Μακάριοι...

Βιώνουμε σήμερα την κρίση ενός ολόκληρου πολιτισμού, του πολιτισμού της πείνας και της κατανάλωσης , της βίας και της αποξένωσης ,της μαζοποίησης και της μοναξιάς. Ενός πολιτισμού που σ' άλλους στερεί ψωμί, σε άλλους ελευθερία και σ΄ άλλους νόημα ζωής. Ο άνθρωπος μόνος μέσα στο πλήθος, ενδεής μέσα στα πλούτη, αναζητά εναγωνίως απελευθέρωση από την ανάγκη και την υποταγή ,έντρομος μπροστά στο θάνατο και το μηδέν. Εκείνο που πρέπει να κάνουμε στις μέρες μας για να υπερβαίνουμε τον εγωκεντρισμό και την αντιπαράθεση, και να προσφέρουμε το όραμα της αδελφικής ενότητας και της παγκόσμιας αλληλεγγύης, είναι μια νέα ιεράρχηση αναγκών και αξιών. Και η μεγαλύτερη αξία που χάσαμε είναι η Αγάπη. Ξεχάσαμε ότι η ζωή είναι συνώνυμη της αγάπης και ότι δεν υπάρχει χειρότερος θάνατος από την ψυχική πενία και την μόνωση στην εγωκεντρική εστία. Ξεχάσαμε τη ζωή, της αυθυπέρβασης και της προσφοράς της αληθινής ευτυχίας. Δεν υπάρχουν στις μέρες μας ευτυχισμένοι άνθρωποι; Υπάρχουν και είναι, μακάριοι οι μηδέν έχοντες, ότι κατέχουν τα πάντα, μακάριοι όσοι περιφρονούν τη δόξα του κόσμου τούτου, μακάριοι όσοι την αδικία και το ψεύδος αρνήθηκαν. Μακάριοι οί απορρίπτοντες τούς επαίνους και τις πρωτοκαθεδρίες, οι κεκρυμμένοι δίκαιοι, όσων τα ονόματα γνωρίζει καλώς ο Θεός. Μακάριοι οί ανεχόμενοι τη μωρία και την κατηγορία των ανθρώπων, μακάριοι όσοι μόχθησαν για να σώσουν τους άλλους. Μακάριοι οί υμνούντες τη συμφιλίωση και την καταλλαγή, μακάριοι όσοι το σώμα και το πνεύμα στούς άλλους εδώρησαν. Μακάριοι όσοι τον εαυτό τους ενίκησαν, όσοι αγάπησαν πρώτα τους εχθρούς τους. Μακάριοι όσοι αρνήθηκαν πλούτο και δύναμη, μακάριοι οι αρνητές του εφήμερου. Μακάριοι όσοι σκότωσαν τον κόσμο μέσα τους. Είναι η ώρα για μιά κοινότητα αγάπης, μιά κοινωνία αδελφοσύνης, με ενότητα ειρήνης και αγάπης.