως του κόσμου για την αξία και την προστασία της ανθρώπινης ζωής. Και να καταδικάζεται με προφητική παρρησία πάντοτε το φαινόμενο των αυτοκτονιών ανεξαρτήτως εάν ο αυτόχειρας είναι ο Πρόεδρος της Χώρας, ο α´ η ο β´ διάσημος καλλιτέχνης, ένας σπουδαίος επιχειρηματίας η ένας φτωχός μαθητής.
Στο επίσης πολύ μεγάλο σύγχρονο κοινωνικό πρόβλημα της καταστροφής του περιβάλλοντος θα πρέπει να φωνάξουμε προς πάσαν κατεύθυνση ότι ο Δημιουργός του σύμπαντος κόσμου ώρισε τον άνθρωπο διαχειριστή και οικονόμο της δημιουργίας και όχι ιδιοκτήτη με κυριαρχικά δικαιώματα επάνω στην κτίση. Σεβασμός στο περιβάλλον σημαίνει ταυτόχρονα σεβασμός στον ίδιο τον Θεό και στον άνθρωπο.
Ας μου επιτραπεί εδώ να αναφέρω την τεράστια συμβολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο θέμα αυτό, που με τις φωτισμένες πρωτοβουλίες του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, ο οποίος δικαίως έχει ονομαστεί «Green Patriarch», τις τελευταίες δεκαετίες έχουν ευαισθητοποιηθεί πολλοί άνθρωποι στον κόσμο.
* * *
Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι εάν ακολουθήσουμε τον δρόμο της ταπείνωσης και της μετάνοιας σε προσωπικό και ομαδικό επίπεδο τότε μόνον μπορούμε να ελπίζουμε στην αφύπνιση της Εκκλησίας στην Κορέα. Εύχομαι η προσεχής Γεν. Συνέλευση του WCC στο Πουσάν να γίνει αφορμή αφύπνισης και αποεκκοσμίκευσης της Εκκλησίας στην Κορέα, ώστε στο μέλλον η φωνή της να γίνει σεβαστή από την νέα γενιά και να επηρεάζει ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Σας ευχαριστώ θερμότατα.



γραφείο ειδήσεων Amen.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου