Η ζωή δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη! Ο Θεός μας είχε ευλογήσει με ένα όμορφο αγοράκι και τώρα μαζί με το κοριτσάκι μας ήμασταν μια χαρούμενη οικογένεια. Ήμασταν πολύ χαρούμενοι.
Η οικογένεια και οι φίλοι ήρθαν να μας επισκεφτούν στο νοσοκομείο αμέσως μετά τη γέννηση του Κόνορ, και για να τον γνωρίσουν. Υπήρχε τόσο ενδιαφέρον γι’ αυτόν! Όλοι ήθελαν να τον πάρουν στα χέρια τους και να τον αγκαλιάσουν. Ο Κόνορ δεν διαμαρτυρόταν καθόλου. Ήταν πολύ ήρεμος σχετικά με τη φασαρία και τις γνωριμίες. Όλοι πιστεύαμε ότι είναι «ένα ήσυχο μωράκι». Σπάνια έκλαιγε και μόνο γκρίνιαζε κάπου-κάπου.
Τέσσερις ημέρες αργότερα και ενώ βρισκόμασταν ακόμα στο νοσοκομείο, αποφασίσαμε ότι ήρθε η ώρα να κάνουμε στον Κόνορ το πρώτο του μπάνιο. Όπως ο Κόνορ γεννήθηκε 35 εβδομάδων, έγινε δεκτός στο ειδικό τμήμα Φροντίδας Νηπίων, έτσι οι νοσοκόμες μας βοήθησαν. Περήφανοι γονείς εμείς λούσαμε το αγοράκι μας. Μόλις τελείωσε το μπάνιο, οι μαίες διεξήγαγαν έναν έλεγχο ρουτίνας για να εξετάσουν τη θερμοκρασία του. Η θερμοκρασία του ήταν 37.6, πράγμα που, όπως μας ενημέρωσαν, ήταν λίγο υψηλή για ένα νεογέννητο μωρό. Οι νοσοκόμες μας είπαν όμως ότι θα τον παρακολουθούν στενά.
Το επόμενο πρωί, όταν πήγα να δω το αγοράκι μου πληροφορήθηκα ότι είχε ακόμα υψηλή θερμοκρασία και ότι έπρεπε να κάνει εξετάσεις αίματος. Βλέποντας καθώς έπαιρναν αίμα από μικροσκοπικά ποδαράκια του, έσπαζε την καρδιά μου. Δεν είχα όμως συνειδητοποιήσει, ότι αυτή ήταν μόνον η αρχή του τι επρόκειτο να συμβεί.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ο αριθμός των αιμοπεταλίων του ήταν χαμηλός. Ήταν τόσο χαμηλός γι’ αυτό οι νοσοκόμες μας ενημέρωσαν ότι θα κάνει περισσότερες εξετάσεις για να είμαστε σίγουροι. Για άλλη μια φορά, τα αποτελέσματα έδειξαν χαμηλό αριθμό αιμοπεταλίων, στα 21. Ανήσυχοι οι γιατροί άρχισαν να καλούν το Βασιλικό Νοσοκομείο Παίδων (Royal Children’s Hospital) και μαζί με τους γιατρούς τους εκεί, αποφάσισαν ότι ήταν καλύτερα το αγοράκι μας να εισαχθεί σ’ αυτό το νοσοκομείο. Το προσωπικό στη θυρίδα Χιλ διοργάνωσε τα δίχτυα για να εισάγει τον Κόνορ και για να τον μεταφέρει στο Νοσοκομείο Παίδων. Δεν μας δόθηκε η δυνατότητα να ταξιδέψουμε μαζί του, έτσι ακολουθούσαμε από πίσω, με το αυτοκίνητό μας.
Η διαδικασία μας φάνηκε ατέλειωτη! Μέχρι να γίνουν αυτά ήταν Παρασκευή απόγευμα. Η βροχή έπεφτε και η κίνηση στους δρόμους χειροτέρευε. Όταν τελικά φτάσαμε στο Νοσοκομείο Παίδων, ο Κόνορ ήταν ήδη εκεί. Το προσωπικό τον είχε τοποθετήσει σε θερμοκοιτίδα και ήμουν σε θέση να κρατήσω το μικροσκοπικό χέρι του μέσα από ένα μικρό στρογγυλό άνοιγμα. Περισσότερες εξετάσεις αίματος διεξήχθησαν, καθώς και μια εξέταση της σπονδυλικής του στήλης. Κόντευε μεσάνυχτα.
