Ο Καντάφι και η Ύβρις

Αυτή η ιστορία με το πτώμα του Καντάφι μ΄έστειλε σε πολύ βαθειά κι΄ανήλιαγα πηγάδια στην απόλυτη βαρβαρότητα, στους ανθρώπους των σπηλαίων. Η ανθρωπότητα, καλώς η κακώς, πολεμάει και αγριεύει και δολοφονεί και ο νόμος του πολέμου είναι σκληρός και άτεγκτος-αλλά υπάρχει. Μ΄ αυτό το αηδιαστικό θέαμα που είδαμε στις τηλεοράσεις μας ( δεν μας φτάνανε τα δικά μας και η παράταση της αγωνίας μας μέχρι την Τετάρτη και μετά από αυτό ποιος ξέρει μέχρι πότε ), έπρεπε τα διεθνή και τα ελληνικά κανάλια να μας βάλουν μέσα στα σπίτια μας ένα κουφάρι δρυός πεσούσης σε άθλια κατάσταση, το ίδιο σώμα όπου κάποτε κατοικούσε ο φίλος του Ανδρέα Παπανδρέου και τόσων άλλων διεθνών ηγετών αρχιδολοφόνος Καντάφι. Όσο ήταν ζωντανός ήτανε βδέλυγμα, χειρότερος από το πιο σιχαμερό δηλητηριώδες και επιθετικό ερπετό- και να είχα την δυνατότητα να τον φτύσω κατάμουτρα θα το έκανα ευχαρίστως στην πρώτη ευκαιρία ( αντίθετα με τον πρωθυπουργό μας που πήγε να τον δει κιόλας τον butcher και του πήγε και παλιά φωτογραφία με τον << μπαμπά >> να του την υπογράψει-ο σφαγέας-σαν ενθύμιο φιλίας. Εγώ, πάλι όχι, τον σιχαινόμουνα πάντα και θύμωνα που τον κουβαλούσε ο Αντρέας στον Αστέρα της Βουλιαγμένης και μεσολαβούσε για τις συναντήσεις του με δυτικούς ηγέτες-σε διάφορες στιγμές τις πρόσφατης σχετικά ιστορίας. Άλλο αυτό όμως και άλλο η ιερότητα του άψυχου πια, δικαίως δολοφονημένου εχθρού. Αιώνες πίσω ( σε φάσεις πιο << πολιτισμένες >> και με << αρχές >> ) το νεκρό σώμα του χειρότερου εχθρού στον Πόλεμο, έπρεπε ή να ταφεί με σοβαρότητα και με το τυπικό της φυλής η της θρησκείας του, ή έπρεπε να παραδοθεί στον εχθρό. Όπως και η Ειρήνη, έτσι και ο Πόλεμος έχουν νόμους. Αυτή η πολυδιαφημισμένη από τα ΜΜΕ εικόνα του φριχτού μεταθανάτιου εξευτελισμού μιας μάζας ανόργανης ύλης, με αηδίασε. Και με έκανε να σκεφτώ για άλλη μια φορά πως παρα τα ηλεκτρονικά μας θαύματα και τους θριάμβους μας στα επιστημονικά εργαστήρια, ξαναζούμε μια περίοδο άγριας βαρβαρότητας. Το νεκρό σώμα ενός ηττημένου, ποτέ όσο θυμάμαι, δεν είχε υποστεί τέτοια βία, αγριότητα και μίσος-που κινηματογραφούν τα διεθνή συνεργεία και περήφανα, μας τα << πουλάνε >>.

Και λυπάμαι που το λέω αλλά θα περίμενα μια δήλωση από τον ΓΑΠ. Η οικογένεια του είχε στενούς οικογενειακούς και οικονομικούς δεσμούς με την οικογένεια Καντάφι ( για την ενίσχυση του κόμματος βέβαια ) πολλές δεκαετίες τώρα...

Άρης Δαβαράκης