Θαύματα του Θεού στη ζωή μου!... Β! ΜΕΡΟΣ

 

Του Μακαριστού Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Β! ΜΕΡΟΣ

 

Στην ηλικία τον ογδόντα ετών και ενώ εφησύχαζε στην Παιανία Αττικής, στις Κατασκηνωτικές εγκαταστάσεις της Μητροπόλεως Πειραιώς, ο Μακαριστός Μητροπολίτης Πειραιώς Καλλίνικος άρχισε να καταγράφει τις μεγάλες στιγμές της ζωής του με τίτλο αναμνήσεις. Μέσα από τον γλαφυρό του λόγο γνωρίζουμε μια εποχή και μαθαίνουμε τους αγώνες και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε για να πραγματοποιήσει το σπουδαίο του έργο!

"Εν τω μεταξύ ο πατέρας μου βλέποντας τον υπερβολικό μου ζήλο στην μελέτη και στην αφοσίωση στην Εκκλησία, άρχισε να ανησυχεί πάρα πολύ. Όταν ήμουν μικρό παιδί, με προέτρεπε να πηγαίνω στην εκκλησία. Τώρα όμως, βλέποντας ότι έχω «πέσει με τα μούτρα», όπως έλεγε, στα εκκλησιαστικά, άρχισε να ανησυχεί πολύ. Δεν με ήθελε και καλόγερο. Διαισθανόταν την πορεία μου. Αντιδρούσε που ήθελα να πηγαίνω στην εκκλησία και τις μικρότερες γιορτές. Αντιδρούσε που δεν με ενδιέφερε τίποτα κοσμικό. Αντιδρούσε για τις μελέτες μου και την -παρά την εφηβική μου ηλικία- σταδιακά ιεραποστολική δραστηριότητα μου. Τα θεωρούσε όλα υπερβολές. Με ήθελε καλό παιδί μεν, αλλά όχι και «παπά». Ήθελε να έχω κοσμικά ενδιαφέροντα και, βλέποντας ότι τα απέφευγα αντιδρούσε. Στην αρχή αντιδρούσε με επιχειρήματα. Ήταν πολύ λόγιος. Μετά δε και με έντονο άγριο ύφος. Με ήθελε άνθρωπο του κόσμου και όχι «παπά». Ας έχει ο Κύριος εν αναπαύσει την ψυχή του. Ήταν τίμιος και καλός άνθρωπος. Μετά την λήξη της Κατοχής, ίσως από την στεναχώρια του που έχασε το εμπόριο του, και τις στερήσει της Κατοχής, αρρώστησε βαριά. Έπαθε κύρωση του ήπατος, ενώ δεν έπινε κρασί. Παρέμεινε δεκαέξι μήνες βαριά άρρωστος και στις 14 Ιουνίου του 1946, σε ηλικία μόλις πενήντα δύο ετών, παρέδωκε την τίμια ψυχή του στον Κύριο, αφού προηγουμένως είχε μαλακώσει στην αντίδραση του απέναντι μου, είχε εξομολογηθεί στον π. Αχίλλιο και είχε κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων. Μεγάλο το πλήγμα για την οικογένεια μας. Μετά την Κατοχή, δευτέρα για εμάς Κατοχή. Εγώ ήμουν τότε είκοσι ετών. Οι αδελφές μου ήταν μικρότερες. Η μητέρα μου συνεχώς άρρωστη από βρογχικό άσθμα. Η γιαγιά είχε και αυτή κοιμηθεί τρείς μέρες προ της κοιμήσεως του πατέρα μου. Ήταν μια αγία γυναίκα. Προσήυχετο να φύγει πρώτα από τον γιό της, να μην δει τον θάνατο του και ο Θεός την άκουσε. Έφυγε οσιακά τρείς ημέρες προ της κοιμήσεως του πατέρα μου. Την Δευτέρα κοιμήθηκε η γιαγιά, την Παρασκευή ο πατέρας μου. Ο Θεός να αναπαύσει τις αγίες ψυχές τους. Προσεύχομαι με όλη τη δύναμη της ψυχής μου. Όμως πίσω από το πικρό κρύβεται πολλές φορές το γλυκύ. Ο θάνατος του πατέρα μου ήταν μια συμφορά για την οικογένεια μας, όμως άνοιγε πλέον ευρύτερο ορίζοντα και ελεύθερο το δρόμο για με και τις αδελφές μου. Εάν ζούσε ο πατέρας μου, με τον ισχυρό χαρακτήρα που είχε, δεν θα με άφηνε να σπουδάσω Θεολογία και να εξελιχθώ όπως ο Θεός ευλόγησε και ελέησε. Θα με καθήλωνε στο Βαρθολομιό. Ενώ τώρα πλέον, χωρίς την πατρική αντίδραση, ακολουθούσα την κλήση που στην καρδιά μου είχε φυτεύσει ο Θεός. Και με τη θαυμαστή προστασία του Θεού προχώρησα και έφθασα ως εδώ. Ο Θεός με περιέβαλε με το έλεος Του και τη Χάρη Του. Και εγώ εσπούδασα και εξελίχθηκα σε εργάτη του Ευαγγελίου, όπως ήταν ο πόθος μου, και τις αδελφές μου με την Χάρη του Θεού, επροστάτευσα σαν δεύτερος πατέρας. Και εκείνες είχαν ακολουθήσει εξ υπαρχής τα βήματα μου. Με ηκολούθησαν στην πνευματική ζωή και ο Θεός τις ευλόγησε. Πήραν καλούς και ευσεβείς συζύγους, έκαμαν καλά παιδία, όλα με ευσέβεια και πίστη στον Θεό, έχουν εγγόνια καλά και ευσεβή. Όλοι τους είναι ευσεβής και άνθρωποι της Εκκλησίας. Θαύματα μου έκανε ο Θεός, θαύματα χειροπιαστά και μεγάλα. Μου είχε πει ο π. Αχίλλιος σε δύσκολές στιγμές: «Εφόσον έχεις σκοπό να αφιερωθείς στον Θεό και στην ιεραποστολή, θα ευλογήσει και θα προστατεύσει ο Θεός τις αδελφές σου». Και το είδα χειροπιαστό. Όλες έχουν καλούς συζύγους, ανέθρεψαν παιδιά επιστήμονες με ευσέβεια και πνευματική ζωή. Και τα εγγόνια τους ακόμα είναι όλοι επιστήμονες και φοιτητές κοντά στην Εκκλησία. Είδα το χέρι του Θεού κατά θαυμαστό τρόπο να με σώζει από κινδύνους και να με προστατεύει και να με περιβάλλει με το έλεος Του. Είδα τον Θεό να μου ανοίγει πόρτες εκεί που δεν περίμενα, να μου λύνει προβλήματα που θεωρούσα ανυπέρβλητα, να μου ανοίγει παράθυρα φωτός εκεί που έβλεπα μόνο σκοτάδι, να με παρηγορεί σε ώρες δοκιμασίας και θλίψεων, να με περιβάλλει με το έλεος Του. Η ζωή μου υπήρξε δραματική με θαυμαστές επεμβάσεις του Θεού. Μου έκανε μεγάλα θαύματα ο Κύριος: «Τι ανταποδώσω το Κυρίω;» (Ψαλμ. ριε΄, 3)".

Πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνάτιου! (βίντεο)

Παρακολουθήστε το "τηλεοπτικό" πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιου για το νέο έτος 2021!

Στιγμές 2021! Μίκης Θεοδωράκης, «Ο ήλιος ήσουν και η αυγή, της νύχτας το φεγγάρι»!...

Για να γράψεις έστω και δύο αράδες για αυτόν τον Μεγάλο Έλληνα είναι από τις δυσκολότερες πράξεις. Για να βρεις τις λέξεις και τα νοήματα για να αποτυπώσεις την καλλιτεχνική του διαδρομή, την πολιτική του παρουσία, τους αγώνες του και τη ζωή του είναι αναμφίβολα ένα γενναίο και επικίνδυνο τόλμημα. Και αυτό κυρίως γιατί ο Μίκης Θεοδωράκης είναι μια κατηγορία μόνος του. Ιδιοφυείς σε όλα. Μπορείς να τον χαρακτηρίσεις για κάτι και αυτόματα να τον από - χαρακτηρίσεις. Δεν χωράει σε ταμπέλες. Μόνος του βάζει τον εαυτό του σε αυτές και αυτόματα τις απαρνιέται. Κουμουνιστής και όχι, άθεος αλλά και θρησκευόμενος, διεθνιστής αλλά και πατριώτης, οραματιστής αλλά και γειωμένος με την πραγματικότητα που πρέπει να γίνει πράξη, φέτα ψωμί για όλους. Συναλλασσόμενος με τους ισχυρούς αλλά κοντά στους ανίσχυρους και στους αγώνες τους. Το σημαντικότερο στοιχείο του Μίκη Θεοδωράκη ήταν πως έκανε τα λόγια του πράξη. Δεν τραγούδησε τους αγώνες του λαού απλά αλλά πήρε και μέρος σε αυτούς στην πρώτη γραμμή πολλές φορές αψηφώντας το θάνατο. Έζησε τη ζωή του όπως αυτός ήθελε και όρισε και το τέλος του ενώνοντας όλους τους Έλληνες στην «μεγάλη εικόνα». Το μουσικό του έργο ασύλληπτο και η προσφορά του στην κοινοκτημοσύνη της ποίησης μοναδική. Ένας συγκλονιστικός αφηγητής της ιστορίας του τόπου και ένας εκφραστής μουσικά και βιοτικά της ανάγκης του λαού για ένα καλύτερο αύριο που πάντα θα καρτερείτε. Έφυγε στις 2 Σεπτεμβρίου του 2021! Ένας Μεγάλος Έλληνας σύμβολο για όλους τους αιώνες, ανάγκη για κάθε εποχή!...

 

Κώστας Ζουρδός

Στιγμές 2021! Φώφη Γεννηματά, η γυναίκα που απαρνήθηκε το φόβο.

Στις 25 Οκτωβρίου του 2021 η Φώφη Γεννηματά, σε ηλικία 56 ετών, έφυγε από τη ζωή έχοντας δώσει άλλη μια προσωπική μάχη! Η Φώφη Γεννηματά ήταν μια γυναίκα που έδωσε πολλές και προσωπικές μάχες για να κερδίσει πολλές φορές κάτι που για άλλους είναι αυτονόητο. Να αποδείξει πως είναι μια αυθύπαρκτη προσωπικότητα και όχι απλώς φορέας ενός ονόματος, να αποδείξει πως μια γυναίκα μπορεί να τα καταφέρει στο δύσκολο δρόμο της πολιτικής, να γίνει μητέρα ξεπερνώντας τις δυσκολίες που κάνουν το απλό να μοιάζει θαύμα. Μα κυρίως ήθελα να ξεπεράσει δύο δεδομένα. Και τα κατάφερε και τα δύο. Το φόβο της αρρώστιας και το χρόνο. Το φόβο της αρρώστιας που έπρεπε να τον ξεπεράσει για να μην την καθηλώσει σε μια μίζερη καθημερινότητα. Και τον χρόνο για να τον παρατείνει και να ζήσει τον ρόλο που περισσότερο λάτρευε στη ζωή. Την μητρότητα. Η Φώφη Γεννηματά με τη στάση ζωής της έγινε σύμβολό μητέρας, γυναίκας και αφοβίας στις δυσκολίες της ζωής που ξεπερνιούνται με πείσμα για το λίγο ακόμα.

 

Κώστας Ζουρδός

Στιγμές 2021: Χρήστος Κυριαζής, ένας αληθινός εραστής της ζωής και της μουσικής

 

Στις 10 Νοεμβρίου του 2021 σίγησε για πάντα αυτή η μελαγχολική κιθάρα που γρατζούνιζε νότες και ρυθμούς για ζωή, έρωτες, καθημερινά πάθη και συναισθήματα. Ο Χρήστος Κυριαζής ένας αυθεντικός πειραιώτης μετοίκισε στην άλλη ζωή περνώντας την απέναντι όχθη με διαβατήριο μιας ζωής ενός κοσμοκαλόγερου του μουσικού στερεώματος. Μια έκφραση που από μόνης της γεννάει ερωτήματα αντίφασης. Αυτό ακριβώς που ήταν ο Χρήστος Κυριαζής, μια αντίφαση μακριά από τα δεδομένα και τα στερεότυπα. Ένας άνθρωπος που έκανε τους καημούς, τα όνειρα του και τη ζωή του τραγούδι, αδιαφορώντας για την ορθότητα της φωνής και του στίχου. Αντιστάρ, αυθεντικός λαϊκός ροκάς, δημιουργός μεγάλων επιτυχιών αλλά όχι επαγγελματίας τραγουδιστής, απομονωμένος αλλά όχι αντικοινωνικός, θρησκευόμενος αλλά και αντισυμβατικός, φάλτσος αλλά και ιδιαίτερος ερμηνευτής, λάτρης της ζωής αλλά και θύμα των απογοητεύσεων, χορτασμένος αλλά και ισοβίως διψασμένος για την αναζήτηση και τη ζωή που δεν τελειώνει ποτέ και σε κανέναν στόχο. Τον αγαπήσαμε γιατί κατά βάθος μας έδειξε πως η ζωή και οι περιπέτειες της γίνονται τραγούδι , δηλαδή μοιρασμένη χαρά και λύπη, ακόμα και αν δεν έχεις δυνατότητες να τις ερμηνεύσεις. Γιατί μας απέδειξε πως η ψυχή ξεπερνάει τις συμβατικές δυσκολίες. Γιατί μας απέδειξε πως η επιτυχία είναι η ίδια η άρνηση της και η δυνατότητα να κάνεις την ψυχή τραγούδι, δόσιμο δηλαδή για όλους!...

Κώστας Ζουρδός

Στιγμές 2021! Τόλης Βοσκόπουλος, ο Πρίγκιπας του Ελληνικού Τραγουδιού

Ο Τόλης Βοσκόπουλος έφυγε από τη ζωή στις 19 Ιουλίου του 2021 τερματίζοντας μια ολόκληρη εποχή. Ήταν το απόλυτο αστέρι του καλλιτεχνικού κόσμου, ένας καλλιτέχνης με πολλές ιδιότητες. Τραγουδιστής, ηθοποιός, συνθέτης και στιχουργός, ένα σύνολο ταλέντων που ξεδιπλώνονταν όλα πάνω στην πίστα και καθήλωναν ισοβίως τους χιλιάδες θαυμαστές του. Αλλά και τα ανθρώπινα καθημερινά του χαρίσματα αντανακλούσαν στη συμπεριφορά του και γοήτευαν τους πάντες σε κάθε στιγμή και δραστηριότητα της ζωής του. Έμφυτα ευγενείς αν και μεγαλωμένος μέσα στην φτώχεια και την ανέχεια και ίσως τελικά εξαιτίας αυτής είχε όλα τα χαρακτηριστικά μιας αληθινής ανθρώπινης υπόστασης. Γενναιόδωρος, φιλάνθρωπος, ευγενικός, φιλότιμος, μπεσαλής και ανοιχτοχέρης με ένα «αντριλίκι» αληθινής κοπής συνώνυμο του ήθους. Μπορούσε να δώσει τα πάντα και να ξανά αρχίσει από την αρχή χωρίς να υπολογίζει τα υλικά αγαθά που στο βάθος περιφρονούσε. Αυθεντικά απλός και καλόκαρδος, ταπεινός και συνεπής, ένας αληθινός μύθος της σκηνής και της ζωής. Από αυτούς τους μύθους που πάντα θα ζουν σαν θέαση της πραγματικότητας!....

 

Κώστας Ζουρδός

Στιγμές 2021: Φίλιππος ο Έλληνας!....

Στις 9 Απριλίου του 2021 αναχωρεί από τα εγκόσμια σε ηλικία 99 ετών ο Δούκας του Εδιμβούργου και σύζυγος της Βασίλισσας της Αγγλίας Ελισάβετ, πρίγκιπας Φίλιππος. Ο πρίγκιπας  Φίλιππος είχε γεννηθεί στην Ελλάδα αν και έφυγε από αυτήν με βίαιο τρόπο που τον στιγμάτισε. Δεν είναι σίγουρο αν αγάπησε την Ελλάδα και αν και εκείνη τον αγάπησε. Το σίγουρο είναι πως ποτίστηκε από το γονίδιο που διατρέχει τους Έλληνες ανά τους αιώνες. Τολμηρός, ευέξαπτος, ετοιμόλογος, γλεντζές και επιρρεπείς στα μικρά και στα μεγάλα πάθη. Γεννημένος για πρώτος ή έτσι έχοντας τοποθετήσει τον εαυτό του, περιορίστηκε σε ρόλο διακοσμητικού δεύτερου για 73 χρόνια στο πλευρό της Βασίλισσας Ελισάβετ. Έζησε τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα και του Αγγλικού λαού και παγκοσμίως. Σταθερός και επιρρεπείς, ισχυρός αλλά και αμφίβολος έμεινε στην ιστορία για σημαντικούς και ασήμαντους λόγους. Ένας Έλληνας στην βασιλική αυλή, ένας Έλληνας που δεν κατάπιε ποτέ τον ρόλο του δεύτερου που του φύλαξε η ιστορία, ένας ρόλος που δεν καταπίνει ποτέ κανένας Έλληνας κι ας έχει τόνους χρυσόσκονη!....

Κώστας Ζουρδός

Στιγμές 2021: Η μεγαλειώδης Τελετή Αποχαιρετισμού του Jean Paul Belmondo

 

Το βίντεο από την τελετή της κηδείας του μεγάλου ηθοποιού Jean Paul Belmondo ( 9 Απριλίου 1933- 6 Σεπτεμβρίου 2021) υπό την μελωδία του «Chi Mai» του θρυλικού Ennio Morricone, μουσική που έχει καταγραφεί στο παγκόσμιο υποσυνείδητο με το φινάλε της πασίγνωστης ταινίας «Le Professionnel» του 1981 που έκανε τον Γάλλο ηθοποιό σύμβολο παγκόσμιο. Το φέρετρο του καλυμμένο με τη γαλλική σημαία, μεταφέρθηκε στην αυλή του στρατιωτικού μουσείου των απομάχων, εκεί που είναι θαμμένος ο Ναπολέων για την επίσημη τελετή. Η Γαλλία απέδειξε για άλλη μια φορά πως η δύναμη πολλές φορές βρίσκεται στα σύμβολα και στην διαχείριση τους που τονώνουν το συλλογικό ΕΜΕΙΣ. Όσον αφορά τον Jean Paul Belmondo απέδειξε πως το ταλέντο μπορεί να ξεπεράσει τα φυσικά ελαττώματα. Η φωνή, το παράστημα του αλλά και η γήινη γοητεία του μας έφερε πιο κοντά στο απλό και καθημερινό πιο κοντά στο εμείς και για αυτό τον αγαπήσαμε!

 

Κώστας Ζουρδός

Θαύματα του Θεού στη ζωή μου!... Α! ΜΕΡΟΣ

Του Μακαριστού Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Α! ΜΕΡΟΣ

 

Στην ηλικία τον ογδόντα ετών και ενώ εφησύχαζε στην Παιανία Αττικής, στις Κατασκηνωτικές εγκαταστάσεις της Μητροπόλεως Πειραιώς, ο Μακαριστός Μητροπολίτης Πειραιώς Καλλίνικος άρχισε να καταγράφει τις μεγάλες στιγμές της ζωής του με τίτλο αναμνήσεις. Μέσα από τον γλαφυρό του λόγο γνωρίζουμε μια εποχή και μαθαίνουμε τους αγώνες και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε για να πραγματοποιήσει το σπουδαίο του έργο!