Τα δάκρυα έπεφταν ανεξέλεγκτα από τα μάτια μας. Τι είχε συμβεί; Είχαμε δει τον ερχομό ενός υγιέστατου αγοριού. Τι άλλαξε τόσο γρήγορα; Γιατί αυτό να συμβαίνει στο αγγελούδι μας;
Νωρίς το πρωί του Σαββάτου, οι γιατροί αποφάσισαν να δώσουν στον Κόνορ αντιβιοτικά. Είχαν εισαγάγει ορούς και σωλήνες στα χέρια και στα πόδια του και ακόμη πρόσθεσαν κάποιες στο κεφάλι του. Μετά προκάλεσαν στον Κόνορ κόμμα, έτσι ώστε να είναι άνετα και να μην αισθάνεται τίποτα. Λίγο αργότερα, ο Κόνορ διαγνώστηκε με Μηνιγγίτιδα.
Παρακολουθούσαμε καθώς το μικρό αγόρι μας είχε επιληπτικές κρίσεις. Δεν υπήρχε τίποτα που μπορούσαμε να κάνουμε για να τον βοηθήσουμε. Το μόνο που απέμεινε να κάνουμε ήταν να παρακολουθούμε. Οι γιατροί και οι σύμβουλοι μας ενημέρωναν διαρκώς για το τι συνέβαινε, αλλά ήταν όλα μια θολούρα. Εμείς δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τα πάντα που συνέβαιναν.
Δύο ημέρες αργότερα, το πρωί της Δευτέρας, τα τελικά αποτελέσματα των δοκιμών επέστρεψαν. Ο Κόνορ διαγνώστηκε με ιογενή μηνιγγίτιδα. Μας είπαν ότι αν και είχε την ατυχία να έχει αυτή τη μηνιγγίτιδα, ήταν καλύτερη από την βακτηριακή. Μας είπαν επίσης ότι ο Κόνορ θα αρχίσει να εμφανίζει βελτίωση και ότι μέσα στις επόμενες 24 ώρες, λογικά θα πρέπει να αρχίσει η ανάκαμψη.
EΚΑΝΑΝ ΛΑΘΟΣ!
Τρίτη πρωί και τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν, αλλά όχι προς το καλύτερο. Ο ιός σθεναρά άρχισε να επιτίθεται στο σώμα του αγοριού μας – το οποίο ήταν ευάλωτο και αβοήθητο. Το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε όλοι ήταν να παρακολουθούμε. Οι γιατροί αύξησαν τη δόση του φαρμάκου. Αποφάσισαν να εισαγάγουν και νέο φάρμακο, άλλαξαν τον εξαερισμό της αναπνοής του και τον συνέδεσαν με αρκετά άλλα είδη μηχανημάτων. Μηχανήματα για τα οποία δεν γνωρίζαμε τίποτα!
Το απόγευμα της Τρίτης ήταν η πρώτη φορά από την ημέρα που έγινε δεκτός ο Κόνορ, που μου επέτρεψαν να αγκαλιάσω το αγγελούδι μου. Τον έβαλα κάτω από το πουκάμισό μου να το ζεστάνω, μαζί με όλα τα καλώδια που ήταν μπλεγμένα γύρω του. Αισθάνθηκα το ζεστό σώμα του πάνω στο δικό μου. Μπορούσα να αισθανθώ την αναπνοή του. Είχα μια διαίσθηση ότι ίσως για πολύ καιρό δεν θα μπορούσα να τον κρατήσω στα χέρια μου και δεν ήθελα αυτή η στιγμή να τελειώσει ποτέ.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που ήμουν σε θέση να τον κρατήσω για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, τότε μάλλον δεν θα τον άφηνα να φύγει. Αργότερα εκείνο το βράδυ ο ιός προχώρησε στην καρδιά του. Ήταν 9 ημερών και είχε υποστεί καρδιακή προσβολή.
Τις επόμενες ημέρες η καρδιά του γινόταν όλο και πιο αδύναμη. Ο ιός είχε επιτεθεί σε όλα τα σημαντικά του όργανα, στα νεφρά του, στο συκώτι, στους πνεύμονες και στην καρδιά του. Μέχρι το πρωί του Σαββάτου το αριστερό τμήμα της καρδιάς του τον εγκατέλειψε εντελώς.
Λάβαμε τότε ένα τηλεφώνημα που έκανε το σώμα μας να παγώσει. Στο αγγελούδι μας δόθηκαν λιγότερες από 2 ώρες για να ζήσει και είχε μεταφερθεί στην εντατική. Με τόσο μεγάλη ζαλάδα, δυσκολευτήκαμε να πάμε στο νοσοκομείο, κι όταν φτάσαμε εκεί είδαμε το αγοράκι μας να βρίσκεται αδύναμο σε μια ανοικτή κούνια να υποφέρει από υπερφόρτωση υγρών.
Συνεχίζεται
Πηγή : Νέος Κόσμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου