Αθήνων Ιερώνυμος: Είναι διαφορετικό να ανέχεται ο ένας τον άλλον από το να αγαπάει ο ένας τον άλλον

του Μάκη Αδαμόπουλου

Για το επίκαιρο ακόμα και στις ημέρες μας περιεχόμενο του Διατάγματος των Μεδιολάνων και την ανεκτικότητα που ακόμα δεν έχει ριζώσει στον σύγχρονο κόσμο, αναφέρθηκε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος σε δηλώσεις του στο δημοσιογράφο του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος Μάκη Αδαμόπουλο.
Μακαριώτατε, το Ραδιόφωνο της Εκκλησίας από τη Δευτέρα 20 Μαϊου κάνει ένα εκτενές αφιέρωμα στον Μεγάλο Κωνσταντίνο και ευρύτερα σε γεγονότα της Ρωμαϊκής και Βυζαντινής ιστορίας που σημάδεψαν την ιστορία της Ευρώπης και του χριστιανισμού. Το 313 ο Μέγας Κωνσταντίνος υπέγραψε το γνωστό Διάταγμα των Μεδιολάνων. Πώς φτάσαμε στην έκδοση αυτού του Διατάγματος;

Πρώτα από όλα να ευχηθώ σε εσάς και στους ακροατές μας δύναμη πολύ με το «Χριστός Ανέστη». Έπειτα θέλω να σας συγχαρώ διότι ομολογουμένως η επιλογή αυτού του θέματος στην ιστορική έρευνα είναι ένα σημαντικό γεγονός γενικότερα, αλλά και για το ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας. Θέματα που έπαιξαν σπουδαίο ρόλο στην πορεία της ιστορίας του κόσμου, θέματα που αναφέρονται σε πρόσωπα τα οποία παρουσιάστηκαν ξαφνικά στην ιστορία με ένα μεγάλο κύρος και έμειναν στην πορεία των αιώνων, είναι ουσιαστικά θέματα.

Ο Χριστιανισμός, η ενανθρώπηση του Χριστού μας, η εποχή που ήρθε ο Χριστός στη Γη, είναι μια εποχή που ήδη η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έχει αρχίσει να διαλύεται. Παρουσιάζονται ευτελιστικά φαινόμενα, παρουσιάζονται συγκρούσεις κι εκείνο που έχει σημασία για το Χριστιανισμό είναι ότι οι διωγμοί κατεξοχήν κατακερμάτισαν τις κοινότητες, το σώμα των χριστιανών και οι τραγωδίες πολλές και βαθύτατες.

Ο Μέγας Κωνσταντίνος είναι μια προσωπικότητα που παρουσιάζεται μέσα σ’ αυτήν την εποχή και θα έλεγα, έχει το προηγούμενο του Αποστόλου Παύλου. Ποιος θα φανταζόταν ποτέ μέσα στους διωγμούς, ότι ο Σαούλ, αυτός που εδίωκε τον πρωτομάρτυρα Στέφανο και τους πρώτους χριστιανούς και πρωτοστατούσε στο λιθοβολισμό, ότι αυτός ο Σαούλ θα γίνονταν ο Παύλος της Εκκλησιάς μετά την οπτασία και την αποδοχή του Χριστού και του Χριστιανισμού;

Το ίδιο θα λέγαμε και για τον Μεγάλο Κωνσταντίνο. Βλέπει το όραμα καταμεσήμερο, δίνει εντολή ο Σταυρός να είναι τυπωμένος σε σημαίες, στα κράνη των στρατιωτών και το 313 υπογράφει το Διάταγμα των Μεδιολάνων μέσα σε δύσκολη εποχή, το οποίο αλλάζει και την πορεία του Χριστιανισμού, διότι και οι χριστιανοί όπως και όλοι οι άλλοι, όλες οι άλλες θρησκείες, σύμφωνα με το Διάταγμα αυτό, είναι ελεύθεροι να πιστεύουν, να λατρεύουν αυτό που θέλει ο καθένας κι έτσι αλλάζει το καθεστώς το μέχρι αυτή τη στιγμή.

Μακαριώτατε, ποιες οι συνέπειες του Διατάγματος για τον Χριστιανικό κόσμο;

Είναι πολύ ουσιαστικές. Ο Χριστιανισμός, βέβαια και η διδασκαλία του Χριστού προχωράει πιο πέρα. Θέλει να αγαπάμε ο ένας τον άλλο. Η αγάπη είναι η σφραγίδα του Χριστού. Το Διάταγμα των Μεδιολάνων είναι το Διάταγμα της Ανεξιθρησκίας, που σημαίνει ότι ο ένας ανέχεται τον άλλο και είναι πολύ διαφορετικό το να ανέχεται ο ένας τον άλλον από το να αγαπάει τον άλλον, αλλά όμως είναι καθοριστικό σημείο για την πορεία του κόσμου θα έλεγα, αλλά και για τον Χριστιανισμό ο οποίος ελεύθερα πλέον αναπτύσσεται και δημιουργεί.

Εκείνο που είναι αξιοσημείωτο και πρέπει να το υπογραμμίσουμε, σαν έκπτωση στην εποχή μας, είναι ότι δυστυχώς ξεφεύγουμε από την αγάπη του ενός προς τον άλλον και θεωρούμε τουλάχιστον αναγκαία, απαραίτητη την ανοχή του ενός προς τον άλλον κι αυτό το βλέπουμε στις βαρβαρότητες που γίνονται και στην εποχή μας, αλλά και στην συμπεριφορά μας προς τους άλλους, τους ξένους ανθρώπους ή ακόμη και στο τραγικό γεγονός της απαγωγής των δύο Αρχιερέων της Αντιοχείας που δε γνωρίζουμε ακόμη πού βρίσκονται, πού είναι και ποια θα είναι η εξέλιξη. Έτσι λοιπόν, είναι κρίμα μετά από 1700 χρόνια που θα γιορτάσουμε την υπογραφή του Διατάγματος της Ανεξιθρησκίας των Μεδιολάνων, να είμαστε σε μια εποχή πάλι με αγριότητες, με αντιπαλότητες που δε μπορεί ο ένας να δεχθεί τον άλλον ή που σαν μέτρα επιβολής επιλέγονται τρόποι όπως είναι οι ληστείες, η απαγωγή προσωπικοτήτων και δεν ξέρουμε τι ακόμα θα έχουμε ως συνέχεια.

Θα ήθελα λοιπόν να σας συγχαρώ για αυτήν την απόφαση να αφιερώσετε εκπομπές του Ραδιοφώνου της Εκκλησίας γύρω από αυτό το θέμα, πολλές που θα διαρκέσουν και αρκετό καιρό, αλλά κυρίως θα εμβαθύνουν σε πολλές πλευρές αυτού του θέματος, τη σημασία αυτού του θέματος, της υπογραφής του Διατάγματος των Μεδιολάνων, τις επιπτώσεις μέσα στην ιστορία, τότε τη βυζαντινή ιστορία, την περίοδο της Τουρκοκρατίας και φθάνουμε στη σημερινή εποχή που είναι επιθυμητό, το υπογραμμίζουμε, η αναβίωση της μνείας του Διατάγματος των Μεδιολάνων και είναι λυπηρό που δε μπορέσαμε να ξεπεράσουμε τη δύναμη του, δηλαδή να αγαπάει ο ένας τον άλλο αλλά εκείνο που παρακαλάμε είναι να ανέχεται ο ένας τον άλλο.

Σας εύχομαι λοιπόν να έχετε μια καλή επιτυχία στο πρόγραμμα αυτό του Ραδιοφώνου της Εκκλησίας και σε άλλα προγράμματα τέτοιου είδους που λείπουν και θα βοηθήσουν πάρα πολλούς ανθρώπους που θα ακούσουν, όχι τόσο από πλευρά γνώσεως που και αυτό χρειάζεται, αλλά από πλευράς ουσίας, ζωής. Καλή επιτυχία σας εύχομαι.

 από το ecclesia.gr