 

Η Κατοχή με βρήκε όπως προανέφερα, δεκαπέντε ετών. Όταν τελείωσε η Κατοχή, ήμουν δεκαεννέα ετών. Όλα αυτά τα πικρά, τα πάρα πολύ δύσκολα χρόνια, με τις αφάνταστες ταλαιπωρίες, με τις στερήσεις, τα έζησα στη γενέτειρα μου Βαρθολομιό μαζί με τους γονείς μου, τις τρείς αδελφές μου και την εκ πατρός αείμνηστη γιαγιά μου. Ο πατέρας μου ήταν έντιμος άνθρωπος. Τότε οι μαυραγορίτες επέπλεαν. Με την έναρξη της Κατοχής, η δραχμή έχασε τελείως την αξία της. Το κράτος είχε διαλυθεί. Τα αποθέματα χρυσού της Εθνικής Τράπεζας είχαν φυγαδευθεί προς την Αίγυπτο, για να μην πέσουν στα χέρια των Γερμανών. Όλοι οι Έλληνες έχασαν τελείως τα χρήματα τους. Οι καταθέσεις στις τράπεζες έπαψαν να έχουν απολύτως καμμία αξία. Καταστροφή πραγματική. Θυμάμαι ότι ένα κουτί σπίρτα έφθασε να έχει πέντε εκατομμύρια πληθωρικές δραχμές. Οι συναλλαγές εγίνοντο είδος με είδος. Οι καπάτσοι επέπλεαν και ο μαυραγοριτισμός έλαβε τεράστιες διαστάσεις. Ο πατέρας μου ήταν έμπορος. Με την κατοχή έχασε τελείως το εμπόριο του και τα χρήματα του. Τότε οι έμποροι στο Βαρθολομιό εν πιστώσει. Και όταν οι χωρικοί μάζευαν τη σταφίδα, που ήταν το κύριο εισόδημα στο Βαρθολομιό, πλήρωναν τα βερεσέδια της χρονιάς. Μα τότε ούτε την σταφίδα δεν μπορούσαν να πουλήσουν, ούτε η δραχμή είχε καμμία αξία. Η σταφίδα προ του πολέμου εξήγετο κυρίως στην Αγγλία, κάτι αδύνατο τώρα πλέον. Και όλοι οι έμποροι έχασαν τα χρήματα τους. Τα μαγαζιά κλείσανε. Ο λαός δυστυχούσε και πεινούσε. Θυμάμαι ένα περιστατικό από τα πολλά που με είχαν πληγώσει τότε. Ένας μεγαλοκτηματίας του Βαρθολομιού- θυμάμαι και το όνομα του, αλλά δεν το γράφω-χρωστούσε στον πατέρα μου έξι χιλιάδες χρυσές δραχμές. Είχε υπογράψει και σχετικό γραμμάτιο. Έξι  χιλιάδες χρυσές δραχμές τότε ήταν πάρα πολλά χρήματα. Ήταν αρκετή περιουσία. Και καταδέχθηκε να μας δώσει από τις απέραντες σοδειές του έξι οκάδες καλαμπόκι, για να ξοφλήσουμε το γραμμάτιο, διότι τότε με τον πληθωρισμό η οκά το καλαμπόκι είχε φθάσει χίλιες δραχμές, ενώ προ της Κατοχής είχε δύο δραχμές. Ασυνειδησία εγκληματική! Εκεί φθάνει η κτηνωδία της ανθρώπινης εκμετάλλευσης. Την εποχή εκείνη βρεθήκαμε στερούμενοι των πάντων. Μόνο λάδι είχαμε, διότι είμεθα ελαιοπαραγωγοί. Το λάδι μας έσωσε από τον εκ πείνης θάνατο. Δίναμε λάδι και παίρναμε λίγο σιτάρι, αν βρίσκαμε, ή λίγο καλαμπόκι, που ήταν τότε είδος πολυτελείας. Πεινάσαμε, υποφέραμε, ο κόσμος απέθνησκε στο δρόμο από την πείνα και την εξάντληση. Φως ηλεκτρικό δεν είχαμε. Η ΔΕΗ τότε δεν υπήρχε. Το Βαρθολομιό είχε δικό του εργοστάσιο παραγωγής ρεύματος. Μα  είχε πλέον κλείσει. Διότι δεν υπήρχε πετρέλαιο να δουλέψουν οι γεννήτριες. Ούτε λάμπες πετρελαίου είχαμε, εφόσον, όπως είπα, δεν υπήρχε πετρέλαιο. Φωτιζόμεθα τα βράδια με το λυχνάρι. Με το ιλαρό φως του λυχναριού διάβαζα τότε απλήστως βιβλία πνευματικής οικοδομής. Ο πατέρας μου ξυπνούσε τα βράδια και έβλεπε από την χαραμάδα του δωματίου μου να καίει το λυχνάρι και έβαζε τις φωνές ότι κάνω υπερβολές. Και δεν είχε άδικο. Μα εγώ είχα τόσο ζήλο, που με το λυχνάρι έμαθα μόνος Θεολογία. Ακόμα και σήμερα αντλώ από τις μελέτες μου εκείνες. Με το λυχνάρι διάβαζα ατελείωτες νύχτες. Αγία Γραφή, Πατέρες της Εκκλησίας, Χρυσόστομο, Βασίλειο, Γρηγόριο Θεολόγο, διάβασα όλα τα βιβλία του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, τα Ασκητικά των αγίων Εφραίμ και Ισαάκ των Σύρων, την κλίμακα του Αγίου Ιωάννου του Σιναίτου και όλα τα βιβλία τότε των εκδόσεων της Ζωής. Ιδιαιτέρως διάβαζα τα έργα του Κωνσταντίνου Καλλίνικου, τον οποίο υπερβολικά αγαπούσα. Πηγή για βιβλία είχα εκτός από την προαναφερθείσα θεία μου Βάσω στη Γαστούνη, που είχε, όπως είπα, αξιόλογη βιβλιοθήκη, και τη Γερόντισσα Χριστονύμφη Κάρτσωνα, που ήταν εγκαταστημένη στην πλησίον του Βαρθολομιού Μονή Αγίας Ελεούσας, και η οποία διέθετε αρκετά πλούσια και αξιόλογη βιβλιοθήκη, με σπουδαία βιβλία και δη Πατέρων της Εκκλησίας.

 

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός

Ο Άγιος Βασίλειος με τα μάτια του π. Αθανάσιου Γιέφτιτς (1987)

Ο Αρχιμανδρίτης (τότε) π. Αθανάσιος Γιέφτιτς σε μια συνάντηση με τον Δημήτρη Μαυρόπουλο που μεταδόθηκε για την ΕΡΤ το 1987, μέσα στα πλαίσια της εκπομπής "Σήμερα είναι Κυριακή". Μια ενδιαφέρουσα και σημαντική συζήτηση από έναν μεγάλο θεολόγο, τον Μακαριστό Αθανάσιο Γιέφτιτς για τον Άγιο Βασίλειο και την συμβολή του στην Εκκλησία και την κοινωνία σε κάθε εποχή!

Η συνομιλία υπάρχει στο εξαιρετικό ιστότοπο αντίφωνο (https://antifono.gr)

Κώστας Ζουρδός

π. Αθανάσιος Γιέφτιτς: Ένας επαναστάτης ενάντια στον θάνατο

Του π. Διονυσίου Σκλήρη

Ο μακαριστός επίσκοπος Ερζεγοβίνης Αθανάσιος Γιέφτιτς συνήθιζε να επαναλαμβάνει ότι η κριτική του γέροντά του Ιουστίνου Πόποβιτς στους σοσιαλιστές ήταν μάλλον ότι δεν ήταν αρκετά επαναστάτες, αφού δεν εξεγείρονταν ενάντια στην ιδέα ότι θα πεθάνουν. O άγιος Ιουστίνος θεωρούσε ότι ένας υλισμός που αρκείται στην κάλυψη των αναγκών του λαού δεν είναι πραγματική φιλοσοφία, αλλά μάλλον μια «πατατολογία», ενώ η αυθεντική κατά Χριστόν φιλοσοφία αναμετράται κατ’ εξοχήν με το οντολογικό πρόβλημα του θανάτου. Με την ίδια λογική, ο άγιος Ιουστίνος θεωρούσε ότι η κατά κόσμον πρόοδος δεν ήταν παρά μια πρόοδος στον νερόμυλο του θανάτου. Ο Χριστιανισμός διαθέτει ένα προοδευτικό αφήγημα, αλλά αυτό αφορά στην κατ’ εξοχήν πρόοδο, η οποία μπορεί να δρασκελήσει τον θάνατο και να συνεχιστεί στην αεικίνητο στάση, κατά τον άγιο Μάξιμο Ομολογητή, ή την επέκταση, κατά τον άγιο Γρηγόριο Νύσσης, της εσχατολογικής προόδου στη Βασιλεία του Θεού. 

Αναμνήσεις!....Τα πρώτα βήματα!…

Του Μακαριστού Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου 

Β! ΜΕΡΟΣ

 

Στην ηλικία τον ογδόντα ετών και ενώ εφησύχαζε στην Παιανία Αττικής, στις Κατασκηνωτικές εγκαταστάσεις της Μητροπόλεως Πειραιώς, ο Μακαριστός Μητροπολίτης Πειραιώς Καλλίνικος άρχισε να καταγράφει τις μεγάλες στιγμές της ζωής του με τίτλο αναμνήσεις. Μέσα από τον γλαφυρό του λόγο γνωρίζουμε μια εποχή και μαθαίνουμε τους αγώνες και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε για να πραγματοποιήσει το σπουδαίο του έργο!

Στην περίοδο της Κατοχής, οι Γερμανοί έρχονταν στο Βαρθολομιό, έκαναν μπλόκο στην αγορά και έπιαναν τους άνδρες από δεκαέξι ετών και πάνω δυνάμενους να δουλέψουν και τους πήγαιναν στα πολεμικά έργα που έφτιαχνα πιο πέρα στην περιφέρεια «Λίτζι» των λουτρών της Κυλλήνης. Επί δύο χρόνια πηγαίναμε επί μήνας και μέναμε σε κάτι κτήματα που είχαμε, για να αποφύγουμε την σύλληψη από τους Γερμανούς. Σε ολόκληρη την περίοδο της Κατοχής τα σχολεία είχαν διακόψει, δεν λειτουργούσαν στα μέρη τα δικά μας και είχα άπειρες ώρες στη διάθεση μου να διαβάζω. Το εμπορικό κατάστημα του πατέρα μου είχε κλείσει ή υπολειτουργούσε. Εργατικές εργασίες δεν είχα την δύναμη να κάνω. Διάβαζα απλήστως από το πρωί μέχρι το βράδυ. Μελέτησα και την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη κατ’ επανάληψη. Εδιάβαζα Πατέρες της Εκκλησίας, πάρα πολλά σύγχρονα χριστιανικά βιβλία, όλα τα βιβλία των εκδόσεων της «Ζωής» και έτσι απέκτησα πλούτο θεολογικών γνώσεων. Με το τέλος της Κατοχής ήμουν ένα πρακτικός θεολόγος χωρίς πτυχίο, ικανός με τη Χάρη του Θεού να αρχίσω, μετά την Κατοχή, όπως θα γράψω στην συνέχεια, να κάνω και εσπερινά κηρύγματα στη γενέτειρα μου και να συγκεντρώνω αρκετό ακροατήριο. Μελετούσα και τη νύχτα με το αμυδρό φως ενός λύχνου, διότι ούτε ρεύμα υπήρχε τότε στο Βαρθολομιό ούτε πετρέλαιο για λάμπα. Φωτιζόμεθα με λυχνάρια με λάδι.

Ευγνωμονώ τον Κύριο για το άπειρο έλεος Του και προς έμενα τον ανάξιο δούλο Του, για τις άπειρες ευεργεσίες Του και το θείο φωτισμό Του.

 

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός

«Χριστός ἐπί γῆς, ὑψώθητε»

Του Μακαριστού Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Στη φράση αυτή του ιερού υμνωδού εμπερικλείεται ο σκοπός της ενανθρωπήσεως του Θείου Λυτρωτού. Ο Θεός κατέρχεται στη γη εκ του ουρανού, για να ανέλθει εκεί ο πεπτωκός άνθρωπος. Ο άναρχος Υιός του Θεού γίνεται άνθρωπος για να αφθαρτοποιήση τον φθαρέντα άνθρωπο. Και ο υμνογράφος απαθανατίζει το γεγονός με τέσσερις απλές λέξεις. Λέξεις οι οποίες εμπερικλείουν όμως ύψος και βάθος, έννοια και σημασία. Άνθρωποι - λέγει – μη λησμονείτε ότι δια τούτο ακριβώς ήλθε ο Χριστός στον κόσμο ως νήπιο, δια τούτο καταδέχθηκε την μορφή του δούλου να ενδυθή και να γίνει άνθρωπος όμοιος με εμάς. Μην έχετε λοιπόν στραμμένες του λοιπού τις καρδιές σας στη γη. «Τα άνω φρονείτε, μη τα επί της γης» (Κολ. γ΄, 2). Ο ουρανός θέλγει τον ψυχικό σας κόσμο. Εκεί μεταφέρετε ολόκληρη την καρδιά σας. Στον ουρανό στρέψετε τους πόθους και τις εφέσεις της ψυχής σας. Και «μη συναπατάσθε τοις του κόσμου τερπνοίς». Αναλογιζόμενοι την  κάθοδο του Θεού στη γη, ανυψώσετε και νου και καρδιά και σκέψη και αισθήματα και λόγο και πράξη στους ουρανούς.

