"Όταν η αγάπη καθαιρείται!"

Ομολογώ πως δεν γνωρίζω τα δογματικά ζητήματα που ταλαιπωρούν την Εκκλησία της Κύπρου για τον Αρχιερέα Τυχικό. Δεν γνωρίζω και τον ίδιο! Για να λέει το Οικουμενικό Πατριαρχείο και η Εκκλησία της Κύπρου ότι υπάρχουν θέματα πίστεως για τον Τυχικό το αποδέχομαι με σεβασμό. Πριν όμως από τις καθαιρέσεις, τις τιμωρίες,τις ομολογίες η Εκκλησία έχει καθαιρέσει την αγάπη απέναντι σε έναν αδελφό που δοκιμάζεται, που έκανε λάθη, που λοξοδρόμησε, που ασθένησε.

Γνωρίζω πως δεν χρειάζεται να κάνω μαθήματα θεολογικής ακριβείας σε ανθρώπους που τα γνωρίζουν καλύτερα αλλά επιλέγουν την διοίκηση από την αγάπη! Ανθρωπίνως θέλω να μιλήσω και ίσως τελικά τα λόγια μου στην σημερινή εποχή - και μέσα στην Εκκλησία - να είναι στην διάσταση της φαντασίας.

Ας κρατήσουν οι χοροί!...."Ο δεύτερος εθνικός μας ύμνος!"...

 

 

Στα πολλά σπουδαία που έκανε ο Διονύσης Σαββόπουλος στην ελληνική μουσική και στον πολιτισμό μας είναι πως - κατά την γνώμη μου - έγραψε τον δεύτερο εθνικό μας ύμνο σε καιρούς ειρήνης, το τραγούδι "ας κρατήσουν οι χοροί"! Και ο δεύτερος αυτός εθνικός ύμνος σε σχέση με τον πρώτο έχει μια μεγάλη υπέρ του διαφορά:τον τραγουδάμε σε όλες τις περιστάσεις. Στους έρωτες, στους χωρισμούς, στις απώλειες, στις παρέες και στις ιστορίες τους, στις εθνικές ανατάσεις (κυρίως αθλητικές), στις μοναξιές μας. Ο Εθνικός ύμνος του Σολωμού μιλάει για τις θυσίες των ηρώων του Έθνους από τους εξωτερικούς κινδύνους. Ο Εθνικός ύμνος του Σαββόπουλου μιλάει για τους κινδύνους εντός μας, εξίσου επικίνδυνοι αλλά που μπορεί να είναι λυτρωτικοί μέσα στην καταφυγή της κοινότητας, της παρέας, των ονείρων, της Ορθοδοξίας.

Σε αγαπάμε και για αυτό Διονύση γιατί μας έδωσες την ελπίδα κατά του χειρότερου εχθρού μας του εαυτού μας μέσα από ένα (και πολλά περισσότερα) τραγούδι που μας λυτρώνει.

Μας έμαθες πως πρέπει να αγαπάμε ακόμα και όταν αμφισβητούμε και τον δημιουργό και τον εαυτό μας.

Καλό Παράδεισο αγαπημένε!... 

 

Κώστας Ζουρδό