"Είναι μαζί μας ο Θεός!...

 

Στην Ιερά αγρυπνία που τελέστηκε το Σάββατο 18 Δεκεμβρίου στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς κήρυξε τον θείο λόγο ο Πρωτοσύγκελλος της Μητροπόλεως Πειραιώς, Αρχιμανδρίτης π. Νήφων Καπογιάννης. Ο π. Νήφων αναφέρθηκε στο κήρυγμα του στην εορτή της γεννήσεως του Χριστού και στην δυνατότητα που μας έδωσε ο Χριστός με την γέννηση του να γίνουμε και εμείς κατά Χάρη παιδιά του Θεού! 

Η αγρυπνία και η ομιλία ήταν προγραμματισμένες και ενταγμένες στο πλαίσιο του προγράμματος "Ενορία εν δράσει" του Ι. Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς και μεταδόθηκαν από το κανάλι του προγράμματος στο YouTube. 

Κώστας Ζουρδός

Αναμνήσεις!....Τα πρώτα βήματα!…

Του Μακαριστού Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου 

Α! ΜΕΡΟΣ

Στην ηλικία τον ογδόντα ετών και ενώ εφησύχαζε στην Παιανία Αττικής, στις Κατασκηνωτικές εγκαταστάσεις της Μητροπόλεως Πειραιώς, ο Μακαριστός Μητροπολίτης Πειραιώς Καλλίνικος άρχισε να καταγράφει τις μεγάλες στιγμές της ζωής του με τίτλο αναμνήσεις. Μέσα από τον γλαφυρό του λόγο γνωρίζουμε μια εποχή και μαθαίνουμε τους αγώνες και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε για να πραγματοποιήσει το σπουδαίο του έργο!

" Όταν διάβασα το βιβλίο «Μετάνοια» του π. Σεραφείμ Παπακώστα, είδα ότι η αρχή και η βάση της πνευματικής ζωής είναι η μετάνοια και η εξομολόγηση. Που όμως να πάω να εξομολογηθώ; Στην πατρίδα μου, το Βαρθολομιό, που με είχαν στείλει οι γονείς μου δύο φορές για εξομολόγηση, ο ιερέας είχε δίπλα του μια καρέκλα με ένα δίσκο και κάθε εξομολογούμενος έριχνε τον οβολό του. Αυτό είχε κάνει χείριστη εντύπωση στην παιδική μου ψυχή. Ήθελα να βρω κάποιον πνευματικό σεβαστικό και ευσεβή. Εν τω μεταξύ είχα προσηλυτίσει στον νέο δρόμο της ζωής και τον παιδικό μου φίλο Δημήτριο Κοντογιάννη, πατέρα του σημερινού βουλευτή Γεώργιου Κοντογιάννη. Του είπα εκεί που παίζαμε: « Δεν γινόμαστε και εμείς θρησκευτικοί άνθρωποι κοντά στην Εκκλησία;». αμέσως μου είπε «ναι»! Έτσι ό,τι βιβλίο διάβαζα εγώ, του το έδινα να διαβάσει και εκείνος. Και φωτίστηκε με την χάρη του Θεού αμέσως. Ζητούσαμε και οι δύο μαζί έναν ευσεβή εξομολόγο. Είχε φήμη τότε του καλού εξομολόγου ο ιερέας ενός χωριού κοντά στο Βαρθολομιό, που λέγεται Τρουμπέ. Αποφασίσαμε να πάμε εκεί. Πήγαμε ένα απόγευμα, μα ο νεωκόρος μας είπε ότι ο ιερέας ήταν στο χωράφι και θα ερχόταν αργότερα. Όταν έπειτα ήλθε και τέλεσε τον Εσπερινό, τον πλησιάσαμε δειλά-δειλά και του ζητήσαμε να εξομολογηθούμε. Μας έβαλε γονατιστούς να εξομολογηθούμε μπροστά στην εικόνα του Χριστού στο τέμπλο. Αυτό δεν μου έκανε καθόλου καλή εντύπωση. Δεν ξαναπήγαμε ποτέ. Βρήκαμε τελικά έναν ιερέα στο πλησίον χωριό Καβάσιλα και εκεί έκτοτε πηγαίναμε και οι δύο για εξομολόγηση στα παιδικά μας χρόνια. Εν τω μεταξύ στην μικρή φιλική παρέα μας προσετέθη και ένας άλλος παιδικός μας φίλος, ο Νίκος Μπράβος, κατά τι μεγαλύτερος μου. Και οι δύο αυτοί παιδικοί φίλοι, με τους οποίους ζήσαμε στιγμές πνευματικής έξαρσης τότε στο Βαρθολομιό, εφέτος προ ολίγων μηνών έφυγαν απ’ τη ζωή πλήρεις ημερών. Υπήρξαν δι’ όλης της ζωής τους ευσεβέστατοι, καλοί οικογενειάρχες με καλά παιδιά. Τήρησαν την πίστη και την ευσέβεια μέχρι τελευταίας τους αναπνοής. Ήταν άνθρωποι προσευχής και αρετής και κοιμήθηκαν οσίως εν Κυρίω. Στη μικρή ομάδα μας των τριών προσετέθησαν και άλλοι αργότερα, που όμως δεν εσταθεροποιήθησαν πολύ στο δρόμο της χριστιανικής ζωής. Της μικρής ομάδας των τριών ήμουν πάντα αρχηγός εγώ. Κάθε Κυριακή κάναμε συμμελέτη απ’ την Αγία Γραφή και άλλα πνευματικά βιβλία. Και εν συνεχεία κάναμε μακρά αυτοσχέδια προσευχή. Περνούσαμε όλο το απόγευμα της Κυριακής μελετώντας και προσευχόμενοι. Ολίγο αργότερα προσετέθη ως μαθητής μου ένας πολύ ευλαβής, λίγο μικρότερος από εμένα, ονόματι Ανδρέας Μπράτης, ο οποίος είχε και θαυμαστή εξέλιξη και ζει σε βαθιά γεράματα μέχρι σήμερα. Εσπούδασε αργότερα θεολογία, έγινε Καθηγητής Γυμνασίου και Γυμνασιάρχης, απέκτησε καλή οικογένεια και έζησε όλοι τη ζωή του με ευσέβεια και ευλάβεια".

Συνεχίζεται.....

Επιμέλεια: Κώστας Ζουρδός

Χριστούγεννα! Μήπως έχουμε ανάγκη από κάτι καινούργιο;

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιώς Καλλίνικου

Εορτή Χριστουγέννων σήμερα. Τι μήνυμα δίνει στη σημερινή ανθρωπότητα; Οι γιρλάντες, οι στολισμοί, οι φολκλορικές εκδηλώσεις έχουν καμία σχέση με τον σκοπό για τον οποίο ήλθε ο Χριστός στη φη; Ποιο είναι το βαθύ νόημα της σημερινής γιορτής; Τι έφερε ο Χριστός και τι ζητά από τον άνθρωπο; Πάλιωσε το μήνυμα Του; μήπως έχουμε ανάγκη από κάτι καινούργιο; Ο Χριστός ήλθε και έγινε άνθρωπος για να αναδημιουργήσει και να σώσει τον άνθρωπο. Το έργο Του είναι και παραμένει λυτρωτικό για τον άνθρωπο. Και το μήνυμα Του είναι διαχρονικό, αιώνιο και αναλλοίωτο. Δεν παλιώνει ούτε επιδέχεται διαφοροποίηση και «εκσυγχρονισμό». Είναι σταθερό και αμετακίνητο. Πάντοτε νέο και πάντοτε επίκαιρο. Πάντοτε αναγκαίο και θεμελιώδες για την ανθρώπινη ζωή. Πάντοτε σύγχρονο και προοδευτικό. Η σημερινή ανθρωπότητα έχει λησμονήσει και παραθεωρήσει το βαθύ νόημα που εμπερικλείει το μέγα γεγονός της ενανθρωπήσεως του Λόγου, που γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα. Ο άνθρωπος είναι θύμα του αυτεξούσιου Του. πλασμένοι «κατ’ εικόνα Θεού’ με αυτεξούσιο και ελευθέρα θέληση μπορεί να περιφρονεί τον Θεό. Δεν παραβιάζει ο Θεός την ανθρώπινη θέληση. Του προσφέρει την δημιουργία και ανακαίνιση. Του προσφέρει τη λύτρωση και την σωτηρία. Αλλ΄ εναπόκειται στον ίδιο τον άνθρωπο να δεχθεί ή να περιφρονήσει αυτή την προσφορά του ίδιου του Θεού.

Η «μουτζουρωμένη» εικόνα του Χριστού!

Του Κώστα Ζουρδού, θεολόγου

Ένα πρωί ένας κληρικός ξεκίνησε από το σπίτι του για την Εκκλησία. Ένα μουντό πρωινό σαν όλα τα άλλα. Αφού έκανε λίγα μέτρα εμφανίστηκε μπροστά του ένας «βιαστικός Χριστός»! Ένας νέος σωστό ερείπιο τσακισμένος από τις βελόνες και τις εξαρτήσεις της εφήμερης ευχαρίστησης. Του ζήτησε χρήματα χωρίς δεύτερη κουβέντα. Ο κληρικός από επαγγελματική ευσυνειδησία, από συνήθεια, από ποτισμένο ιερατικό γονίδιο σκέφτηκε να αρχίσει το κήρυγμα αλλά κάτι μέσα του τον σταμάτησε. Έβγαλε από την τσέπη του ένα χαρτονόμισμα και προτού το ακουμπήσει στο προτεταμένο χέρι του νεαρού έσκυψε και του το φίλησε. Ο νεαρός τινάχτηκε σαν να τον χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα! «Μα σε εμένα βρήκατε να φιλήσετε το χέρι. Γιατί το κάνατε αυτό πάτερ;». «Δεν το έκανα για εσένα αλλά για την μουτζουρωμένη εικόνα του Χριστού που έχεις μέσα σου. Προσπάθησε να την καθαρίσεις». Του αποκρίθηκε ο Ιερέας και οι δρόμοι τους χώρισαν. Δύο μήνες μετά ο Ιερέας με την βοήθεια των συνεργατών του στόλιζαν το Ναό για την περίοδο των Χριστουγέννων που ξεκινούσε. Ξαφνικά μια μαυροφορεμένη ηλικιωμένη γυναίκα κρατώντας σφιχτά με τα δύο της χέρια στο στήθος μια φωτογραφία μπήκε στο Ναό. Αφού ασπάστηκε τις περισσότερες εικόνες με ευλάβεια και δάκρυα στα μάτια κατευθύνθηκε προς τον Ιερέα. «Πατέρα θέλω να κάνετε μια προσευχή για το παιδί μου που πριν λίγες μέρες αναχώρησε για τους ουρανούς»! Του είπε και τα μάτια της πλημμύρισαν από δάκρια ενώ ταυτόχρονα του έδειξε τη φωτογραφία που κρατούσε στο στήθος της και εικόνιζε το παιδί της. Ο Ιερέας μόλις και μετά βίας στάθηκε στα πόδια του αντικρίζοντας το νέο που πριν λίγους μήνες είχε συναντήσει. «Πως έφυγε το παιδί σας κυρία μου;» Με πολύ κόπο κατάφερε να της αποκριθεί. «Όπως το περιμέναμε. Στα σκαλιά του ερειπωμένου παλιού αρχοντικού κουλουριασμένος σαν  μωρό με μια σύριγγα για προσκέφαλο».

Κουλουριασμένος σαν το Χριστό στη φάτνη. Με την εικόνα του ξεμουτζουρωμένη και καθαρή. Γιατί ο Χριστός δεν λογαριάζει  τις αρνήσεις αλλά τις επιστροφές. Δεν του αρέσει η τελειότητα αλλά η αδυναμία που ξεπερνιέται. Δεν παίρνει πίσω την αγάπη του όσο κι αν ο άνθρωπος την αποστρέφεται. Πλησίαζαν Χριστούγεννα! Με έναν θάνατο που σαν γέννα μοιάζει. Με μια γέννα που νικάει το θάνατο. Με έναν  ανθρώπινο «μουτζουρωμένο» Χριστό και με έναν αληθινό Χριστό που νικά! Και που στα δύο πρόσωπα ο ίδιος πάντα Χριστός είναι!....

Πέρασμα - Χριστούγεννα της αγάπης, της ελευθερίας και της συμπόρευσης

Μια εξαιρετική διαδικτυακή εκπομπή που μεταδόθηκε την Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2021 με τον Διευθυντή του Ιδρύματος Νεότητας και Οικογένειας της Ι. Αρχιεπισκοπής Αθηνών Αρχιμανδρίτη π. Συμεών Βενετσιάνο και τον π. Αλέξανδρο Καρυότογλου στον ιστορικό Ναό της Πλάκας Αγίου Νικολάου Ραγκαβά! Η συζήτηση ήταν αφιερωμένη στα Χριστούγεννα γεμάτη από τα νοήματα ζωής του σημαντικού γεγονότος της γεννήσεως του Χριστού.

Κώστας Ζουρδός

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

Σε λίγες ώρες γεννιέται αυτός που υπήρξε πάντα και γίνεται αυτό που δεν υπήρξε ποτέ. Είναι Θεός και γίνεται άνθρωπος για να μας σώσει. Και αυτά τα Χριστούγεννα δεν είμαστε μόνοι. Δεν υπάρχει απλά η ελπίδα αλλά η νίκη μέσα στην σπηλιά της Βηθλεέμ, μια νίκη της ζωής που έφερε την κατάργηση του θανάτου! Καλά Χριστούγεννα σε όλους!

Κώστας Ζουρδός

«Εκκλησία και νέοι, δεν μπορεί κάπου θα συναντηθούμε!» (Ηλίας Λιαμής – π. Μιλτιάδης Ζέρβας

 

Μιλώντας για Εκκλησία, μιλάμε για το πρόσωπο του Χριστού. Είναι ο Χριστός που πορεύεται μέσα στην ιστορία. Ο Χριστός που δεν μας έχει εγκαταλείψει, αλλά μέσα στη  Εκκλησία, με τρόπο ζωντανό και απτό, μας συναντά. Αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ

Στο «Ενοριακό Αρχονταρίκι» του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς και στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…», την Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου, ο Ηλίας Λιαμής, Δρ. Θεολογίας, Μουσικολόγος και Συγγραφέας, φιλοξένησε τον Πρωτοπρεσβύτερο π. Μιλτιάδη Ζέρβα, Θεολόγο, Προϊστάμενο του Ιερού Ναού Αγίας Αικατερίνης Πειραιώς και Διευθυντή του περιοδικού «Πειραϊκή Εκκλησία», σε μια συζήτηση με θέμα  «Εκκλησία και νέοι, δεν μπορεί κάπου θα συναντηθούμε!».

Μια εξαιρετική συζήτηση που αξίζει να παρακολουθήσουμε όλοι για τα σπουδαία και επίκαιρα μηνύματα που μας δίνουν οι δύο σημαντικές αυτές προσωπικότητες της Πειραικής Εκκλησίας.

Κώστας Ζουρδός

«Ήρεμη αντοχή – Δεν είμαστε μόνοι»!

Μήνυμα Αρχιεπισκόπου Αναστασίου Τιράνων

«Τοῦ δὲ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ γέννησις οὕτως ἦν» ( Ματθ. 1:18)

Τις εορταστικές αυτές ημέρες συνήθως επαναλαμβάνονται διάφορες σκέψεις, μηνύματα και σχόλια γύρω από την ειρήνη, την αγάπη, τη χαρά και την ελπίδα. Δεν λείπουν, βεβαίως, και ορισμένοι που προτιμούν να αποσυνδέσουν αυτές τις έννοιες από τον βασικό χριστουγεννιάτικο πυρήνα τους και αόριστα τις αποκαλούν «εόρτιες εποχιακές ευχές».

Παρά ταύτα, η φωτοχυσία από το λυτρωτικό Γεγονός του ερχομού στην ανθρωπότητα του Λυτρωτή απλώνεται στην ταλαιπωρημένη μας γη.

Από το πλήθος των ακτίνων του Ηλίου της Δικαιοσύνης δυο αποκτούν ιδιαίτερη επικαιρότητα στην εποχή μας: η ήρεμη αντοχή των κεντρικών προσώπων στη βιβλική διήγηση για τη Γέννηση και κυρίως ο πυρήνας του νοήματος των Χριστουγέννων.

Οι επιστολές του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως!

Μια εξαιρετική και επίκαιρη ομιλία πραγματοποίησε ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Σπυρίδων Βασιλάκος, κληρικός της Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας και Διευθυντής του Ραδιοφωνικού Σταθμού "Βοιωτική Εκκλησία", στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας Πειραιώς με θέμα: Γράμματα από την αγάπη: Επιστολές Αγίου Νεκταρίου. Η ομιλία απέδειξε για άλλη μια φορά την αγάπη του Αγίου Νεκταρίου για την Εκκλησία και τα πνευματικά του παιδιά αλλά και τα χαρίσματα που απλόχερα προσέφερε ο Άγιος στους συνανθρώπους τους. Μια ομιλία που μεταδόθηκε και διαδικτυακά από το πρόγραμμα Ενορία Εν δράσει και αξίζει να παρακολουθήσετε!

Κώστας Ζουρδός

Στην ουράνια πατρίδα ο Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως Ιερεμίας

Για την ουράνια πατρίδα μετοίκησε χθες, Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2021, ο Μακαριστός Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως κυρός Ιερεμίας. Υπήρξε ένας σημαντικός θεολόγος με ειδίκευση στην Παλαιά Διαθήκη και ένας φιλόστοργος ποιμένας. Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίας Φούντας γεννήθηκε στη Ναύπακτο το 1941. Το 1964 ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Θεολογική Σχολή Αθηνών, όπου έλαβε το πτυχίο. Χειροτονήθηκε Διάκονος το 1969 και Πρεσβύτερος το 1972. Διακόνησε ως Ιεροκήρυκας σε διάφορες Μητροπόλεις και στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Το 2000 αναγορεύθηκε Δρ. Θεολογίας. Το 2003 εξελέγη Επίκουρος Καθηγητής και το 2006 Τακτικός Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών στην Έδρα Εισαγωγής στην Παλαιά Διαθήκη και Ερμηνείας της Παλαιάς Διαθήκης εκ του κειμένου των Ο’. Έχει πλούσιο συγγραφικό έργο. Συνέγραψε ερμηνευτικά και θεολογικά έργα. Μητροπολίτης Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως χειροτονήθηκε στις 14-10-2006.

«Για ένα σωστό ξεκίνημα στο γάμο»

 

Μια εξαιρετική εκδήλωση στα πλαίσια του προγράμματος Ενορία Εν δράσει πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2021 στο Πνευματικό Κέντρο του Ναού της Ευαγγελιστρίας Πειραιώς μεταξύ του Νικόλαου Σαμπαζιώτη, Υπεύθυνου των εκδόσεων "ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ" και του π. Σπυρίδωνα Σκούτη, κληρικό της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, εφημέριο του Ιερού Ναού Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης του Νοσοκομείου "ΕΛΠΙΣ", σε μια συνάντηση με θέμα: "Για ένα σωστό ξεκίνημα στο γάμο". Μια συζήτηση που αξίζει να παρακολουθήσετε!

Κώστας Ζουρδός